فشار بر امدادگران؛ رعایت دستورهای طالبان یا ترک افغانستان
۱۴۰۱ دی ۱۵, پنجشنبه
نهادهای غیردولتی در افغانستان نقش حیاتی را در رسیدگی به بدترین بحران بشری در جهان ایفا می‌کنند، در حالی که نیمی از جمعیت این کشور گرسنه هستند و سه میلیون کودک در خطر سوء تغذیه قرار دارند.
سمیرا سید رحمان، یک مقام ارشد کمیته بین‌المللی نجات به خبرگزاری فرانسه گفت: «برای ما ناممکن است که به فعالیت‌های خود در کشور ادامه دهیم، در صورتی که زنان را به عنوان بخشی از سازمان خود در تمام سطوح نداشته باشیم.»
مرتبط:«گرسنگی شدید در افغانستان در سه سال اخیر دو برابر شده است»
حدود ۱۲۶۰ نهاد غیردولتی در سراسر افغانستان فعالیت می‌کنند و هزاران کارمند زن در بخش خدمات صحی، آموزشی و آب‌رسانی مشغول کار با این سازمان‌ها بوده اند.
کمیته بین‌المللی نجات یکی از چندین سازمانی است که همراه با مؤسسه «کی‌یر» و سازمان نجات کودکان «سیف دچلدرن» فعالیت‌های خود را متوقف کرده و تاکید کرده اند که طالبان باید ممنوعیت کار زنان در این نهادها را لغو کند.
این سیاست تبعیض‌آمیز طالبان سبب شده تا هزاران زن کارهای خود را از دست بدهند و بسیاری مردم نیازمند از دریافت کمک محروم شوند.
یک مقام ارشد در یک نهاد غیردولتی بین‌المللی که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، گفت: «طالبان ما را در وضعیت دشواری قرار داده اند.»
او افزود: «آن‌ها به ما می‌گویند در صورتی که شما بجای پیروی از قوانین ما این کشور را ترک کنید، تنها وضعیت بشری وخیم‌تر خواهد شد.»
این ممنوعیت یکی از دو دستور آزاردهنده طالبان در ماه گذشته بود. تنها یک روز پیشتر، مقامات طالبان تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها را ممنوع کردند. این اوج محدودیت‌هایی است که اندک اندک زندگی زنان را کاملاً محدود کرده است.
مرتبط: منع کار زنان در افغانستان؛ ۱۵۱ موسسه کار شان را متوقف و یا کاهش داده اند
طالبان در حالی امدادرسانی زنان را ممنوع کرده اند که در جامعه به شدت سنتی و پدرسالار افغانستان، تماس و تعامل یک زن با مردی که عضو خانواده‌اش نباشد، ناپسند دانسته می‌شود.
رشما عظمی، معاون مؤسسه «کی‌یر» در افغانستان گفت حضور زنان کارمند برای عملی کردن فعالیت‌های امدادرسانی در ساحه و به منظور شناسایی زنان نیازمند حیاتی است.
عظمی به خبرگزاری فرانسه گفت: «زنان نیازمند در هنگام صحبت با کارمندان نهادهای امدادرسان خود را راحت احساس می‌کنند... به همین دلیل کار امدادرسانی بدون کارمندان زن ممکن نیست.»
مؤسسه «کی‌یر» برای نیم میلیون زن و کودک در سال ۲۰۲۲ صنف‌های آموزشی را حمایت مالی کرد که زنان در آن درس می‌دادند.
عظمی گفت: «بدون کارمندان زن، ما به نیمی از این دانش‌آموزان رسیدگی کرده نمی‌توانیم.»
مقامات طالبان ادعا می‌کنند که این ممنوعیت به دلیل رعایت نشدن قوانین این گروه در مورد حجاب و یا همراهی زنان کارمند توسط یک عضو مرد خانواده در هنگام سفر، وضع شده است. ولی چندین کارمند سازمان‌های امدادی به خبرگزاری فرانسه گفتند که هیچ هشداری را در مورد حساسیت‌های فرهنگی دریافت نکرده بودند.
سامی گویسابی، رئیس مؤسسه «اقدام علیه گرسنگی» در افغانستان به خبرگزاری فرانسه گفت: «نهادهای مددرسان همه قوانین، سنت‌ها و فرهنگ افغانستان را رعایت می‌کنند.»
نهادهای مددرسان و تحلیلگران می‌گویند که این استدلال طالبان تنها بهانه‌ای برای حذف زنان از زندگی عمومی است؛ چیزی که رهبر طالبان و حلقه داخلی اش می‌خواهند.
مرتبط: داکتران بدون مرز: بدون کارکنان صحی زن ادامه کار ناممکن است
یک تن از مسئولان دیگر سازمان‌های امدادی گفت: «یک حلقه بسیار محافظه‌کار در داخل گروه طالبان وجود دارد که نمی‌خواهند زنان در انظار عمومی دیده شوند، حتی اگر این زنان مصروف خدمات در جامعه هم باشند.»
طالبان اصرار دارند که کمک‌ها می‌تواند به مردان خانواده‌های نیازمند داده شود و این کار نیاز به کارمندان زن در مؤسسات را کاهش می‌دهد.
سازمان ملل از این محدودیت استثنا است، نهادی که این اقدام طالبان را محکوم کرده و با سازمان‌های امدادی با مقام‌های طالبان دیدار کرده و خواستار توضیح شده است.
رامز الاکبروف، هماهنگ کننده کمک‌های بشری ملل متحد در افغانستان گفت که این نهاد در اعتراض به این تصمیم طالبان، برنامه‌های کمکی خود را متوقف نمی‌کند، زیرا «مهم است که توزیع کمک‌ها ادامه یابد.»
او هفته گذشته گفت: «وارد کردن فشار راه درستی برای حل این قضیه نیست؛ بلکه دیالوگ می‌تواند راه‌گشا باشد.»
حتی در جریان دو دهه جنگ بین حکومت مورد حمایت ایالات متحده و گروه اسلام‌گرای طالبان، چندین نهاد غیردولتی در مناطق زیر کنترول این گروه اجازه کار داشتند.
یک تن از مسئولان سازمان‌های امدادی گفت: «برای کار در این مناطق نیاز بود تا با فرماندهان محلی گفتگو و توافق می‌شد ولی با آن‌هم ما کارمندان زن خود را داشتیم.»
مرتبط: سازمان ملل درخواست بی سابقه ای برای کمک اضطراری کرده است
او افزود: «هدف مشخص بود: این که ما بی‌طرف بودیم... و هدف ما این است که به مردم نیازمند رسیدگی کنیم، نه چیزی بیشتر از آن.»
سید رحمان گفت: «بسیاری مناطق فقط برای اولین‌بار کمک دریافت کرده و کارمندان زن بخش جدایی‌ناپذیر این مأموریت بودند.»
او افزود: «زمستان گذشته کمک‌های بشری از قحطی جلوگیری کرد. اگر ما نتوانیم همچنان به کمک‌رسانی ادامه دهیم، ما با وضعیت بسیار ترسناک در سراسر کشور مواجه خواهیم شد.»
Hs/af (AFP)