نیش مار جعفری آنقدر خطرناک نیست. زیرا 90 درصد از انسان هایی که این مار به آن ها نیش زده و معالجه نشده اند، زنده می مانند. با این وجود مار جعفری، که یک نوع افعی است، مرگبارترین مار در دنیا به شمار می آید، زیرا بسیار تهاجمی عمل می کند و به سرعت نیش می زند. به این خاطر زیاد پیش می آید که انسان ها به خاطر نیش این مار مسموم شده و جان شان را از دست بدهند.

تایپان که سمی ترین مار در جهان است، در آسترالیا زندگی می کند. طبق برآورد محققان، سمی که این مار با یک بار نیش زدن تراوش می کند برای کشتن یک صد مرد بزرگسال کافی است. ترکیب این سم برای کشتن موجودات خونگرم مانند انسان ها بسیار مناسب است. سم این مار به سیستم عصبی، خون و ماهیچه های قربانی صدمه می زند.

اناکوندای سبز جزو خانواده مارهای بوآ است. این مار در آب های تاریک و عمیق جنگل های امریکای جنوبی زندگی می کند. گفته می شود که طول برخی از انواع آن به 8.8 متر و وزن آن ها تا به 200 کیلوگرم می رسد. اما معمولا طول این مار از 4 متر وزنش از 30 کیلوگرم بیشتر نمی شود. اناکوندای سبز به دور قربانی اش می پیچد و او را به آهستگی می بلعد.

طول مار تیتانوبوآ که در دوران ماقبل تاریخ زندگی می کرده احتمالا به 13 متر و وزنش به یک هزار و 135 کیلوگرم می رسیده که به این ترتیب یک مار غول پیکر بوده است. دراین تصویر یک مار پایتون را می توان دید که بر روی یکی از مهره های بدن مار تیتانوبوآ قرار دارد. باقی مانده های مار غولآسای تیتانوبوآ در کشور کلمبیا کشف شده است. این مار احتمالا 40 میلیون سال پیش در نزدیکی آب زندگی می کرده است.

طول این مار از ده سانتیمتر بیشتر نمی شود و قطرش – به گفته کاشف اش – به اندازه یک رشته اسپاگتی است». این نوع مار از موریانه و لارو مورچه ها تغذیه می کند و در جزیره باربیدوس واقع در منطقه کارائیب زندگی می کند. اس بلیر هجز از دانشگاه ایالت پنیسلوانیای امریکا این نوع مار را در سال 2008 کشف کرد.

این مارها می توانند حیواناتی را ببلعند که جثه شان دوبرابر آن ها است. برخی اوقات این لقمه برای گلوی آن ها هم بزرگ است. در سال 2005 یک پایتون هندی در پارک ملی اِوِرگلیدس واقع در ایالت فلوریدا سعی کرد یک الیگاتور (نوعی تمساح) را به طور کامل قورت بدهد. اما موفق نشد و ترکید. در این عکس می توان دم الیگاتور را دید که از بدن این مار بیرون آمده است.

این تصویر شاخ و برگ درخت نیست، بلکه یک مار زهرافکن است. شکل و رنگ سرش به شاخ و برگ خشک شده شباهت دارد و این مار می تواند اینگونه خود را در جنگل های بارانی افریقا مخفی کند. مار زهرافکن بلندترین نیش های سمی در میان همه انواع مارها را دارد و درازای دندان هایش تا به 5 سانتیمتر می رسد. زهر این مار نیز بسیار قوی است. البته مارزهرافکن به هیچ صورت خشن نیست و به ندرت انسان ها را نیش می زند.

این مار کوچک، که شه مار سرخ نام دارد، سمی نیست. اما او نمی خواهد دیگران این را بدانند و سعی می کند خطرناک به نظر بیاید. رنگ سرخ – سفید و سیاه بدنش باعث می شود که حیوانات دیگر او را با نوعی مار سمی اشتباه بگیرند.

این نوع مار در فواصل منظم برای پیداکردن غذا و جفت گیری به خشکی برمی گردد. برخی از این نوع دریاماران جزو سمی ترین مارها به شمار می آیند. در مقایسه با ماهی ها آن ها آب شُش ندارند و باید در فواصل منظم برای تنفس به سطح آب بیایند.

این نوع مارهای درختی در هوا شناور می شوند و به این خاطر به آن ها «مارهای پرنده» می گویند. به این منظور این مار بدنش را با تمام قدرت از درخت جدا می کند و سپس خودش را به شکل فریزبی درمی آورد. این مار می تواند تا 30 متر فاصله را از طریق شناورشدن در هوا بپیماید. او غذای خود را با مصرف چلپاسه، جوندگان، پرندگان و حتی خفاشان تامین می کند و برای انسان ها خطری ندارد.

