به گزارش موسسه بین المللی تحقیقات صلح استکهولم (سیپری)، روسیه بیشترین تعداد سلاح‌های اتومی را دارد. اتحاد جماهیر شوروی سابق برای اولین بار در سال 1949 آزمایش اتومی را انجام داد. روسیه فعلاً 8000 کلاهک اتومی دارد.

ایالات متحده امریکا در سال 1945 اندکی بعد از نخستین آزمایش اتومی خود بر شهرهای هیروشیما و ناگاساکی جاپان بمب اتومی پرتاب کرد. براساس آمار سیپری، ایالات متحده حالا 7300 بمب اتومی دارد.

فرانسه در اروپا بیشترین تعداد کلاهک‌های اتومی را دارد. شمار این بمب‌های اتومی 300 عدد عنوان شده است. فرانسه در سال 1960 تکنولوژی مورد نیاز برای ساخت بمب اتومی را به دست آورد.

در آسیا چین به عنوان بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی بیشترین بمب‌های اتومی را دارد، اما شمار دقیق آن معلوم نیست. تخمین زده می‌شود که این کشور 250 بمب اتومی داشته باشد. چین نخستین آزمایش اتومی را در سال 1964 انجام داد.

بریتانیا که عضویت دایمی شورای امنیت ملل متحد را نیز دارد، در سال 1952 نخستین آزمایش اتومی خود را انجام داد. این کشور فعلاً 225 بمب اتومی دارد.

پاکستان دارای 100 تا 120 کلاهک اتومی است. بعد از این که پاکستان در سال 1998 موفق به ساخت بمب اتومی شد، میان این کشور و دشمن دیرینه‌ای هندوستان جنگی صورت نگرفته است. قبل از آن دو کشور سه بار باهم جنگیده بودند.

هندوستان که ابتدا در سال 1974 و سپس در سال 1998 آزمایش اتومی انجام داد، میان 90 تا 110 بمب اتومی دارد.

در مورد برنامه اتومی اسرائیل معلومات زیادی در دست نیست، اما گفته می‌شود که این کشور 80 بمب اتومی دارد. اسرائیل میان سال‌های 1948 تا 1973 سه بار با کشورهای عربی درگیر جنگ شده است.

براساس تخمین‌ها، کوریای شمالی دست کم صاحب شش بمب اتومی است. هرچند کوریای شمالی با همسایه جنوبی‌اش دشمنی دارد، اما برنامه اتومی‌اش کشورهای غربی را نیز نگران کرده است. این کشور کمونیستی با وجود تحریم‌های ملل متحد، در سال 2006 آزمایش اتومی انجام داد.

30 سال پس از فاجعه نیروگاه اتومی چرنوبیل در شوروی سابق، مناطق وسیعی اطراف این نیروگاه که اکنون بخشی از اوکرایین و بلاروس است، به دلیل تشعشعات رادیواکتیو بی سکنه مانده اند. در عوض، خانه ها و ساختمان های این مناطق، خانه گرگ ها، گوزن ها، پرندگان و دیگر حیوانات شده اند.

چندین گونه مختلف حیوانات در این منطقه زندگی می کنند، مانند این روباه که در تصویر می بینید. واسیلی فدوسینکو، عکاس رویترز در بلاروس این عکس ها را گرفته است. رویترز به نقل از وزیر طبیعت اوکرایین، حنا فرونسکا، نوشته است که "انسان هرگز نمی تواند در این مناطق زندگی کند. ناممکن است. حتا در 24 هزار سال آینده".

روز 26 اپریل 1989، یک آزمایش ناکام به انفجار در راکتور شماره 4 منجر شد و بلافاصله مقدار زیادی مواد رادیواکتیو به هوا نشت کرد. بیش از 350 هزار نفر خانه و زندگی خود را ترک کردند و بین سال های 1986 تا 2000 در دیگر نقاط ساکن شدند.

کارشناسان در مورد عواقب این واقعه بر گیاهان و جانداران منطقه تردید دارند و به دو دسته تقسیم شده اند. به ویژه بر سر تاثیر منفی رادیو اکتیو و تاثیر مثبت نبود انسان. با این همه، به نظر می رسد که طبیعت متوقف نمی شود آن گونه که این عکس ها، نزدیک روستای درونکی بلاروس نشان می دهند.

در برنامه "60 دقیقه" تلویزیون امریکایی "سی. بی. اس" در سال 2014 نشان داده شد که چطور روستای پریپیات، نزدیک مرز اوکرایین و بلاروس به طور کلی متروک شده است. این روستا زمانی محل زندگی 50 هزار نفر بود.

بسیاری از مردم از پیامدهای درازمدت رادیواکتیو هراس دارند. در ماه مارچ، سویتلانا الکسوویچ، جایزه برنده نوبل از بلاروس به دویچه وله گفت که "تمام دوستان من که در 10 سال گذشته مرده اند، به سرطان مبتلا بودند و حتا یک روز نشد که بشنوم کسی از بیماری دیگری درگذشته است".

یک گرگ به لنز دوربین در روستای متروک "اورویچی" بلاروس نگاه می کند. شواهد نشان می دهند هرچند که گونه های مختلف گیاهان و حیوانات به زندگی خود ادامه می دهند، اما این حیوانات بیشتر از میانگین نرمال مرگ و میر دارند. به نظر می رسد که رادیواکتیو بر همه گونه های حیات تاثیر کشنده دارد.

تیموسی موسه، یک بیولوجیست که سال ها به نمونه برداری گونه ها از اطراف چرنوبیل و فوکوشیما مشغول بوده، می گوید: «بسیاری از مناطق همچنان به مدت قرن ها و حتا هزاران سال سمی باقی می مانند».

یک عقاب بر فراز بام مکتبی در روستای متروک "تولگویچی"، 370 کیلومتری جنوب غرب مینسک نشسته است. بلاروس از 70 درصد مواد رادیواکتیو نشت کرده بر اثر انفجار نیروگاه متاثر شد. حدود 20 درصد از زمین های زراعی در منطقه مرزی این کشور حالا بی حاصل و خشک هستند.

حالا 30 سال بعد از واقعه چرنوبیل، هنوز هم شمار ابتلا به سرطان و بیماری های مربوط به آن بی پایان است. در انفجار نیروگاه 31 تن کشته شدند اما بعد از آن، در نتیجه تشعشات تعداد بی شماری جان خود را از دست دادند.

حیوانات مورد آزمایش مانند این "شانه سرک" دانشمندان را به این باور رسانده که تاثیرات رادیواکتیو از طریق غذا و همچنان از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند. آزمایش حیوانات اطراف نیروگاه چرنوبیل نشان می دهد که تومور و آب مروارید بین آنها افزایش یافته و همچنان دستگاه های عصبی از جمله مغز آنها کوچکتر شده است.

برخی از دانشمندان به این باورند که بسیاری از گونه های حیوانات که اکنون اطراف چرنوبیل زندگی می کنند، پیش از فاجعه اتومی آنجا نبودند. با این حال، این ادعا تاکنون تایید نشده و بسیاری از دانشمندان درباره آن با شک و تردید ابراز نظر می کنند.