هرچند قاچاق وتجارت انسان وبه ويژه اطفال يک پديده آسيايي ، افريقايي وامريکاي لاتين پنداشته مي شود، لاکن باهمه تلخ بودن ودشواريهايي که اين قاره ها ازفقدان اطفال قاچاق شده مي کشند، قاچاق انسان درهمه قاره ها وجود دارد.

اتحاديه اروپا درصدد است که با قاطعيت عليه قاچاق وتجارت اطفال مبارزه نموده ودرعين زمان اسلوبهايي را دريابد که ازطريق آن بتوان با قربانيان اين تجارت اطفال کمک نمود.

تازه ترين دستآورد دراين راه، کتابي است زيرعنوان Resources Book on Best Practices" کتاب مرجع درمورد بهترين برخوردها".

سالانه با برداشتهاي غلط وحدسيات ناسالم صدها طفل کشورهاي شان را به عزم ملکهاي بيگانه ترک مي گويند. دربهترين صورتها اينها براي يافتن کاري ازکشورهاي شان بيرون مي روند، لاکن اينها همچنان به دزدي ، کاردرصنايع جنسي وفحشا نيز مجبورگردانيده مي شوند.

براي آنکه درسطح عمومي اتحاديه اروپا براي جلوگيري ازتجارت وقاچاق اطفال همکاريهايي صورت گيرد، کتاب بسياراساسي اي براي آن ماموران اجرايي اي که عليه قاچاق وتجارت اطفال دست اندرکاراند، تاليف شده است.

دراين کتاب جديد ترين اطلاعات درمورد تجارت وقاچاق اطفال درج گرديده است، ونيزاسلوبهاي صحيحي براي طرز برخورد سالم با آن اطفالي که قرباني قاچاق وتجارت واقع شده اند، تشريح گرديده است.

اين کتاب؛ " کتاب منبع درمورد بهترين برخوردها" نام دارد.

همين چندي پيش ماموران اجرايي مبارزه با قاچاق وتجارت اطفال دروين با اين کتاب آشنا شده وطرزبکاربرد اصول آن آنرا فراگرفتند. به تاريخ 27 و28 ماه اپريل دربروسل نيزتجربه وين تکرارخواهد شد.

دراينجا ما با ديدگاه هاي اورسولا برنر، کارشناس امورقاچاق اطفال در سازمان بين المللي مهاجرت دروين وشريکش درتاليف اين کتاب؛ خانم کليره پوتو، آشنا مي شويم :

پوتو مي گويد:

" قاچاق انسان به صورت عموم يک تجارت بسياربزرگ است، اما اين تجارت شامل قاچاق اطفال نيزمي گردد. ازهمين جاست که چرا برخي ازقاچاقچيان انسان ، باهمه خطراتي که ازاين تجارت متصوراست وباهمه رنجي که درسازماندهي سفر وتهيه اسناد تقلبي وجود دارد، به اين کارمبادرت مي ورزند."

کليره پوتوکه يک کارشناس قاچاق انسان براي سازمان بين المللي مهاجرت دروين است، به مثابه هماهنگ سازنده وشريک مولف کتاب نامبرده مي خواهد درسطح عمومي اروپا به ماموران اجرايي بخش ضد قاچاق اطفال ، درمورد جلوگيري ازقاچاق اطفال وطرزبرخورد با قربانيان قاچاق اطفال آگهي دهد.

کليره پوتو مي گويد:

" يک الگو از اين قرباني که مي تواند مورد قاچاق قرارگيرد وجود دارد. اين الگو دخترهفده ساله اي را درنظرمي آوردکه مورد استثمارجنسي قرارمي گيرد. شايد هميشه چنين نباشد وبسياري ازاطفال به مثابه قربانيان قاچاق اطفال شناخته نمي شوند، زيرا هرکس ازعينک خاص خود بدان مي نگرد. چنين چيزي يک چالش واقعي است وايجاب مي نمايد تا کاربهتري براي شناسايي اطفالي که استثمارمي شوند وبه اروپا قاچاق مي گردند انجام يابد."

کليره پاتو معتقد است که استثماراطفال قاچاق شده به اشکال مختلف صورت گرفته مي تواند:

درحالي که دراروپاي جنوبي اين اطفال به قسم نوکران بي حقوق درخانه ها و کساني که پولهاي غرفه هاي پارکنگ موترها را مي دزدند، به کارگماشته مي شوند، دراروپاي مرکزي اينها گدايي مي کنند. دراينجا فروش اعضاي بدن وفرزند خواندگي غيرقانوني نيز مطرح بحث مي باشند.عکسهاي قبيح اطفال درسنين مختلف سودهاي باورنا کردني اي به وجود مي آورند. فحشاي مستقيم درميخانه ها وفحشاي روي سرکها دراروپا که اکنون گزارش مي شوند، دراين جمله شامل بوده مي توانند.

