وزارت خارجه پاکستان روز شنبه در صفحه فیس بوک و تویترش نوشته که براساس "درخواست ویژه حکومت افغانستان" و بنابر ملاحظات بشردوستانه، تصمیم گرفته که به افغان هایی که می خواهند به کشورشان برگردند، اجازه عبور از مرز را بدهد.

در اعلامیه این وزارت آمده است: «عبور از مرزهای زمینی تورخم و چمن برای مدت زمان مشخص از ششم تا نهم اپریل ۲۰۲۰ برای تسهیل بازگشت اتباع افغانستان باز است». مرزهای پاکستان فعلا فقط به روی عبور اموال تجاری باز است. وزارت خارجه افغانستان تاکنون در مورد این تصمیم پاکستان واکنشی نشان نداده است.

در حال حاضر روزانه هزاران افغان از ایران به کشورشان برمی گردند. این امر باعث شده که شمار زیادی از ناقلان ویروس کرونا به افغانستان وارد شوند.

شمار مبتلایان به ویروس کرونا در ولایت مرزی هرات به مراتب بیشتر از دیگر مناطق افغانستان است. مقام های صحی این ولایت بارها گفته اند که کنترول صحی همه عودت کنندگان ممکن نیست. بسیاری از باشندگان این ولایت خواستار بسته شدن مرز یا کنترول دقیق بازگشت کنندگان شده اند؛ چراکه به گفته مقام های صحی اکثر بیماران مبتلا به کرونا کسانی هستند که از ایران برگشته اند.

در حال حاضر شمار مبتلایان به ویروس کرونا در پاکستان بیش از دو و نیم هزار نفر اعلام شده است. این کشور محدودیت های قانونی شدیدی را بر رفت و آمد مردم وضع کرده است.

بسیاری از مهاجران افغان در این کشور شکایت دارند که بیکار شده اند و ذخیره غذایی شان رو به پایان است. آنها گرسنگی را خطرناک تر از ویروس کرونا می خوانند.

وزارت خارجه پاکستان در اعلامیه ای که نشر کرده نوشته به ویژه در این زمان که جهان با پاندمی ویروس کرونا مواجه شده است "پاکستان به عنوان همسایه و با توجه به روابط دو جانبه برادرانه، همچنان در حفظ همبستگی با مردم افغانستان تاکید دارد".

دبیرکل سازمان ملل متحد اخیرا خواهان همکاری بین المللی در برابر بحران کرونا شده و گفته است: «وضعیت وخیم تری نیز آمدنی است». در آغاز شیوع ویروس کرونا، رئیس سازمان جهانی صحت از آغاز اپیدمی این ویروس در کشورهای فقیری که سیستم خدمات صحی ضعیف دارند، ابراز نگرانی کرده بود. در حال حاضر شمار مبتلایان در افغانستان ۲۷۳ تن اعلام شده، اما کارشناسان صحی می گویند شمار مبتلایان به مراتب بیشتر از ثبت شدگان است.

براساس آمار رسمی در حال حاضر در سراسر پاکستان حدود ۲،۸ میلیون مهاجر افغان زندگی می کنند؛ کسانی که اکثرشان کارگر هستند و در مناطقی فقیر نشین با وضعیت بهداشتی وخیم زندگی می کنند.