بسیاری مردم از کوسه ماهی و گرگ می‌ترسند. تردیدی وجود ندارد که گرگ و برخی انواع کوسه ماهی می‌توانند انسان‌ها را بکشند. اما تنها تعداد محدودی از آن‌ها به انسان حمله می‌کنند. سالانه مرگ حدود ۱۰ تن توسط هر یک از این دو حیوان در جهان ثبت می‌شود.

سالانه حدود ۱۰۰ تن توسط شیر و فیل به قتل می‌رسند. این که انسانی توسط شیر به قتل برسد خیلی جای تعجب نخواهد بود، اما شگفتی قضیه در این است که همان تعداد انسان‌ها توسط فیل نیز به قتل می‌رسند. فیل به عنوان بزرگ‌ترین حیوان زمینی می‌تواند تهاجمی باشد و اگر یک بار به خشم آمد، بسیار خطرناک است.

سالانه حدود ۵۰۰ تن توسط اسب آبی به قتل می‌رسند. این حیوان گیاه خوار است. اما اشتباه نکنید، این حیوان که در برخی مناطق یافت می‌شود، بسیار تهاجمی است و برای حمله به انسان نیاز به تحریک ندارد.

حدود ۱۰۰۰ تن سالانه توسط این حیوان به قتل می‌رسند. بسیاری مردم به اندازه که از کوسه ماهی و شیر می‌ترسند، از تمساح نیز هراس دارند. تمساح گوشتخوار است و گاهی وقت‌ها حیوانات به مراتب بزرگ‌تر از خود مانند کرگدن‌های کوچک، گاومیش و حتی کوسه ماهی را شکار می‌کند.

سالانه حدود ۲۰۰۰ تن توسط کرم کدودانه جان می‌دهند. کدودانه از کرم‌های پهن پرازیتی است که در مجراهای هاضمه ستون داران از نهنگ تا موش و انسان زندگی می‌کند. تخم این حیوانات از طریق مواد غذایی به جهاز هاضمه راه می‌یابد. هرچند ابتلا به این پرازیت قابل تداوی است، اما ۲۰۰ بار بیشتر از کوسه ماهی جان انسان‌ها را می‌گیرد.

کرم اسکاریس سالانه حدود ۲۵۰۰ تن را می‌کشد. این کرم شبیه پرازیت کرم کدودانه است، اما در روده‌ها باقی نمی‌ماند. این کرم وقتی از تخم بیرون می‌شود، از راه شش خود را به نای رسانده و از آنجا دوباره خود را به روده می‌رساند. حدود یک میلیارد تن در سراسر جهان از این کرم متاثر شده اند.

سالانه ۱۰هزار تن توسط بیماری‌هایی جان می‌دهند که عامل آن این حشرات اند. هر یکی از سه حشره بالا سالانه ۱۰ هزار تن را می‌کشند. در اصل، خود این حشره‌ها کشنده نیستند بلکه حامل پرازیت‌های کشنده اند.

۲۵۰۰۰ تن سالانه در اثر دندان گرفتن سگ هار جان می‌دهند. سگ هار حامل ویروسی می‌باشد که عفونت ایجاد می‌کند. مواظب باشید که سگ هار از ظاهرش شناخته نمی‌شود و در صورتی که کسی را دندان بگیرد، ماه‌ها بعد علایم آن نمایان می‌شود. این بیماری غالباً کشنده است. خبر خوب این است که هم سگ‌ و هم انسان را می‌توان در مقابل این ویروس واکسین کرد.

سالانه حدود ۵۰۰۰۰ تن در اثر مارگزیدگی می‌میرند. بسیاری انواع مارها زهری نیستند، برخی از آن‌ها همیشه زهری اند. تعداد مارهای زهری به اندازه‌ای است که این حیوان را سومین حیوان کشنده می‌سازد.

سالانه حدود ۴۷۵ هزار تن توسط خود انسان‌ها کشته می‌شوند. بلی، ما انسان‌ها در صدر لیست کشنده‌ها قرار داریم. وقتی مساله کشتن یک دیگر مطرح باشد، ما انسان‌ها دست کم در یافتن راه‌های کشتن ابتکار داریم. به این ترتیب در دومین جایگاه کشنده‌ها قرار می‌گیریم.

هر سال حدود ۷۲۵ هزار تن توسط پشه‌ها و یا ویروس‌هایی که منتقل می‌کنند جان می‌دهند. در کشورهایی مثل آلمان، پشه‌ها صرفاً مزاحمت ایجاد می‌کنند، اما در برخی کشورهای دیگر قاصد مرگ اند. خود این پشه‌ها نه، بلکه بیماری و یا ویروسی را که حمل می‌کنند باعث مرگ می‌شود. تنها ملاریا سالانه ۶۰۰ هزار تن را به کام مرگ می‌فرستد.