1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

مؤرخ: کرونا نقطه عطف یک عصرتاریخ؛ پایان جهانی شدن؟

۱۳۹۹ مهر ۲۸, دوشنبه

باگسترش پاندمی کرونا مرزها با اهمیت ترمی شوند، نابرابری های اجتماعی افزایش می یابند. اندرئاس ویرشینگ به بحران کرونا به عنوان نشانه ای ازیک عذاب قریب الوقوع اشاره می کند. به گفته او تا هنوزروحیه مردم بهترازشرایط موجوداست.

Historiker Andreas Wirsching zur Corona-Krise
اندرئاس ویرشینگ، مؤرخ نامدارآلمانیعکس: Matthias Balk/dpa/picture alliance

اندرئاس ویرشینگ، مؤرخ مشهور آلمانی، پاندمی کرونا را پایان احتمالی یک عصر می پندارد. این رئیس انستیتوت تاریخ معاصر مونشن-برلین به خبرگزاری آلمانی دی.پی.ای گفته است: «موارد زیادی نشانگر آن اند که سال ۲۰۲۰ به عنوان یک برهه جدید دوران ساز و نقطه عطف تاریخ ثبت خواهد شد.» او افزوده است: «هرچند هنوز دقیق نمی دانیم، اما برخی از موارد قابل مشاهده اند، به ویژه آنچه به جهانی شدن ربط دارد.»

ویرشینگ ۶۱ ساله می گوید که عصر ۵۰ ساله بین المللی شدن و جهانی شدن «اگر هم پایان نیابد»، دستخوش تغییرات جدی خواهد شد. این مؤورخ افزوده است: «این جنبش و تحرک بین المللی، که ویژگی مهم جهانی شدن است، در شش ماه گذشته تقریباً به صفر تقرب کرده است و این هیجان انگیز است.» او همچنان گفته است: «تقسیم کار در سطح بین المللی، که بخش اساسی برای پیشرفت جهانی شدن است، نیز در مرحله آزمون قرار گرفته است. پاندمی کرونا وابستگی اروپا و جهان غرب به تولیدات کشور های آسیایی، مانند ماسک و یا دارو را هویدا می کند، آنچه که بدون پیامد نخواهد ماند.»

به قول ویرشینگ «ملت-دولت» ها، که برخی آنها را در عصر جهانی شدن رو به کاهش سریع می دیدند، حالا دوباره افزایش یافته اند: «ملت-دولت و مقامات و نهاد های تحت اثرش، مانند ایالت ها و شهرداری های ما (آلمان)، یگانه مراجع سیاسی-اداری بودند که در بحران کرونا قادر به عمل بوده و حتی مرز ها را بستند.» در برابر همچو تدابیر هیچ نهاد بین المللی و فراملی، مانند سازمان جهانی صحت و یا اتحادیه اروپا، توان آن را نداشتند که اقدام موثری انجام بدهند. عصر جهانی شدن با تسهیلات مرزی در سراسر جهان و همچنان انتقالات مالی، کالا های تجارتی و رفت و آمد مردم به شدت بطی شده اند.

از ماه ها به اینسو موضوعات مرتبط به پاندمی کرونا سرخط خبرهای جهان را ساخته استعکس: Sascha Steinach/dpa/picture-alliance

به باور ویرشینگ پاندمی کرونا با «رویداد های دوران ساز گذشته قابل مقایسه نیست.»  در دو پاندمی بزرگ انفلوآنزا در سال های ۱۹۵۷ و ۱۹۶۸، به هیچ صورت چنین اقدامات جدی روی دست گرفته نشدند: «از همین لحاظ درست است که گفته شود ما امروز در برابر بزرگترین چالش پس از جنگ دوم جهانی قرار داریم. اما نباید فراموش کرد که فروپاشی دیوار برلین و پایان کمونیسم شرایط زندگی میلیون ها انسان در اروپا را یکباره تغییر داد. اما این یک تحول سیاسی بود و شکل کاملاً دیگری داشت.»

ویرشینگ به این باور است که «روحیه مردم، به اساس نظر سنجی ها، بهتر از خود وضعیت است»، و پیامد های اقتصادی پاندمی کرونا سنگین خواهد بود. به گفته وی خطر دوامدار کاهش تقاضا ها برای کالای های تجارتی و ورشکستگی های زیاد ناشی از آن وجود دارد. او «با وجود وحدت های پیش زمینه یی» نگران پیامد های تلخ سیاسی است: «مرز ها دوباره اهمیت پیدا می کنند و ما تنها می توانیم امیدوار باشیم که رفت و آمد آزاد در اروپا، که یکی از بزرگترین دستاورد های اتحادیه اروپا بشمار می رود، به گونه دوامدار آسیب نبیند.»

این مؤرخ در عین حال باور ندارد که پاندمی کرونا به گونه بنیادی مردم را تغییر بدهد: «من این تصور را که بحران پاندمی شاید «خوبی های» به همراه داشته و فرصت های را ایجاد کند، کوته فکرانه و بدبینانه می پندارم، زیرا بسیاری از مردم نگران شغل و پیشه و هچنان سلامتی خود هستند. پاندمی کرونا بیشتر نقش کاتالیزاتور گرایش های موجود را دارد.»

اندرئاس ویرشینگ می افزاید: «پاندمی کرونا می تواند تأثیرات مثبی داشته باشد، مثلاً روی حفظ محیط زیست، نوآوری ها در تکنالوژی و یا هم برخورد انتقادی تر در برابر گردشگری و سیاحت گسترده. اما همزمان می تواند نابرابری های اجتماعی و ملی گرایی را تقویت کند.»

(dpa) / si, nf

عبور از قسمت بیشتر در این زمینه
عبور از قسمت گزارش روز دویچه وله

گزارش روز دویچه وله

عبور از قسمت مطالب بیشتر از دویچه وله

مطالب بیشتر از دویچه وله