در آلمان مصرف کنندگان به خاطر هزینه های روبه افزایش زندگی نگران شده اند. جنگ در اوکرایین و تعزیرات مرتبط با آن تاثیراتی به جا گذاشته است. میزان تورم دراین کشور در ماه مارچ  ۲۰۲۲ از سال ۱۹۸۱ تا به حال بی سابقه بوده است. در حالی که حکومت آلمان فدرال می خواهد تحریم زغال سنگ از روسیه را به سرعت اجرایی کند، میل چندانی به تحریم  واردات نفت و گاز روسیه نشان نمی دهد.  

در نایروبی صف های طولانی در برابر تانک های تیل ایجاد شده است. پیامدهای جنگ اوکرایین در این جا نیز محسوس است. سوخت موتر کم است و بهای آن افزایش یافته است. از بحران مواد غذایی بهتر است که صحبت نکنیم. مارتین کیمانی، سفیر کنیا در شورای امنیت سازمان ملل به خاطر این وضعیت اظهار نگرانی کرد و اوضاع شرق اوکرایین را با تحولات در افریقا پس از پایان دوران استعمار مقایسه کرد.

روسیه بزرگترین تولیدکننده گندم در جهان است. اما حالا به خاطر ممنوعیت صادرات از این کشور، قیمت نان در ترکیه افزایش می یابد. تحریم های بین المللی باعث مختل شدن زنجیره تامیناتی می شود. اوکرایین جزو پنج کشور اصلی صادرکننده گندم در سراسر دنیا است. اما به خاطر جنگ با روسیه، امکان صادرات گندم این کشور از طریق بندرهای آن در دریای سیاه وجود ندارد.

یک کارگر بوجی های آرد را در بازار جمیله روی هم می گذارد، جایی که یک بازار محبوب عمده فروشی در بغداد است. قیمت گندم در عراق پس از حمله روسیه به اوکرایین به شدت افزایش یافته است. عراق تا به حال بی طرف بود، اما حالا نصب پلاکات‌هایی به طرفداری از پوتین ممنوع اعلام شده است.

در لیما، پایتخت پرو بین پولیس و تظاهرکنندگان برخورد صورت گرفت. مردم به خاطر مسائل مختلف از جمله افزایش هزینه مواد غذایی که در پی جنگ اوکرایین تشدید شد، به سرک ها برآمدند. پدرو کاستیلو، رئیس جمهور این کشور به خاطر ناآرامی ها قیود شبگردی وضع کرده و وضعیت اضطراری اعلام کرد. پس از لغو این وضعیت، اعتراض ها دوباره ادامه پیدا کرد.

در سریلانکا نیز مردم برای نشان دادن خشم و ناراحتی شان به سرک ها آمدند. برخی از آن ها حتی چند روز پیش سعی کردند به خانه شخصی رئیس جمهور گوتابایا راجاپاکسا هجوم ببرند. او به خاطر اعتراض های رو به گسترش بر علیه هزینه های در حال افزایش زندگی، کمبود سوخت و رفتن برق، وضعیت اضطراری اعلام کرد و از هندوستان و چین خواست برای رفع کمبود منابع کمک کنند.

مردم در اسکاتلند نیز به خاطر هزینه های رو به افزایش مواد غذایی و بهای انرژی اعتراض می کنند. اتحادیه های کارگری در سراسر بریتانیا برای اعتراض برعلیه افزایش هزینه های زندگی تظاهرات سازمان دهی کرده اند. قبل از آن برگزیت یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا نیز در بسیاری از بخش ها باعث افزایش هزینه ها شده بود. جنگ در اوکرایین باعث گرانی بیشتر قیمت ها خواهد شد.

بسیاری از مردم در بریتانیا به خاطر گران‌تر شدن غذای ملی محبوب شان نگران هستند. در این جا سالانه حدود ۳۸۰ میلیون وعده ماهی و چیپس کچالو مصرف می شود. اما به خاطر تحریم های شدید علیه واردات از روسیه، قیمت ماهی سفید وارداتی از این کشور افزایش می یابد. همچنین روغن برای پخت غذا و انرژی نیز گران تر شده است. در ماه فبروری سال ۲۰۲۲ میزان تورم در بریتانیا ۶.۲ درصد در مقایسه با یک ماه قبل از آن افزایش یافت.

