�روری بسنده نمیداند:

دویچه ویله : آقای رفیعی ، آیا نماینده مجمتع جامعه مدنی افغانستان درمحاکمه آقای اسدالله سروری رئیس اگسا شرکت نموده بود؟

انجنیرعزیزرفیعی :متأسفانه من شخصاً درآنجا نبودم ، دوستان دیگرازبخشهای دیگرجامعه مدنی دراین محاکمه شرکت نموده بودند. دعوتنامه ای برای ما نرسیده بود وما حتا اطلاع نداشتیم .

دویچه ویله :آقای رفیعی ، طوریکه شنیده می شود، اتهامات اصلی علیه آقای سروری توطئه علیه دولت اسلامی افغانستان – دولتی که بعدازسقوط رژیم تحت الحمایه شوروری دوکتورنجیب الله به وجود آمد – می باشد. نام محکمه هم " امنیت ملی " است.

انجنیرعزیزرفیعی: می خواستم دراین مورد یک نظربدهم ، یعنی اینکه آرزومندم این محاکمه یک محاکمه حقوقی باشد تا سیاسی. آنچه مارا به مثابه یکی ازنهادهای جامعه مدنی افغانستان نگران می سازد اینست که آرزومندیم این محاکمه وهرچه محاکمه دیگرعلیه جنایتکاران جنگی وجنایت کاران ضدبشریت براه می افتند؛ استفاده های سیاسی ازاستفاده های حقوقی بیشترنباشند.

دویچه ویله :آقای انجنیر، دلایل به تعویق افتادن محاکمه آقای سروری چیست؟

انجنیرعزیزرفیعی :چنانکه قبلاً نگرانی خود را ابرازنمودم ، آرزومندم که این یک مسئله سیاسی نباشد. من احساس می کنم که دلایل سیاسی عمیقی دراین ارتباط وجود دارد وبه کاررفته است.

دویچه ویله : فکرمی کنید درمحاکمه آقای سروری دلایل سیاسی مدنظربوده اند؟

انتجنیرعزیزرفیعی :بلی ، هرگاه شما متوجه باشید ، و درطول تاریخ همچو محاکماتی تعمق شود؛ همیشه ملاحظات سیاسی ای وجود داشته اند وسازشهای پشت پرده سیاسی اتفاق می افتند، واین چیزی است که تمام اعتقادی را که مردم افغانستان به یک محاکمه عادلانه دارند، مخدوش می سازد.

دویچه ویله : آقای انجنیررفیعی ، شما مسئوول مجتمع جامعه مدنی افغانستان هستید، طوریکه خانم دوکتورسیما سمر، رئیس کمسیون مستقل حقوق بشرافغانستان درگفت وشنودی با این رادیوگفته است؛ ایشان قوانین موجود افغانستان را برای محاکمه آقای سروری کافی نمی دانند، وایشان گفته اند: نامه ای عنوانی رئیس جمهورافغانستان می فرستند تا آقای سروری مطابق به شرایط دادگاه بین المللی جزا مورد محاکمه قرارگیرند. نظرشما دراین زمینه چیست ؟

انجنیرعزیزرفیعی : برعلاوه اینکه می خواهم تائید بکنم که آنچه خانم سیما سمر دراین مورد اظهارکرده اند کاملاً حقیقت است، می خواهم بگویم که جامعه مدنی افغانستان سخت نگران کوتاهی وقصور قوانین موجوده درافغانستان است. نه تنها دراین بخش بلکه دربساری ازمسائل حقوقی دیگر که فعلاً درافغانستان جاری است ، قوانینی وجود ندارد. مثلاً اختطاف اطفال واختطاف دختران جوان افغانستان که دراین مورد هیچ نوع قانونی وجود ندارد. درقوانین نافذ کشور هیچ نوع پیش بینی ای درمورد این نوع جنایات بزرگ ضد بشری صورت نگرفته است. این ایجاب می نماید تا ما به مثابه یکی ازنهادهای جامعه مدنی ویا بخشی ازجامعه مدنی کشور، دراین رابطه دادخواهی عمیقی را به راه بیاندازیم.

درمورد آقای سروری بصورت اخص باید عرض کنم که : هیچ کس درافغانستان ، چه ازجناح چپ وچه ازجناح راست ، وچه ازجناح حزب برسراقتدار وقت درافغانستان ( " حزب دموکراتیک خلق افغاستان")، ازجنایات آقای سروری نمی توانند انکار بکنند. من فکرمی کنم که اینها چنان جنایات بشری اند که هرگاه مردم افغانستان تطبیق عدالت را درمورد آن بصورت بسیارواضح وآشکارنه بینند، بدون شک نسبت به رعایت عدالت درسرتاسردنیا مشکوک خواهند بود.

دویچه ویله : آقای رفیعی ، ازحاشیه محاکمه آقای سروری اخباری به بیرون تراوش می کنند که اسناد لازم برای اثبات اتهامات علیه آقای سروری درجریان جنگهای طولانی ازبین رفته اند، این درحالیست که هنوز شکنجه شدگان اگسا زنده اند ومی خواهند درشهادت دادن شرکت ورزند. نظرمجتمع جامعه مدنی دراین زمینه چیست ؟

انجنیرعزیزرفیعی : دراین رابطه می خواهم دو اشاره بکنم : یکی اینکه خود خانم سیما سمر رئیس کمسیون حقوق بشر، که نه تنها خودش بلکه اعضای خانواده اش دراین رابطه متضررشده اند، بهترین شاهد مدعا می باشند.

من دهها وصدها شاهد دیگر را قبلاً درجامعه مدنی موجود افغانستان می شناسم ، حتا می خواهم بگویم که خودم درآن زمان که محصل پوهنتون کابل بودم ، یکی ازقربانیان این جنایات می باشم .شکنجه ای که من درجریان تحصیل خود درپوهنتون کابل شده ام ، شاید از آن جنایتهای وحشتناک این دوره باشد که من هرگزوتحت هیچ شرایطی فراموش نکنم . من حاضرهستم به شما ازپشت تریبون وازپشت میکروفونهای شما اعلان بکنم که من شاهد کشته شدن دوازده تن از استادان پوهنزی خود بوده ام که دراین رژیم سفاک به شهادت رسیده اند.