برای مردمی که چهل سال در جنگ زندگی کرده‌اند، سه روز آتش بس نیز غنیمت شمرده می‌شود. شهروندان افغانستان در شبکه‌های اجتماعی از آن استقبال کرده و آرزو کرده‌اند که روزی صلح دایمی در این کشور تامین گردد.

برخی‌ها اما آتش بس را نیز به دیده شک و تردید نگریسته و گفته است که ممکن است طالبان در روزهای عید حملات شان را زیر نام داعش انجام دهند. مردم عادی در افغانستان از این که دو طرف جنگ به آتش بس راضی شده‌اند، خوشحالند.

عبدالمنان یک شهروند افغانستان می‌گوید پیشرفت و توسعه اقتصادی در هر جامعه‌ای وابسته به صلح و امنیت است و در صورتی که امنیت نباشد، از پیشرفت نیز خبری نخواهد بود: «وقتی که در یک کشور صلح و امنیت نباشد، کشور دچار مشکلات عمده می‌شود و مردم از همه فعالیت‌ها محروم می‌شوند.»

هاشم که شغل دکانداری دارد به این نظر است که از جنگ هیچ طرفی سود نمی‌برد. او تاکید می‌کند که برای رسیدن به یک جامعه عاری از خشونت که در آن همه مصون باشند، طرفین باید از خطوط اول جنگ به پشت میز مذاکره بروند: «جنگ به سود هیچ گروهی نیست بجز کشت و کشتار. جنگ نه برای مخالفین فایده ای دارد و نه هم برای دولت افغانستان.»

نسیمه اما به این باور است که آتش بس سه روزه موقتی است در حالی که مردم  افغانستان به صلح دوامدار نیاز دارند. او می‌گوید در نبود صلح کودکان به مکتب رفته نمی‌توانند و هزاران جوانی که می‌توانستند در آینده افغانستان را از وضعیت کنونی نجات دهند، این کشور را ترک کردند و برای زندگی مصوون‌تر به کشورهای دیگر پناهنده شدند. بنابراین باید دو طرف جنگ به پیامدهای خشونت فکر کنند و بیش از این از کشتار مردم خودداری نمایند: «ما به صلح نیاز داریم و جامعه امروزی ما نیازمند صلح است. خواست ما این است که روند صلح باید تمدید شود و ادامه پیدا کند.»

کاروان صلح

در حالی که حکومت و طالبان به صورت موقت و برای چند روز محدود آتش بس اعلام کرده‌اند، مردم افغانستان اما خواست دیگری دارند. حرکت‌هایی که اخیرا در برخی از ولایات آغاز شده نشان می‌دهد که مردم از جنگ و خشونت خسته شده و خواهان صلح دایمی هستند.

یکی از حرکت‌های صلح خواهانه اقدام مردم هلمند است. پس از آن که ۱۵ تن از غیرنظامیان در شهر لشکرگاه در یک میدان ورزشی در نتیجه یک حمله انتحاری کشته شدند، خانواده‌های قربانیان خیمه صلح‌خواهی برپا کردند و از طرفین جنگ خواستند که به کشتار مردم پایان دهند.

هرچند اعتراض‌ها و برپایی خیمه در هلمند نتیجه‌ای در پی نداشت اما شماری از جوانان کاروان صلح تشکیل دادند و هلمند را با پای پیاده به قصد کابل ترک کردند. این کاروان با عبور از ولایت زابل روز گذشته به ولایت غزنی رسید و با استقبال گرم مردم غزنی مواجه شد. حالا این کاروان به طرف کابل حرکت کرده تا پیام صلح را به گوش مقامات حکومت برسانند.

شهروندان افغانستان از این حرکت استقبال می‌کنند و می‌گویند مردم یک پارچه برای صلح تلاش خواهند کرد. مقیم یک شهروند افغانستان گفت: «احساسات ما افغان‌ها در رابطه به تحکیم صلح مثبت است. دیدگاه ما مثبت است و ما امیدواریم که برای درازمدت چراغ سبز صلح را شاهد باشیم.»

موقف روزنامه‌ها

روزهای چاپ افغانستان نیز در رابطه به آتش بس از سوی حکومت و طالبان ابراز نظر کرده و از این اقدام به عنوان نخستین گام برای رسیدن به صلح استقبال کرده‌اند.

روزنامه ویسا در سرمقاله اش نوشته است که مردم افغانستان چهل سال شاهد خشونت، جنگ، کشتار و ویرانی بوده اند و نیاز است تا برای رسیدن به صلح طرفین جنگ برای صلح دوامدار فکر کنند.

به باور سر مقاله نویس روزنامه ویسا، طرف‌های جنگ در افغانستان استقلال عمل ندارند و هرآنچه خواسته باشند، نمی‌توانند انجام دهند. این روزنامه به حضور نیروهای امریکایی در افغانستان و همچنین نفوذ کشورهای همسایه بر طالبان اشاره کرده و گفته است دو طرف نمی‌توانند بدون در نظرداشت امریکا و پاکستان در مورد صلح و آتش بس تصمیم بگیرند.

ویسا به این باور است که اگر نفوذ و مداخله کشورهای دیگر در جنگ افغانستان وجود نداشته باشد، طرف‌های جنگ در افغانستان به آسانی می‌توانند تصمیم بگیرند و به توافق صلح دست یابند.

روزنامه ۸صبح در سرمقاله اش نوشته است که حکومت افغانستان با اعلام طرح صلح و همچنین آتش بس با طالبان نشان داد که در عمل خواهان صلح و آشتی با گروه‌های مخالف دولت است. این روزنامه نوشته است که طالبان باید نشان دهند که مستقلانه می‌توانند به طرح صلح افغانستان لبیک بگویند و زمینه را برای صلح فراهم کنند.

۸صبح با اشاره به فتوای علمای دینی نوشته است: «عالمان دینی نشان دادند که جنگ طالبان نه نبرد مقدس که یک خون‌ریزی ناورا است و باید هرچه زودتر متوقف شود. به دنبال نشر فتوای عالمان دینی، حکومت آتش‌بس یک‌جانبه را هم اعلام کرد. آتش‌بس به لحاظ تاکتیکی به دولت ضربه می‌زند، اما برتری اخلاقی حکومت را یکبار دیگر برجسته می‌سازد.»

این روزنامه از طالبان خواسته که اگر واقعا در پی تامین منافع کشورهای دیگر نیستند باید طرح صلح را بپذیرند: ««رهبران طالبان که در پاکستان زنده‌گی می‌کنند، پروای ویرانی بیشتر افغانستان و قتل مردم عام را ندارند. آنان صرف به باورهای ایدیولوژیک خود و منافع متحدان خارجی‌شان می‌اندیشند. اگر آنان واقعاً می‌خواهند افغانستان از حمایت نظامی غرب بی‌نیاز شود، باید مذاکره با کابل را آغاز می‌کردند.»

ح. همراز