خانم سوشی دو سال قبل از امروز از حبس خانگی آزاد شد. سپس در سلسله اصلاحاتی که حکومت برما وارد کرد، خانم سوشی توانست وارد پارلمان این کشور شود. اقلیت های قومی امیدوار بودند که خانم سوشی به فعال مدافع حقوق بشر در پارلمان تبدیل می شود. آزادی سان سوشی و حضورش در پارلمان، به صورت گسترده از سوی کشورهای غربی استقبال شد.

برما کشوری است که برعلاوه سایر مشکلات، از تنش های قومی و دینی رنج می برد و در ماه های اخیر، اوج این تنش ها انتقادهای زیاد گروه های حقوق بشری را در پی داشته است و بخشی از این انتقادها متوجه خانم سوشی است.

نمایندگان گروه های قومی کاچین در پایان ماه سپتمبر امسال در نامه سر گشاده ای به این برنده جایزه صلح نول نوشتند: «این مایه یاس است که شما صدای تان را علیه بی عدالتی بلند نمی کنید، بی عدالتی در حق آنانی که خود صدایی ندارند». 

اشاره 23 امضا کننده مردم ایالت کاچین در این نامه به جنگ بی وقفه در شمال این ایالت از ماه جون سال 2011  به این سو است.

فاجعه بشری در ایالت راخین

همچنان سانگ سوشی به دلیل اظهارات ملاحظه گرایانه در باره وضعیت اقلیت روهینگیا مورد انتقاد قرار گرفت. این اقلیت مسلمان که در ایالت روهینگیا در ساحل خلیج بنگال زندگی می کنند، از سال ها به این سو حق شهروندی محروم مانده اند.

در ماه های اخیر، برخوردهای شدید میان اکثریت بودایی ها و اقلیت مسلمانان پیش آمد که دست کم 180 کشته به جا گذاشت و صد ها هزار تن مجبور به فرار از مناطق بود و باش شان شدند.  از سوسی در این رابطه انتقاد می شود که در قبال این حوادث هیچ موضع مشخص و روشنی نمی گیرد.

بیانیه مشترک سوشی با نمایندگان اقلیت ها در پارلمان روز پنج شنبه هشتم نوامبر، باعث کاهش انتقادها از شیوه برخورد او نشد. این بیانیه خیلی کلی تلقی شد، به خصوص که از حادثه ایالت کاچین و واقعه ایالت روهینگیا در آن هیچ ذکری نشده است. در بیانیه فقط به صورت عام گفته شده است: «هرکسی در رعایت حقوق بشر مسوول است، بدون تفاوت میان اکثریت و اقلیت، وابستگی قومی و دین».

نارضایتی ها در میان نزدیکان سوشی

در حلقات نزدیک به سان سوشی نیز انتقادها از او افزایش می یابد. نظر به گزارش روزنامه "فایننشیل تایمز آلمان"، در آغاز هفته گذشته، ششم نوامبر، 130 عضو حزب خانم سوشی موسوم به "اتحاد ملی برای دموکراسی"، از حزب بریدند.

گیرهارد ویل، کارشناس جنوب شرق آسیا، دلیل جدایی این افراد از حزب را در شیوه رهبری درون حزبی می بیند و می گوید که "رهبری حزب بسیار اقتدارگرا است". سه عضو قدیمی حزب "اتحاد ملی برای دموکراسی" از شهر پاتین علناً از "شیوه های عملی غیردموکراتیک" او انتقاد کردند. از دید ویل، یگانه شخصی که می تواند منازعات درون حزبی را حل کند، سوشی است، اما او به این امر توجهی ندارد.

میل می افزاید: «سوشی خود را از امور درون حزبی دور نگه می دارد، به سفرهای بین المللی می پردازد و در پارلمان حضور می یابد. در ساختار حزبی فقط خیلی کم توجه دارد».

بهای سیاست

با وجود این همه مارکو بونته، کارشناس امور جنوب شرق آسیا در هامبورگ تاکید می کند که نقش سوشی خیلی مهم است. همین خانم سوشی بود که پلی میان اپوزیسیون و حکومت ایجاد کرد. بونته می گوید: «از دید من آنگ سان سوشی به صورت اساسی در راستای ایجاد اعتماد میان هردو جناح متخاصم سهم داشته است».

بدون ایجاد چنین اعتمادی میان سوشی و تین سین، رییس جمهور برما، نه چنین تحولی میسر بود و  نه بازگشت این کشور به جامعه جهانی. بونته در باره این که آیا این تحول و انتخاب سوشی در پارلمان، نقش او را تغییر داده است، می گوید: «قبل از این او مطمیناً یک مخالف سختگیر بود، اما او را امروز می توان بیشتر به عنوان یک سیاستمدار عملگرا درجه بندی کرد. پیش از این سیاست سوشی بیشتر نمادین و متوجه خارج بود، امروز او کاملاً اقدام های عملگرایانه را در داخل کشورش اتخاذ می کند».

ویل، از بنیاد علم و سیاست درباره این تحول در موضع گیری سیاسی آنگ سان سوشی واضحاً می گوید: «این بهای سیاست است. کسی که سیاست می کند، باید مصالحه کند و از اصول و ضابطه هایش انحراف نماید».