یک سال بعد از این که شهر کندز موقتاَ به دست طالبان سقوط کرد، هفته گذشته این شهر باز هم شاهد یورش طالبان بود. طالبان خود را تا چوک شهر رساندند. جنگجویان این گروه در بین خانه‌های مردم جابجا شده و جنگ‌های کوچه به کوچه را با نیروهای امنیتی به پیش می‌برند.

هرچند که حالا جنگجویان این گروه از برخی مناطق شهر عقب زده شده و در بیرون از شهر مصروف جنگ با نیروهای امنیتی هستند؛ اما شهر کندز همچنان زیر تهدید قرار دارد.

 شماری از فعالان جامعه مدنی و جوانان ولایت کندز روز دوشنبه در یک کنفرانس خبری در کابل گفتند که در نتیجه جنگ کندز، تلفات زیادی به غیرنظامیان وارد شده و هزاران خانواده مجبور به ترک خانه‌های شان شده‌اند.

محمد رفیع کاکر، یک تن از باشندگان ولایت کندز وضعیت ساکنان این شهر را وخیم خواند و خواهان اقدامات جدی حکومت شد: «ما پنج صد نفر کشته داریم و هزاران نفر زخمی شده‌اند. کوچه‌ها و قرا و قصبات مملو از جنازه‌ها و زخمی‌ها است. ما حتا نتوانسته‌ایم جنازه‌ها را دفن کنیم و یا زخمی‌ها را تداوی نماییم.»

کندز تنها ولایتی نیست که باشندگان آن به دلیل جنگ و ناامنی‌، آواره شده‌اند. در حال حاضر جنگ شدیدی در اطراف شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند و همچنین اطراف شهر فراه نیز جریان دارد.

در صورتی که نیروهای امریکایی طالبان را از طریق هوا در اطراف شهر فراه هدف قرار نمی‌دادند، این شهر شب گذشته احتمالاَ سقوط می‌کرد. باشندگان این ولایت گفته‌اند که طالبان خود را تا پنج کیلومتری شهر رسانده بودند؛ اما بمباران نیروهای ناتو سبب شد تا این گروه نتواند شهر فراه را تصرف کند.

آقای کاکر از حکومت خواست تا به این وضعیت پایان دهد: «این‌ها [حکومت وحدت ملی] ۳۰ میلیون مردم را به گروگان گرفته‌اند و هر طرف وحشت و دهشت آفریده‌اند. ما صدا می‌کنیم که هرچه عاجل باید به داد مردم کندز برسند.»

وضعیت بیجاشدگان

در نتیجه جنگ کندز، هزاران خانواده، خانه‌های شان را ترک کرده و برای یافتن مکان‌های امن، به ولایات تخار، بدخشان، بغلان، مزارشریف و کابل پناه برده‌اند. محمد عوض حسن ناصری یک تن از باشندگان کندز در این کنفرانس گفت: «مهاجرین کندز در کابل و ولایات دیگر در وضعیت ناگواری به سر می‌برند. تاکنون مواد خوراکی به آن‌ها نرسیده و سرپناه نیز برای بیجا شدگان وجود ندارد.»

نهادهای مدنی تاکید کردند که باید هرچه زودتر به بیجاشدگان داخلی رسیدگی شود. این نهادها از طالبان نیز انتقاد کردند و گفتند که جنگجویان این گروه از خانه‌های غیرنظامیان، پایگاه‌های نظامی ساخته‌اند و تمام راه‌های کمک رسانی را برای مردم مسدود کرده‌اند.

فعالان مدنی از کمبود مواد غذایی در داخل شهر کندز ابراز نگرانی کردند و گفتند آن‌هایی که در جنگ گیر مانده‌اند، باید نجات داده شوند. باشندگان کندز گفتند که قیمت مواد خوراکه در داخل شهر، چند برابر افزایش یافته و کرایه موتر نیز بسیار گران شده است.

تنش‌های سیاسی

باشندگان کندز می‌گویند یکی از دلایل اصلی سقوط کندز، تنش‌های سیاسی بین دو رهبر حکومت وحدت ملی است و تا زمانی که این تنش‌ها حل نشود، کندز نیز امن نخواهد شد.

آقای ناصری در این مورد گفت: «تنش‌ها بین رهبران حکومت سبب شد که سال گذشته کندز سقوط کند. والی از یک جناح و قوماندان امنیه از جناح دیگر است. حکومت سیاست‌هایش را در کندز تجربه می‌کند. حال می‌بینیم که بعد از دو بار سقوط کندز، قوماندان امنیه حالا هم حضور دارد.»

محمدذکی مسئول «جنبش عدالت اجتماعی» در این کنفرانس گفت که حکومت باید عاملان سقوط کندز را شناسایی کند و افراد متعهد و مسلکی را در راس نهادهای حکومتی در آن ولایت بگمارد.

آقای ذکی بر هماهنگی در میان نیروهای امنیتی نیز تاکید کرد: «هماهنگی در میان نیروهای امنیتی و دفاعی در میدان‌های نبرد باید ایجاد شود. به دلیل نبود هماهنگی، نیروهای ما در خطوط مقدم متضرر می‌شوند و دشمن روحیه می‌گیرد که در نتیجه ناامیدی در بین مردم بیشتر می‌شود.»

در همین حال هارون چخانسوری سخنگوی رئیس جمهور غنی روز دوشنبه در یک کنفرانس خبری پذیرفت که گماشتن افراد غیرمسلکی در راس‌نهادهای ملکی و نظامی دلیل اصلی گسترش ناامنی‌ها است. او گفت که مسئولان نظامی براساس شایستگی تعیین نمی‌شوند، به همین دلیل توانایی مهار ناامنی‌ها را ندارند.

اخیرا معصوم ستانکزی رئیس عمومی امنیت ملی در مجلس سنا، سهل انگاری نیروهای امنیتی را در رابطه به کندز پذیرفت و از مردم غذرخواهی کرد. آقای استانکزی گفته است که جنگ کندز، تنها مربوط به افغانستان نیست بلکه استخبارات منطقه در این جنگ دخیل است و آن را دامن می‌زند.