در کمتر از یک سال سیاستمداران آلمان با دو واقعه تکاندهنده روبرو شدند: خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) و ریاست جمهوری دونالد ترامپ در ایالات متحده امریکا. هیچ کس در برلین نمی خواهد تا این سناریو در دور دوم انتخابات فرانسه، در روز یکشنبه تکرار شود و لوپن به قدرت برسد. اگر چنین شود، به معنای پایان عضویت فرانسه در اتحادیه اروپا و فروپاشیدن اتحادیه اروپا خواهد بود؛ این همان نقطه شکننده است برای اتحادیه اروپا که چندین نسل آن را ساخته اند.

برگزیت یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، این اتحادیه را فقط آسیب می زند اما وجود این اتحادیه بدون فرانسه غیرقابل تصور است.

نظرسنجی ها نشان می دهند که امانوئل ماکرون پیشتاز است اما این دلیل کافی برای برلین نیست تا نفس راحت بکشد. نظرسنجی های مشابه هم پیش از برگزیت و انتخابات ریاست جمهوری امریکا انجام شدند اما نتایج آنها کاملا اشتباه از آب در آمد.

اضطراب را در سخنان انگلا مرکل، صدراعظم آلمان می توان دید. او در مصاحبه با روزنامه "کلنر شتادت" گفته است: «بستگی به رای دهندگان فرانسوی دارد و نمی خواهم در آن مداخله کنم؛ اما خشنود خواهم شد اگر امانوئل ماکرون برنده شود چون او حامی اتحادیه اروپا است».

فرانسوی ها در آلمان

ماکرون در سخنرانی خود در ماه جنوری، هنگامی که هنوز به چشم نمی آمد، در دانشگاه هامبولت برلین گفت: «من بیشتر هوادار اروپا هستم و آن را همراه با آلمان می خواهم». او در ادامه گفته بود: «من به آلمان اعتماد دارم».

ماکرون در ماه مارچ همراه با دیگر کاندیداهای ریاست جمهوری فرانسه، فرانسو فیلو و بنوت هامون با انگلا مرکل در دفتر صدارت اعظم دیدار کرد. مرکل در آغاز حامی فیلو بود پیش از آن که او به رسوایی مالی متهم شود.

خانم مارین لوپن نیز از آلمان دیدن کرد اما نه با انگلا مرکل، بلکه او در یک کنفرانس راستگرایان عوامگرا در شهر کوبلنز آلمان اشتراک کرد. نظرمنفی لوپن درباره مرکل بر کسی پوشیده نیست. لوپن در کارزار انتخاباتی خود گفت که هیچ علاقه ای ندارد که "معاون صدراعظم مرکل" باشد. او ماکرون را متهم کرد که می خواهد فرانسه را در یک ظرف نقره ای به آلمان "تحویل" دهد. گرم گرفتن ماکرون با سیاستمداران آلمان در رقابت های انتخاباتی فرانسه دستاویز کاندیداهای رقیب شده بود.

مرد فرانسوی محبوب برلین

بین ماکرون و لوپن، انتخاب برای برلین مشخص است؛ همه به جز عوامگرایان حزب "بدیل برای آلمان" از ماکرون حمایت می کنند حتا چپ های آلمان. پیش از اولین دور رای گیری، زیگمار گابریل از حزب سوسیال دموکرات آلمان در حمایت از ماکرون سخن گفت نه در حمایت از هامون سوسیالیست. گابریل گفت که ماکرون "یک سوسیال دموکرات واقعی" است.

کلیر دومیسمی، کارشناس "شورای آلمان برای روابط خارجی" می گوید که ماکرون "با آلمان سازگار است". او می گوید، ماکرون مورد علاقه برلین است چون "او تنگاتنگ با سیاست اروپایی آلمان، و همچنان حوزه شینگن و واحد پولی یورو همنظر است. علاوه بر این، در بسیاری از مسائل جهانی از قبیل روسیه، سوریه و تجارت آزاد، نظر کاملا مشابه با آلمان دارد».

الموت مولر از "شورای اروپا برای روابط خارجی" می گوید که از دیدگاه برلین، ماکرون "تنها کسی است که می تواند کمک کند تا اتحادیه اروپا منسجم بماند".

آلمان و فرانسه؛ والدین و فرزند

به عنوان رئیس جمهور، ماکرون می تواند شریک سازنده ای برای آلمان باشد؛ اما او طبیعتا می خواهد یک مرد "بله گوی" نباشد. ماکرون از بودجه مشترک اروپا حمایت می کند؛ در حالی که این به مذاق برلین چندان خوش نمی آید. علاوه بر آن، ماکرون وزیر سابق اقتصاد فرانسه منتقد مازاد تجارت آلمان است و سرمایه گذاری این کشور را بسیار کم می بیند.

با این همه، سیلوی گولارد، یک عضو لیبرال پارلمان می گوید که او آلمان را "خشمگین" نخواهد کرد. او تنها کاندیدایی بود که از سیاست درهای باز مرکل در قبال پناهجویان حمایت کرد و گفت که از مدل اقتصادی آلمان پیروی خواهد کرد.

پیروزی ماکرون نشانه ای از آرامش برای آلمان خواهد بود هرچند که این کشور همواره به فرانسه در قبال تصمیمات مالی و مسائل اقتصادی توصیه کرده است. به این نوع نگاه "معلم گونه" آلمان، در سخنان اخیر گابریل وزیر خارجه آلمان اشاره شده است.

گابریل در مقاله ای که در روزنامه فرانسوی "لوموند" منتشر شد گفته است که آلمان بار دیگر یک "کارگزار با اعتماد" برای مسائل اروپا خواهد بود و از رفتار مانند یک "معلم متکبر مکتب" خودداری خواهد کرد.

این اظهار نظر گابریل تا حدی می تواند نظر رایدهندگان را نسبت به ماکرون عوض کند؛ ماکرون که متهم است همه چیز را به آلمان "تحویل می دهد".

HA/rr- Christoph Hasselbach