نخستین تلفون همراه در سال 1973 میلادی توسط مارتین کوپر معاون رییس شرکت "موتورولا" معرفی گردید؛ اما این تلفون که "دیناتاک" ((Dyna TAC نام داشت درست ده سال پس از معرفی آن به بازار عرضه شد. این تلفون که کمتراز یک کیلوگرام وزن داشت، با وجود آنکه خیلی مورد علاقه مردم قرار گرفته بود؛ اما قیمت بسیار بلندی داشت، یعنی حدود 4000 دالر قیمت یک دانه آن بود.

اما در سال 1989 اولین تلفون همراه کوچک تر به بازار عرضه شد، تلفون "موتورولا" که باز و بسته می شد؛ با همین تلفون روند تلفون های همراه کوچک و ظریف تر آغاز شد.

در سال 1992 عصر تلفون دیجیتال فرا رسید. تلفون هایی که با آنها می شد از خارج هم تلفون کرد.

فقط دو سال بعد از آن در سال 1994 ممکن شد که با همین تلفون های همراه پیام های کوتاه یعنی « اس ـ ام ـ اس» نوشت.

در سال 1999 تلفون های نوکیا 7110 به بازار عرضه شد، اولین تلفون هایی که همچنان امکانات انترنت بی سیم یا "وایرلس" را داشت.

پس از آن پیشرفت ها و دستاورد های دانشمندان این عرصه بصورت برق آسایی بر زندگی مردم حاکم شد و نه تنها تلفون کردن بلکه نوشتن پیام، تصویر برداری، « ام ـ پی تری» شنیدن موسیقی و امکانات دیگر روز به روز در همین تلفون های کوچک همراه مهیا گردید.

نهایتاً در سال 2007 "آی فون" از شرکت "اِپل" با سیستم لمسی یا "تچ" انقلابی را در این عرصه پدید آورد.

تلفون همراه که حدود چهار دهه عمر دارد، همچنان در ده سال گذشته در افغانستان نیزخیلی مورد استفاده بوده و برای مردم این کشور و مخصوصآ نسل جوان افغانستان تسهیلات زیادی را فراهم کرده است. به گفته وزارت مخابرات و تکنالوژی معلوماتی، هم اکنون بیش از 20 میلیون مردم این کشور از تلفون همراه استفاده می کنند.

اما در مورد توسعه امکانات تلفونهای همراه، دانشمندان به دستاوردهای موجود اکتفا نکرده و قرار است در آینده نزدیک با امکانات تلفون همراه تمامی امور روزمره زندگی را از دفتر گرفته تا درون منزل و موتر همه و همه را با هم وصل کرد و ارتباط داد. اکنون روی امکانات پرداخت پول به وسیله تلفون همراه و کنترول تلفون با حرکت دادن چشم کار جریان دارد و ممکن به زودی چنین تلفون هایی هم به بازار عرضه گردد.