حدود یک ساعت طول کشید تا منطقه‌ای موسوم به خلوتگاه قاچاقبران انسان را در شهر آتن پیدا کنیم. شنیده بودیم که چهارراه امونیا محلی است که از آنجا می‌توان سرنخی را در مورد فعالیت قاچاقبران انسان در شهر آتن پیدا نمود. این چهارراه، یکی از مناطق پر جمع و جوش است که سنگینی حضور شهروندان خارجی، به ویژه پناهجویان را می‌توان در آن احساس نمود. در این محل، صدها دوکان و مرکز تجارتی مربوط به مهاجرین آسیایی وجود دارند. با قدم زدن در روی کوچه و جاده‌های اطراف این چهارراه، با ده ها شهروند افغانستان، پاکستان، هندوستان، بنگله دیش و کشورهای عربی می‌توان مواجه شد.

پس از پنج دقیقه احساس کردیم که به محل مورد نظر نزدیک شده ایم. حوالی ظهر بود و لازم دیدیم که غذا را در یکی از رستورانت های پاکستانی صرف کنیم. در نزدیکی میز ما دو شهروند پاکستانی هم مصروف غذا خوردن بودند. آنان گفتد که به تازگی به این شهر آمده اند. یکی از این دو جوان اظهار کرد: «ما می‌خواهیم که به کمک قاچاقبران [انسان] به آلمان، ایتالیا یا فرانسه برویم.»

در آغاز برای ما پیدا نمودن افراد رده بالایی که در سازماندهی و برنامه های قاچاق انسان نقش دارند، اندکی دشوار به نظر می‌رسید. اما پس از رد و بدل نمودن کلمات با شماری از افراد در داخل این رستورانت و خارج از آن، متوجه شدیم که این کار زیاد دشوار نیست. من و همکارم خود را پناهجو جا زده بودیم، چونکه در بیرون از این رستورانت، یک گروه دیگر از شهروندان پاکستانی که سگرت فروشی می‌کردند، برای ما توصیه کردند با روبرو شدن با قاچاقبران نباید هویت خود را فاش کنیم. آنان هشدار دادند که "برای شما می‌تواند که خطرناک باشد."

کافه‌ای که بیشتر از قهوه و چای پیشکش می‌کند

پس از گذشت ده دقیقه ما به قهوه‌خانه‌ای رسیدیم که شبیه رستورانت های دیگر بود. تنها تفاوت در این بود که خارج از این قهوه‌خانه سه مرد نشسته بودند و به گونه غیرمعمول به کنجکاوی آغاز کردند. آنان در جملات آغازین تلاش کردند که بدانند ما کی هستیم و در این محل در پی انجام چه کاری آمده ایم.

پس از حدود ۲۰ دقیقه گفتگوی مقدماتی، وارد اصل موضوع شدیم و گفتیم که یکی از ما در نظر داریم به آلمان برویم. یک مرد حدود ۵۰ ساله گفت: «هنوز هم مردم به گونه مرتب از یونان به آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا می‌روند. در گذشته، افراد به گونه گروهی تلاش می‌کردند که مرزها را عبور کنند اما حالا واضح است که این مسیر مسدود شده و گشت زنی پولیس در اطراف این مسیر خیلی سنگین شده است. حالا قاچاقبران، پناهجویان را شبانه در گروه‌های کوچک سه تا چهار نفری با عبور از جنگلات و محلاتی که در آن گزمه وجود ندارد، انتقال می‌دهند. تمام مرزها مسدود نیستند و آنها نمی‌توانند پولیس را در سراسر مرزها به ماموریت بگمارند.»

در واقع این مرد با اظهاراتش می‌خواست که اطمینان بدهد و ما وارد اصل موضوع شویم. او همچنان اشاره کرد که سفر از این مسیرها، از ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ یورو هزینه بر‌می‌دارد.

حدود یک ساعت بعد، سؤال اساسی را مطرح کردیم که "چطور می‌تواند یک شخص به اروپای مرکزی برود؟" یک فرد دیگر که در میز کنار ما نشسته بود، پاسخ داد: «شما می‌توانید که به وسیله طیاره بروید یا از طریق زمین. این وابسته به آن است که شما چقدر پول دارید.» این مرد به ما گفت: "شما می‌توانید افراد زیادی را پیدا کنید که می‌خواهند شما را به نرخ مناسب کمک کنند."

