ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان دیگر نمی خواهد پناهجویان را در کشورش جای دهد. او این موضوع را به صورت روشن ابراز داشته است. اما پناهجویان باز هم به مرزهای این کشور می رسند. به طور مثال به کلیبیا.

مردم با امیدواری به سوی کلیبیا می آیند تا از این گذرگاه عبور کنند. دولت صربستان و مجارستان توافق کرده اند که روزانه تا به۲۰ مهاجر اجازه عبور داده شوند. بعد از اینکه آنها ثبت نام شدند برای شان یک وقت ملاقات برای مصاحبه داده می شود تا به مرز بیایند. در اینجا آنها توسط مقامات مجارستان مصاحبه می شوند و اسناد آنها بررسی می گردد.

کارها به درستی پیش نمی رود. محمد جمال ۱۸ ساله سوریایی بعد از اینکه نامش را در لیست مصاحبه شوندگان دید، به کلیبیا آمد. اما یک مقام مرزی به او گفت که وقت مصاحبه از یک مهاجر مصری به همین نام بوده است و اسناد او تاکنون اصلاَ به اینجا نرسیده است.

جمال بدون امکانات انتخاب در کمپ عبوری گذرگاه مرزی باقی مانده است. جایی که حدود ۱۰۰ نفر برای رسیدن زمان مصاحبه خود انتظار می کشند. در کمپ فقط یک نل آب وجود دارد و از سازمان های امداد رسانی هم همه روزه کسی به آنجا نمی آید. متقاضیان پناهندگی مجبورند عملا به تنهایی این وضعیت را تحمل و سپری کنند. این دختر یکی از ۹ فرزند یک خانواده ایزدی است که هفته ها در این کمپ مانده اند.

جمال به دویچه وله گفت: «من راه دیگری پیدا می کنم». او با قاچاقچیان در کمپ صحبت کرده است. جمال ماه گذشته ۱۵۰۰ یورو پرداخت کرد تا از حصار مرزی عبور کند اما گرفتار شد و دوباره به بلگراد بازگشت داده شد. گشت و گذار هلیکوپترها و نیروهای پولیس عبور غیرقانونی از مرز را دشوار کرده است. جمال می گوید: «باور کن، اگر از پولیس تیزتر باشی، سگ را به جانت ایلا می کنند.»

اطفال ولید خالد، انجنیر موتر از اربیل عراق در نزدیکی حصار مرزی بازی می کنند. دو ماه پیش خالد همراه با خانواده اش به اینجا آمدند. از آن وقت مشکلاتی در اسناد مهاجرت آنها وجود دارد. او می گوید: «پولیس همیشه در پاسخ به سرنوشت مان می گوید که من نمی دانم». او ادامه می دهد: «اینجا وضعیت بسیار خراب است اما باز هم از جاهای دیگر بهتر است».

کلیبیا یکی از دو کمپ این منطقه است. پناهجویان از شرق میانه به اینجا می آیند. افغان ها و پاکستانی ها در هورگوس می مانند. خالد در حالی که در کمپ آتش را با کالای کهنه روشن می کند، می گوید که او ترجیحا در کلیبیا می ماند. حتی اگر کار پناهندگی او پیش نرود. در کمپ های دیگر او و فامیلش چندین بار مورد دزدی و چپاول قرار گرفته اند.

سیدنی فرناندرز از سازمان امدادی صربستانی "نورد ستار" می گوید: «در یونان مردمی که با شما صحبت می کنند به طور معمول ابراز همدردی و مهربانی می کنند». او همچنان گفت: «در اینجا مردم محلی فکر می کنند که باید در خانه هایشان بمانند و برای کشورشان مبارزه کنند».

قطره های آب سرد در زیر این پل برای ابراهیم پناهجوی افغان فرصت سر و جان شویی را فراهم می کند. مانند این جوان افغان تمام پناهجویان در شرایط نامطلوب در "جنگل" زندگی می کنند. امکانات برای حمام کردن و تشناب های مناسب اینجا وجود ندارد. 

در وسط مقدونیه یک پناهجوی چینایی در میان جنگل های نزدیکی منطقه "شید" جا گرفته است. این پناهجو هم مانند افراد دیگر در تلاش رسیدن به اروپای مرکزی است. در میان صدها پناهجو از کشورهای افغانستان و سوریه، حضور دراگان از چین در این کمپ موضوع عجیب به نظر می رسد. 

بیش از ۱۵۰ پناهجو خو را در "جنگلی" نزدیک خط آهن پنهان کرده اند. اینجا "شید" منطقه ای مرزی میان صربستان و کرواسیا می باشد. بسیاری از مهاجران بارها تلاش کرده اند از این منطقه عبور کرده و به اروپای مرکزی برسند. این تلاش آنان به وسیله قاچاقبران انسان، به گونه انفرادی و یا گروهی و با پنهان شدن در وسایل نقلیه باربری و قطارها بوده است. 

در نگاه نخست دنبال کردن خط قطار ساده به نظر می رسد. باشندگان اردوگاه نزدیک این راه آهن می گویند که این خط جان هایی را نیز از میان آنان قربانی گرفته است. گفته می شود که دو تن در این خط خوابیده بودند که قطار از روی آنان رد شد و جان باختند. 

همه باشندگان محل در این شهر، پناهجویان را نادیده نمی گیرند. حرکت رضاکارانه ای موسوم به "آشپزخانه بی نام" برای پناهجویان در این اردوگاه صحبانه تقسیم می کند. از جانب ادارات صربستان برای پناهجویان ساکن در "جنگل" کمکی صورت نمی گیرد.

یک غذای گرم اینچنینی که دو پناهجو در یک فابریکه از کار افتاده می پزند، در "جنگل" یک فرصت استثنایی می باشد. 

پناهجویان افغان روی سقف یک فابریکه متروکه در انتظار یک تلاش دیگر به سر می برند تا بتوانند در کدام موقع مناسب خود را به اروپای مرکزی برسانند، کاری که اغلبآ آزاردهنده می باشد.

یک پناهجو، یک قطار باربری و یک امکان. در چند لحظه دیگر این مرد خود را در یکی از واگون های قطار پنهان خواهد کرد تا به کرواسیا رفته و از آنجا به کشورهای دیگر اروپایی برود.  

کسانی که می توانند به این هدف برسند و توانایی پرداخت پول به قاچاقبران را دارند، تلاش می کنند که به وسیله تاکسی از طریق کرواسیا به شرق اروپا بروند. هزینه این سفر حدود ۱۲۰۰ یورو عنوان می شود.

یادعلی یک جوان ۲۲ ساله افغان است که در حال حاضر به منطقه "شید" بازگشت داده شده است. در "تلاش اخیر برای فرار" از این محل در کرواسیا دستگیر شد و دو روز را در زندانی سپری کرد. او می گوید که مقام های کرواسیا با او بدرفتاری کردند.