در دروازه ورودی شهر "بنی ولید" کسی نوشته است: "الله، معمر، لیبیا و دیگر هیچ". این شعار جنگ طرفداران قذافی بود که از زمان پیروزی شورشیان به این سو ممنوع است. باشندگان این محل که در فاصله 170 کیلومتری جنوب شرق طرابلس قرار دارد، خود را به عنوان بازندگان انقلاب تلقی می کنند. شهر آنان حین انقلاب، صحنه برخوردهای سنگین مسلحانه بود. آنها امتیازهایی را که به عنوان طرفداران قذافی داشتند، حالا از دست داده اند.

در بنی ولید، مردم "ورفله"، بزرگترین قبیله لیبیا در اکثریت هستند. قبیله ورفله، همراه با قبیله "قذافه" که معمر القذافی وابسته به آن بود، پیش از سقوط او، از قدرت زیادی برخوردار بودند. بنی ولید روابط نزدیک قبایلی با منطقه سرت (Sirte) و نیز با شهر سبها دارد. اکثریت مردم هر سه منطقه در جریان انقلاب سال 2011 از رژیم قذافی جانبداری می کردند.

ویرانی شهر بنی ولید در هر کنج نمایان است. نیروی ناتو این محل را در سال 2011 بمباران کرد. منازعات قبایلی که میان مناطق مصراته و بنی ولید وجود دارد، در سرتاسر لیبیا رو به افزایش است. این منازعات قبل از همه در مناطقی صورت می گیرند که گروه های قبایلی به خاطر اعمال نفوذ و منابع با هم می جنگند. حکومت موقت در برابر این منازعات ناتوان بوده است.

گرچه حکومت گروه های شورشی را در اردوی کشور شامل کرده، اما آنها در قدم اول خود را به وابستگی ها و علاقمندی های قبایلی ملزم می دانند. بعد از سقوط قذافی در اکتوبر سال 2011، حملات انتقام جویانه از سوی جنایتکاران جنگی آغاز شد.

یکی از نمونه ها برای درگیری های انتقام جویانه، شهر تاریخی "تاورغاء" است که در واقع مرکز اصلی قذافی بود. تاورغاء پیش از انقلاب 30 هزار جمعیت داشت، اما آنها توسط شورشیان از شهر همجوار مصراته زندانی، اخراج یا کشته شدند. از آن به بعد، شهر خالی از جمعیت است.

حملات تلافی جویانه ناشی از دیکتاتوری چهل ساله، باعث ادامه خشونت در لیبیا شده است. زمین هایی که در زمان حاکمیت قذافی مصادره شده بودند، از جانب مالکان نخستین آنها قسماً به زور پس گرفته شده اند.

بسیاری از باشندگان شهر "سبها" از جانب گروه های مسلحانه احساس خطر می کنند. حسین محمد، یک زمیندار با خشم می گوید: "عودت کننده ها و مهاجمین شورای شهر را کنترول می کنند و از حکومت باج خواهی می نمایند".

علاوه بر آن، پیش داروی های نژادگرایانه در برابر اقلیت های توبو، بربرها و طوارق نیز افزایش یافته است. این اقلیت ها همچنان تهدید می کنند در صورتی که از حقوق برابر برخوردار نشوند، دست به خشونت خواهند زد. نمایندگان این گروه ها پیش از این با عصبانیت پارلمان را ترک کردند، چون در بحث ها در مورد ماده های مهم قانون اساسی جدید توافقی صورت نگرفت.

قبایل طوارق لیبیا در منطقه غات، در جنوب غرب کشور، اخیراً با برگزاری یک کنفرانس، کمیسیونی را تاسیس کردند که باید از آنها نمایندگی کند. محمد عبدالقادر، شهردار غات گفت: "خواسته های ما ساده است. ما می خواهیم که دولت از فرهنگ و زبان ما حمایت کند و ادارات بیشتر دولتی را در اختیار ما قرار دهد و منطقه ما را رشد دهد. اما حکومت طرابلس به این منطقه علاقه ای ندارد". این در حالی است که یک فعال قوم بربرها گفته است که برنامه هایی برای اتحاد اقلیت ها علیه حکومت طرح ریزی شده است.