یک تاجر در یکی از مناطق نایجریا آرد را برای فروش بسته بندی می کند. نایجریا مدت ها است که می خواهد میزان بالای واردات مواد غذایی را کاهش دهد و اقتصادش را در بخش های دیگر نیز مقاومت تر کند. آیا حالا جنگ اوکرایین شانسی برای اقتصاد این کشور است؟ الیکو دانجو، ثروتمندترین مرد نایجریا چندی پیش بزرگترین فابریکه کود را در این کشور افتتاح کرد و حالا امیدوار است که بتواند تولیداتش را به خوبی به فروش برساند.

در صبحگاه روز ۲۴فبروری ۲۰۲۲ بسیاری اوکرایینی‌ها در کییف با صدای چنین انفجارهایی از خواب بیدار شدند. روسیه حمله تمام عیار را آغاز کرد که به عنوان بزرگ‌ترین حمله یک کشور علیه کشور دیگر پس از جنگ جهانی دوم یاد می‌شود. اوکرایین بلافاصله قانون جنگی را اعلام کرد. ساختارهای ملکی هدف قرار گرفتند و ساعاتی پس از حمله از تلفات گزارش داده شد.

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه از «عملیات ویژه نظامی» سخن گفت و افزود که قصد دارد مناطق شرقی دونیتسک و لوهانسک را تصرف کند. ساکنان شهر ماریوپول در دونیتسک هفته‌ها در زیر زمینی‌ها پناه بردند. بسیاری‌ها در زیر ویرانه‌ها جان دادند. حمله‌های هوایی روسیه بر ساختمان تئاتر که صدها نفر در آن پناه گرفته بودند، توسط سازمان‌های حقوق بشری محکوم شد.

جنگ اوکرایین سبب مهاجرت اجباری بی‌سابقه شد که در اروپا پس از جنگ جهانی دوم مشاهده نشده است. براساس آمار کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، بیش از هشت میلیون نفر از این کشور فرار کرده اند. تنها پولند به یک و نیم میلیون نفر پناه داده است. میلیون‌ها نفر که بیشتر آن‌ها ساکنان شرق و جنوب اوکرایین بودند، مجبور به فرار شدند.

ارتش اوکرایین در چند هفته موفق شد نیروهای روسی را از مناطق شمال و شمال شرق عقب بزند. برنامه روسیه برای محاصره کییف پایتخت ناکام ماند. پس از آزادسازی این مناطق، میزان جنایات ارتکاب یافته توسط نیروهای روسی آشکار شدند. تصاویر غیرنظامیان شکنجه شده و کشته شده در بوچا در نزدیکی کییف، در سراسر جهان پخش شدند. مقامات مرگ ۴۶۱ نفر را گزارش دادند.

آمار قربانیان ملکی در دونباس به شدت افزایش یافت. مقامات به غیرنظامیان گفتند که به مناطق امن‌تر پناه گیرند، ولی موشک‌های روسی مردمی را که در کراماتورسک در حال فرار بودند، هدف قرار دادند. زمانی که هزاران نفر در یک ایستگاه قطار در حال فرار بودند، حمله‌ای صورت گرفت که ۶۱ کشته و ۱۲۰ زخمی به جا گذاشت.

در جریان حملات هوایی روسیه، میلیون‌ها اوکرایینی در جستجوی پناه‌گاه‌های این‌چنینی بودند. برای مردمان نزدیک خط نبرد، زیرزمینی‌ها به خانه دوم تبدیل شدند. ساکنان شهرهای بزرگ نیز برای حفاظت از موشک‌ها در جستجوی سرپناه بودند. در کییف و خارکیف (آنگونه که در این تصویر دیده می‌شود) مردم به ایستگاه‌های زیر زمینی رجوع کردند.

در هفته‌های اول پس از تهاجم، روسیه بر یک منطقه وسیع در جنوب و شرق اوکرایین به شمول اطراف کییف حمله کرد. در گیری‌ها به نزدیکی نیروگاه اتومی زاپوریژیا در جنوب شرق کشیده شد که تا حال در کنترول روسیه قرار دارد. سازمان بین‌المللی انرژی اتومی متخصصان خود را به این محل فرستاد و خواهان ایجاد منطقه امن در اطراف این نیروگاه شد.