پوتو مي گويد:

" قاچاق اطفال تنها جنايت سازمانيافته نيست ؛ اين جرمي عليه حق انسان وعليه حق طفل است. اين بدترين تجربه وضربه رواني است که درکودکي نزد يک طفل به وجود مي آيد، زيرا دربسياري ازموارد کودکان ازکشورهاي شان بيرون کشيده مي شوند، روابط شان با خانواده هاي شان قطع مي گردد، همه برنامه هاي انکشافي طفلي شان متوقف مي شود، وازمکتب رفتن بازداشته مي شوند.

اکثراً قاچاقبران اطفال؛ ازخشونت کارمي گيرند. اطفال مورد لت وکوب وتهديدهاي فوق العاده قرارداده مي شوند ، تا به دزدي بپردازند وبراي آنان پول درآورند- بروند گدايي کنند ويا تن به فحشا بدهند.

هرچند شمارکساني که به چنين سرنوشتي مبتلا بشوند ، بسيارزيادهم نباشند، بازهم مبارزه عليه اين جرم بسيارمهم است، زيرا بدترين جرم عليه انسان مي باشد."

بنابرهمين دلايل است که کليره پوتو وسايرکارشناسان تاکيد مي کنند که با استفاده ازفنون بازجوييهاي حساس ، طرزرفتارصحيح با قربانيان ضربت ديدهء قاچاق اطفال آموخته شود.

اخراج يک طفل ازکشوراروپايي وفرستادن ساده وي به کشورزادگاهش ، به هيچ صورت راه حل رضايت بخش اين معضله نمي باشد.

درفقدان يک حمايت هدفمندانه ازقربانيان ، آنان هميشه زيرتاثيرقاچاقچيان باقي خواهند ماند، وقاچاقچيان به زودي اين اطفال را پيدا مي کنند ودوباره به کشوربيگانه اي فرارمي دهند.

بنابرهمين دليل است که سازمان بين المللي مهاجرت دروين ، يک برنامه کنترول شده براي برگرداندن دوباره اين اطفال به کشورهاي شان را روي دست گرفته است. مطابق به اين برنامه بايد براي اين اطفال درکشورهاي زادگاه شان حق آموزش ودرس خواندن ويک آغازجديد زندگي کاملاً تضمين شده باشد، وطفل خودش بخواهد به کشورش برگردد.

درغيرآن دراروپا نيز برنامه هاي حمايتي براي مراقبت وآموزش بيشتراين اطفال که نمي توانند ويا نمي خواهند به کشورهاي زادگاه شان برگردند، مي تواند وجود داشته باشد.

حق اقامت اين اطفال درکشورهاي اروپايي درسن 18 سالگي پايان مي يابد. ازاين به بعد با آنها مانند سايرپناهجويان برخورد صورت مي گيرد. درصورتي که اينها کاروتحصيل داشته باشند، اقامت شان تمديد شده مي تواند.

اکثراً وضع بد اقتصادي درکشورهاي زادگاه ، والدين را به آن وا مي دارد تا فرزندهاي شان را به ملکهاي بيگانه بفرستند، آنها بدين ترتيب آرزومند اند تا امکانهاي بهتري را براي فرزندان شان فراهم ببينند. گاهي هم دست کم انگيزه بالا بردن درآمد خانواده آنان را به اين کارترغيب مي نمايد.

هنگامي که يک طفل شش ساله درسرکهاي اروپا دست به دزدي مي زند، مورد خشم ونفرين قرارمي گيرد، ومانند جنايتکارجواني پنداشته مي شود- نه اينکه به حيث قرباني اقتصاد لبرال جديد که ذوقيات تجملي اش را به بهاي استثمارانسانهاي بي آينده برايش مهيا مي گرداند.

خانم پوتو به مثابه يک مدافع متعهد قربانيان قاچاق انسان مي گويد:

"آرزوي من اين است که ديگر قاچاق طفلي وجود نداشته باشد، اما مي دانم که اين کاربسياردشواراست، زيرا قاچاق اطفال پول زيادي توليد مي کند. بنابراين ازکوتاه مدت بايد خودرا به جلوگيري ازقاچاق اطفال متمرکزگردانيد.

قبلاً کارهاي زيادي براي بلند بردن آگاهي دررابطه با قاچاق اطفال انجام يافته اند. من فکرمي کنم ضرورت به ادامه آنها است وبايد درکشورهايي که ازآنجا قاچاق صورت مي گيرد، براي برنامه هاي انکشافي بيشتري کمک شود، تا درآنجا آنقدراشتيا ق به بيرون رفتن ازمملکت نباشد.

آنچه اهميت دارد اين است که يک آگاهي جهاني درمورد اين معضله وجرم قاچاق اطفال واينکه چنين جرايمي وجود دارند، موجود است."