به نظر می‌رسید که این سه مرد، افراد مجرب در این بخش هستند. آنان معلومات عمومی بیشتری را به هدف جلب توجه ما ارایه کردند، اما از دادن اطلاعات دقیق خودداری نمودند. زمانی که از آنان پرسیدیم چطور می‌توانیم با قاچاقبران انسان به گونه مستقیم در تماس شویم، یکی از این مردان، مسئول رستورانت را صدا زد.

یک مرد جوان حاضر شد و از ما پرسید که چه نوع مدرک داریم. او گفت: «ساعت ۹  شب بیایید و تمام مدارک خود را با خود بیاورید. ما روی نرخ دقیق، مسیر مهاجرت و فردی که در مسیر شما را همراهی می‌کند، صحبت خواهیم کرد.» این قهوه‌خانه در واقع بیشتر از یک پیاله چای و قهوه عرضه می‌نمود.

فروشگاه‌هایی که به عنوان پوشش عملیات قاچاق فعالیت می‌کنند

تصمیم گرفتیم که بعد از ظهر به پارک ویکتوریا که معروف به "پارک افغان‌ها" شده است، برویم. گاه ناگاه گزارش هایی به نشر می‌رسند که گویا رخدادهای عجیب و غریب در این محل به وقوع می‌پیوندند. صدها مهاجر و پناهجو از کشورهای مختلف به ویژه افغانستان در این پارک شبانه روز حضور دارند.

پس از گفتگو با شماری از جوانان با مرد میان سالی مواجه شدیم. با این مرد سر سخن را باز کردیم و آهسته آهسته وارد اصل موضوع شدیم. او به سه دکان در اطراف پارک ویکتوریا اشاره کرد و گفت، این مراکزی اند که دو طرف روی معامله قاچاق در آن به توافق می‌رسند.

این مرد علاوه کرد که تا حال چهار عضو خانواده اش را به کمک قاچاقبران انسان به آلمان فرستاده است. او همچنان گفت: «چند متر پیشتر، یک دکان صرافی وجود دارد که در آن می‌توان قاچاقبران انسان را ملاقات کرد و مالک این دکان نقش میانجی را به پیش می‌برد.»

از آنجایی که احساس می‌کرد که ما هم در تلاش رفتن به یکی از کشورهای غرب اروپا هستیم، توصیه کرد که "لطفاً پول خود را به قاچاقبر ندهید بلکه نزد صراف بگذارید. هرگاه به کشور مقصد رسیدید، صراف این پول را به قاچاقبر می‌دهد."

به بیان این مرد افغان، انتقال یک نفر از یونان به کشورهای غرب اروپا از ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ یورو هزینه بر می‌دارد. این مرد گفت، در صورتی که شما را پولیس در میدان هوایی با مدرک جعلی دستگیر کند، پول شما نزد صراف محفوظ خواهد بود.

از این مرد پرسیدیم که مدارک جعلی را قاچاقبران انسان چگونه به دست می‌آورند. او گفت: «دزدانی هستند که با این قاچاقبران تماس دارند. دزدان تلاش می‌کنند که پاسپورت و شناخت‌کارت‌های شهروندان کشورهای اروپایی به ویژه گردشگران را به سرقت ببرند. آنان این مدارک را به قاچاقبران می‌فروشند و قاچاقبران هم تلاش می‌کنند که پناهجویان را شبیه مالکین این مدارک آراسته کنند و به وسیله آن به کشورهای حوزه شینگن بفرستند.»

اتحادیه اروپا تلاش می‌کند که راهکارهای موثر را به هدف جلوگیری از مهاجرت های غیرقانونی روی دست بگیرد. اما به نظر می‌رسد که در بازار قاچاقبران انسان چنان که انتظار می‌رود، محدودیت چشمگیری رونما نشده است.

امان‌الله جواد، عاصم سلیم، اینفومایگرانتس