ارتش روسیه سه ماه تمام ماریوپول را تحت محاصره نگهداشت و از ارسال محموله و مهمات جلوگیری کرد. کارخانه آهن آزوفستال آخرین سنگر سربازان اوکرایینی در این شهر بود که هزاران سرباز و غیرنظامی در آن جا گرفته بودند. پس از یک حمله طولانی در ماه می گذشته، هزاران سرباز روسی کنترول این کارخانه را به دست گرفتند و در این جریان ۲۰۰۰ نفر را بازداشت کردند.

روسیه در اولین روز جنگ، جزیره مار در دریای سیاه را فتح کرد. گفتگو بین نیروهای اوکرایین و روسیه که طی آن اوکرایینی‌ها حاضر به تسلیمی نشدند، در فضای مجازی منتشر شد. در ماه اپریل، اوکرایینی‌ها ادعا کردند که کشتی جنگی روسیه بنام موسکوا، یکی از دو کشتی درگیر در حمله به این جزیره را غرق کرده اند. در ماه جون اوکرایین گفت که روس‌ها را از جزیره خارج کرده است.

رقم دقیق تلفات جنگ هنوز نامعلوم است. براساس آمار ملل متحد، ۷۲۰۰ غیرنظامی کشته و ۱۲ هزار تن دیگر زخمی شده اند. احتمالاً رقم واقعی بسیار بالاتر از این باشد. شمار سربازان کشته شده اوکرایینی نیز نامعلوم است. در ماه دسمبر میخایلو پودولیاک شمار تلفات نظامی این کشور را ۱۳ هزار تن تخمین کرد. آمار بی‌طرفانه در دسترس نیست.

ارسال تسلیحات غربی به اوکرایین از آغازین روزهای جنگ بحث داغ بود، اما کییف در ابتدا تسلیحات بسیار کمی را دریافت کرد. راکت‌های هیمارس ساخت امریکا ارتش اوکرایین را قادر ساخت تا مسیر تدارک مهمات توپخانه‌ای نیروهای روسیه را قطع کند و همچنین به ضدحمله‌های موفقیت‌آمیز اوکرایین کمک کرد.

در اوایل ماه سپتمبر نیروهای اوکرایینی یک ضد حمله موفقانه را در شهر خارکیف در شمال شرق این کشور انجام دادند. نیروهای روسی فوراً عقب نشینی کردند و تجهیزات، مهمات و شواهدی از جنایات جنگی را به جا گذاشتند. اردوی اوکرایین موفق شد که شهر خرسون را در جنوب نیز آزاد کند و باشندگان این شهر با رسیدن سربازان اوکرایین به شوق و شادی پرداختند.

در اوایل ماه اکتوبر، یک انفجار عظیم در پلی رخ داد که روسیه در شبه جزیره کریمیا ساخته بود. روسیه در سال ۲۰۱۴ این شبه جزیره را به خود الحق کرده بود. بخشی از این پل تخریب شد. روسیه ادعا کرد یک لاری مملو از مواد منفجره که از اوکرایین بار شده بود، سبب این ویرانی شد اما مقامات کییف مسئولیت این حمله را به عهده نگرفتند.

چند روز بعد از انفجار بالای پل کریمیا، روسیه اولین رشته حملات گسترده بر زیربنای انرژی در اوکرایین را آغاز کرد. برق از منطقه لفیف تا خارکیف قطع شد. پس از آن، چنین حملاتی معمول شد. با توجه به خسارات عظیمی که به نیروگاه‌ها و زیرساخت‌های این کشور وارد شده، مردم اوکرایین تقریباً هر روز با قطع برق و آب مواجه اند.

نبردهای شدید ماه‌هاست که در شهر باخموت در منطقه دونیتسک جریان دارد. از زمانی که ارتش اوکرایین کنترول خود به شهرک نزدیک سولدار را در اوایل ۲۰۲۳از دست داد، دفاع از شهر سخت تر شده است. در ماه جنوری خدمات استخباراتی آلمان از تلفات روزانه سه رقمی در طرف اوکرایینی خبر داد. اما باور بر این است که شمار تلفات روس‌ها بیشتر از این است.