در هفته و ماه های اخیر بازار ترانسپورت در منطقه بالقان گرم بوده است. یکی از کسانی که در این زمینه فعال است، لیریدون بیزازلی از کشور آلبانیا است. او که در کوزوو زندگی می کند، این روزها در منطقه مرزی بین صربستان، مقدونیه و کوزوو پرسه می زند تا مسافرانش را پیدا کند. او در قبال 35 یورو پناهجویان را به کرواسیا می رساند.

بیزازلی با وجود درآمد خوب، چندان به این کارش افتخار نمی کند. او در برخی موارد پناهجویان را مفت به بس خود سوار کرده است. به ویژه خانواده هایی را که فرزند دارند. بیزازلی که خود زمانی پناهجو بود، می گوید: «انتقال با بس در اصل باید رایگان باشد؛ اما دولت صربستان باوجود کمک اروپا هیچ کاری نمی کند».

هر روز بین 8 تا 10 هزار پناهجو به این منطقه مرزی وارد می شوند. به این دلیل فروشگاه هایی که نزدیک این منطقه هستند، ساعت کاری خود را تغییر داده اند. فروشگاه های مواد غذایی و خوراکه فروشی همیشه مشتری دارند. قیمت اجناس دو برابر و گاهی حتا سه برابر شده است. بیزازلی می گوید که در هیچ جای صربستان همبرگر به گرانی اینجا نیست.

غیر از خوراکی مهمترین چیزی که پناهجویان در جستجوی آنند، سیمکارت موبایل است. بسیاری از ساکنان منطقه به فروش سیمکارت به پناهجویان رو آورده اند. بازار وسایل دیگر از جمله کراچی دستی نیز پر رونق است.

یکی از مسئولان "سازمان داکتران بدون مرز" در صربستان می گوید که با شروع فصل سرما ممکن است بسیاری از پناهجویان بدون کفش به راه خود ادامه دهند. این مسئله سبب می شود که آنها به بیماری های عفونت پوستی مبتلا شوند. ساکنان منطقه به پناهجویان جوراب و کفش می فروشند.

همه پناهجویانی که از مسیر بالقان به سوی غرب اروپا می روند، باید ثبت نام شوند. این مسئله سبب شده تا صف های طولانی چند کیلومتری پیش اردوگاه های پناهجویان شکل بگیرد. دانیلا گابریل، یکی از امدادگران می گوید که رانندگان بس مدارک پناهجویان را که به کرواسیا رساندند، از آنان می گیرند و به کسانی که نمی خواهند در صف بایستند، می فروشند.

این امدادگر می گوید که رانندگان تکسی و بس در مواردی از پناهجویان کرایه کرواسیا را می گیرند اما آنها را در یکی از شهرهای صربستان رها می کنند؛ به ویژه شهرهایی که اداره ثبت پناهجو وجود ندارد. به این دلیل امدادگران تابلوهای اعلانات به زبان های مختلف را در اردوگاه ها تهیه می کنند.

شماری از امدادگران که نخوا‌سته‌اند نامشان فاش شود، گفته‌اند که تهدید به مرگ شده‌اند، چرا که آنها پناهجویان را به موترهای درست راهنمایی کرده اند. به گفته آلکساندر تراول، امدادگر فعال در منطقه، در یک مورد حتی شخص راننده پس از آنکه از خانواده‌ای ۶ نفره ۴۸۰ یورو برای انتقال به کرواسیا گرفته بود، در اتوبان آنها را با اسلحه تهدید کرد و تمامی داریی‌شان را ربود.

بیزازلی، راننده‌ اهل کوزوو می‌گوید که هر هفته مبلغ یکصد یورو به ماموران پلیس رشوت می‌دهد تا بتواند پیش اردوگاه تکت موتر خود را بفروشد. او می‌افزاید: «به این ماموران چیزی را که می‌خواهند بده و آنها هم کاری به کار تو ندارند». شماری از امدادگران نیز از راننده های تکسی می‌گویند که برای پیشبرد کار خود به ماموران پلیس رشوت می‌دهند.

با آغاز فصل سرما شماری از هوتل‌ها اتاق‌های خود را به پناهجویان کرایه می‌دهند. هوتلداران با دقت "مهمانان" خود را انتخاب می کنند و از آنها کرایه بیش از حد زیاد طلب می کنند. به این دلیل گاهی پناهجویان به طور شریکی یک اتاق را کرایه می کنند.