شمیلا از نوزاد خود که به دلیل سرمای یخبندان کابل در آغوشش جان باخت، هیچ عکسی ندارد، اما چهره او را دقیق به یاد دارد. این خانم می‌گوید: «روی سفید و روشن داشت، چشمان کلان، بینی کوچک و موی سیاه.»

بیشتر بخوانید: سوء تغذیه در افغانستان به حد بی‌سابقه افزایش یافته است

امرالله، نوزاد سه ماهه، یکی از دست‌کم ۱۷۱ نفری است که به دلیل سرمای افغانستان در هفته‌های اخیر جان باخته اند. این سرمای مرگبار زمانی افغانستان را درنوردیده است که این کشور از بحران شدید بشری رنج می‌برد.

ملل متحد گفته است که ۲۸ میلیون افغان به شمول تعداد زیاد کودکان در زمستان جاری که سردترین زمستان در ۱۵ سال اخیرعنوان شده است، نیاز به کمک‌های عاجل دارند. دمای هوا در برخی مناطق افغانستان تا منفی ۳۵ درجه سانتی‌گراد سقوط کرده است.

به دلیل ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های امدادی توسط طالبان، بسیاری سازمان‌های امدادی فعالیت‌های خود را قسماً متوقف کرده و یا کاهش داده اند. این فرمان طالبان باعث شده که بسیاری سازمان‌ها نتوانند در جامعه شدیداً محافظه‌کار افغانستان به زنان و کودکان نیازمند کمک‌رسانی کنند.

بیشتر بخوانید: اوچا: منع فعالیت زنان امداد‌رسان خطرات جانی برای مردم افغانستان دارد

نیک محمد ۴۰ ساله، پدر امرالله، چند ماه قبل درآمد اندکی را که از ناحیه کارگری داشت نیز از دست داد، چون به دلیل مشکلات صحی نتوانست بیش از این کارگری کند.

این خانواده پولی برای گرم کردن خانه ندارد و جز نان خشک و چای، غذاهای بسیار اندکی را می‌تواند تهیه کند. کلکین‌های خانه شان در دامنه کوه نیز پر از منفذ است و این وضعیت باعث شده است که چند تن از هشت فرزند نیک محمد بیمار شوند.

این خانواده حدود دو هفته پیش نوزاد سه ماهه خود امرالله را به دلیل سرفه و مشکلات تنفسی به شفاخانه بردند.

شفاخانه‌های افغانستان در هفته‌های اخیر مملو از کودکانی اند که به سینه‌بغل یا دیگر بیماری‌های تنفسی مبتلا اند. بسیاری خانواده‌های فقیر و بدون درآمد حیران مانده اند که میان گرم کردن خانه و تهیه غذا کدام یکی را انتخاب کنند.

شبی که امرالله را خانواده‌اش از شفاخانه به خانه انتقال دادند، موج سرمای بسیار شدید کابل را درنوردید.

شمیلای ۳۵ ساله نوزاد خود را در آغوش گرفت و لحاف را روی خود کشید. نیمه‌های شب بیدار شد و دید که صورت نوزادش سرد شده است.

این خانم گفت: «شبی که نوزادم را از دست دادم، وحشتناک سرد بود. تلاش می‌کردم ... که بچه‌ام را گرم کنم، اما نتوانستم.»

این خانواده پولی برای مراسم تدفین و فاتحه نداشت و بدون این که دوستان و آشنایان شان را در جریان بگذارند، نوزاد شان را تدفین کردند.

یکی از دوستان این خانواده بعد از آن یک بخاری زغالی به آن‌ها داده است تا از سرما نجات یابند، اما این خانواده که به جز نان خشک توانایی تامین دیگر مواد غذایی را ندارد، تهیه مواد سوخت نیز برایش مشکل است. شمیلا می‌گوید نگران دیگر فرزندان خود است که شدیداً سرفه می‌کنند.

شمیلا گفت: «من همیشه به نوزادم و دو کودک کوچک دیگرم که مریض هستند فکر می‌کنم. من نمی‌خواهم که آن‌ها را نیز از دست بدهم.» او خواستار کمک‌های بیشتر بین‌المللی برای افغانستان است.

این خانواده موبایل کمره‌دار در خانه ندارد و حسرت می‌خورند که نتوانسته اند عکسی از امرالله بگیرند تا خاطره او را زنده نگهدارند. اما مادرش لباس‌هایی را که پیش از تولد امرالله آماده ساخته بود، همه را در یک بسته جمع کرده و به عنوان خاطره او نزد خود نگهداشته است.

این خانواده روز سه شنبه بر سر قبر نوزاد شان رفتند و در قبرستان دعا و نیایش کردند.

شمیلا در حالی که با یک سنگ‌ریزه خطوطی در روی قبر نوزادش می‌کشید، گفت: «خداوند به هیچ مادر درد از دست دادن فرزند را نشان ندهد. تحمل‌اش برای آدمی سخت است.»

af/pa (Reuters)