یوس بوت، کارشناس ارشد حقوقی محکمه اروپایی ارزیابی نهایی اش را در این مورد در گزارشی نشر کرده است که به روز سه شنبه در لوکزامبورگ معرفی کرد. او گفت: "با وجود آن، التبه این مربوط به صلاحیت های حقوقی کشورهای عضو اتحادیه اروپا است که به چنین اشخاصی به دلایل بشری اجازه اقامت بدهند."

در این ارتباط یک پناهجو از سریلانکا اقامه دعوا کرده بود. او در سال ۲۰۰۵ به عنوان یک دانشجو به بریتانیا آمد و برای دریافت پناهندگی استدلال کرده بود که عضو یک سازمان اپوزیسیون در زادگاهش بوده و زندانی و شکنجه شده است و در صورت برگشت، بازهم با خطر زندانی شدن و شکنجه مواجه می شود.

او به عنوان سند، نشانه های زخم های شکنجه را در بدن اش نشان داده و  نیز از فشار و ناراحتی های روحی و افسردگی ناشی از پیامدهای آنها سخن گفته بود.

محکمه عالی بریتانیا درخواست او را برای دریافت اقامت محدود رد کرد، زیرا ثابت نشده است که این مرد را بار دیگر در سریلانکا خطری تهدید می کند.

بعد محکمه عالی بریتانیا خواست از محکمه اروپایی معلومات حاصل کند که آیا این مرد سریلانکایی حق برخورداری از اقامت محدود را دارد یا نه. زیرا سیستم صحی در سریلانکا، خدمات مناسب برای بیماری های روانی را فراهم نمی کند.

حفاظت محدود یا اجازه اقامت محدود زمانی برای یک پناهجو داده می شود که او نه به حیث پناهنده سیاسی مورد پذیرش قرار بگیرد و به براساس کنوانسیون ژنیو به حیث مهاجر به رسمیت شناخته شود، اما در کشورش او را زیان ها و  خطرهای جدی تهدید کند، مثل حکم اعدام، شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی و تحقیر کننده.

kna/hm