وزیرخان زدران دختر ۱۵ ساله اش زلیخا را در انجام کارخانگی مکتبش کمک می کند. زدران، که حالا در بولینگ گرین در ایالت کنتاکی ایالات متحده امریکا زندگی می کند، یکی از رهبران قومی در افغانستان بود که علیه طالبان می جنگید. این مرد ۴۱ ساله می گوید که امریکایی ها او و خانواده اش را نجات داده و در ماه آگست با هلیکوپتر به میدان هوایی انتقال دادند.

زدران و همسرش نورینا با فرزندان شان شیریخ می خورند. شهر بولینگ گرین از چهار دهه به این طرف پناهندگان بسیاری را از مناطق بحران زده جهان پذیرفته است. مهاجران نیز در تنوع و رونق اقتصادی این شهر ۷۲ هزار نفری سهم گرفته اند.

شش فرزند زدران آهنگ های انگلیسی را می آموزند، به کتابخانه می روند و در این تصویر در حال نوشتن نامه ای به «بابانوئل عزیز» دیده می شوند. پدر خانواده، که با کمک آژانس اسکان مجدد موسوم به «مرکز بین المللی» خانه ای پیدا کرده است، می گوید: «ما در بولینگ گرین بسییار خوشحال هستیم. مجتمع محلی نیز به ما کمک می کند تا با فرهنگ اینجا آشنا شویم.»

ثناءالله ۶ ساله در لباس سوپرمن با خواهر و برادرش، زهرا (۴ ساله) و سمیع الله (۱۳ ساله) روی صفحه تابلت بازی می کنند. حکومت ایالات متحده امریکا در حال حاضر بزرگترین تخلیه پناهجویان را انجام می دهد که پس از جنگ ویتنام سابقه نداشته است. از حدود ۷۵ هزار افغان، که قرار است در ایالات متحده امریکا مسکن گزین شوند، شهر بولینگ گرین در این ماه ها ۳۵۰ نفر آنها را می پذیرد.

این خانواده باید بیاموزد که زندگی به شیوه امریکایی چگونه است، چطور باید رانندگی کرد، کارت کریدت را چگونه می توان بدست آورد، و در هنگام نزدیک شدن یک توفان چه باید کرد. توفان های اخیر در سراسر کنتاکی، احساس امنیت افغان ها را متزلزل ساخته اند. زدران می گوید: «ما هرگز چنین توفانی را در افغانستان ندیده بودیم. اما خدا ما را نجات داد.»

سمیع الله ۱۳ ساله در آرامش تمام رشته های گل «خبر رسانک» را پف می کند. خانواده زدران خود را خوشبخت می دانند که در امنیت و در خانه ای با باغچه در جامعه ای زندگی می کنند که از آنها استقبال می شود و به آنها کمک می گردد. بولینگ گرین، یک مرکز کشاورزی و تولیدی است که مشاغل زیادی برای ساکنان جدید خود دارد.

خانواده زدران پشت میز صبحانه. بولینگ گرین به عنوان شهری شهرت دارد که به پناهندگان فرصت آن را میسر می سازد تا هویت خود را حفظ کنند و در عین حال امریکایی شوند. این شهر یک فضای محافظه کارانه اجتماعی دارد.

فرزندان زدران با سرعت خود را با فرهنگ جدید عیار می سازند. زلیخا در خانه به خواهران و برادران خود یک آهنگ انگلیسی را یاد می دهد. او می خواند: «What are you thankful for?» (از چه چیزی شکرگزار هستی؟)

از روز دو شنبه به اینسو طالبان مسیر میدان هوایی کابل را نظارت می کنند. پس از تصرف کابل توسط این گروه اسلامگرا، هزاران تن برای فرار از خشونت طالبان به سمت میدان هوایی کابل یورش بردند، به این امید که بتوانند افغانستان را ترک کنند. اما پروازهای ملکی متوقف است.

در این تصویر ماهواره ای جمعیت انبوهی از مردم در خط پرواز میدان هوایی کابل دیده می شوند. تعدادی حتی تلاش می‌کردند در هواپیمای نظامی امریکایی که در حال پرواز بود، بالا شوند.

بنا بر گمانه زنی ها ۳۵۰۰ سرباز امریکایی در میدان هوایی کابل توظیف شده اند تا انتقال افراد از کابل را تضمین نمایند. این سربازان برای جلوگیری از تجمع مردم به شلیک های اخطاریه پرداخته اند. دو افغان مورد شلیک قرار گرفته اند. گفته می شود که آنان مسلح بوده اند.

در این عکس شهروندان فرانسه و افغان به روز سه شنبه در صفوف منتظرین پرواز برای ورود به هواپیمای نظامی فرانسوی دیده می شوند. کشورهای غربی با پروازهای نظامی در تلاش انتقال شهروندان و همکاران محلی افغان خود هستند.

صدها تن در اطراف هواپیما « سی ـ۱۷» نیروهای هوایی ایالات متحده تجمع کرده اند، آن هم در زمانی که این هواپیما می‌خواهد پرواز کند. این هواپیما از دوشنبه به اینسو به انتقال افراد از کابل شروع کرده است.

شماری از افراد حتی حین پرواز خود را به هواپیما محکم گرفته بودند. تصاویر ویدیویی نشان می‌دهد که وقتی این هواپیما پرواز می‌کند، دو تن از آن به پایین می‌افتند و جان می‌دهند.

این هواپیمای نظامی امریکایی از نوع « سی ـ۱۷ گلوبال ماسترlll » در واقع قابلیت انتقال ۱۵۰ تن را دارد. اما این هواپیما در یک پرواز ۶۴۰ افغان را از کابل به قطر انتقال داد.

پس از تشدید هرج و مرج در میدان هوایی که برای مقاطعی موجب مسدود شدن میدان گردید، در حال حاضر وضعیت تحت کنترول می باشد. آنهم احتمالاً به دلیل اینکه طالبان اکثراً تنها به خارجی ها را اجازه خروج از افغانستان را می دهند.

یک هواپیمای نوع « A400-M» نیروهای فدرال آلمان حین پرواز از کابل. این هواپیما بعد از مشکلات فراوان برای نشست در میدان هوایی کابل، به روز سه شنبه موفق شد تعدادی را از کابل به تاشکند انتقال بدهد. سپس این افراد از تاشکند به آلمان انتقال داده شدند.