انگلا مرکل هنگام احراز مقام صدارت وعده داد: "می خواهم به آلمان خدمت کنم". پس از یک پیروزی با تفاوت اندک در انتخابات پارلمانی، به تاریخ ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ انگلا مرکل، به عنوان اولین زن و اولین شهروند آلمان دموکراتیک پیشین، در پارلمان حلف وفاداری یاد کرد. او به این ترتیب رئیس یک حکومت ائتلافی متشکل از احزاب متحد دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی و حزب سوسیال دموکرات شد.

مرکل در سیاست خارجی خود با یک حریف قدرتمند سر و کار دارد. مرکل به داشتن اعصاب قوی شهرت دارد، ولی با آنهم از سگ می ترسد. ولادیمیر پوتین هنگام پذیرایی از مرکل در سال ۲۰۰۷ ظاهراً می خواست این نقطۀ ضعف مرکل را نشانه بگیرد. او گذاشت که سگ اش را به داخل اتاق پذیرایی بیاورند.

مرکل در حالت های بحرانی خونسردی خود را از دست نمی دهد. در سال ۲۰۰۸، هنگامی که بازار های مالی سقوط کردند و این مسأله اقتصاد آلمان را باخود به پایین می کشاند، مرکل دست به کار شد. او قاطعانه در ساختن یک چتر نجات یورو سهم گرفت. مرکل از موقف خود به عنوان مدیر بحران استفاده کرد و آلمان را تا حد زیادی از آسیب محفوظ نگه داشت. اقدامات مرکل را کشور های دیگری، به خصوص یونان و اسپانیا احساس کردند.

هرچند مرکل دومین نتیجه خراب در انتخابات را بدست آورد، که در تاریخ احزاب متحد دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی سابقه نداشته است، با آنهم انتخابات پارلمانی به تاریخ ۲۷ سپتمبر سال ۲۰۰۹ برای وی پیروزی آور بود. دیگر لزومی به یک ائتلاف بزرگ حاکم با شرکت حزب "غیرمحبوب"، یعنی حزب سوسیال دموکرات دیده نمی شد و حکومت ائتلافی این بار با حزب "مطلوب"، یعنی حزب دموکرات های آزاد تشکیل گردید.

مرکل، که به عنوان یک تحصیل یافته در رشتۀ فیزیک گویا پایان هر پدیده را می اندیشد، نتوانست یک فاجعه هسته یی در جاپان را پیش بینی کند. او، که در اصل از طرفداران استفاده از نیروگاه های هسته یی بود، در پی حادثۀ فوکوشیما در سال ۲۰۱۱ فوراً به کاستن استفاده از این نیروگاه ها در آلمان تصمیم گرفت، با آنکه مدت استفاده بسیاری از این نیروگاه ها تازه تمدید شده بود.

چه کسی او را خواهد شناخت، و چه کسی با صدای او آشناست؟ در ده سال مأموریت انگل مرکل به عنوان صدراعظم آلمان، یوآخیم زاور همسر وی تقریباً ناشناخته ماند. این استاد کیمیای نظری و فیزیکی در دانشگاه هومبولت در شهر برلین در سال ۱۹۹۸ با انگلا مرکل ازدواج کرده است. او در امور دولتی مرکل مداخله نمی کند، اما در امور خانه هردو شریک اند.

مقامات آلمانی انتظار نداشتند که مورد شنود آنهم از سوی استخبارات ایالات متحدۀ امریکا قرار بگیرند. آژانس امنیت ملی امریکا حتی از شنود تلفون موبایل صدراعظم آلمان نیز دریغ نکرد. مرکل مدت طولانی در مورد افشای این قضیۀ رسوا چیزی نگفت. اما این جملۀ او همیشه در ذهن باقی می ماند که گفت: «شنود مخفی بین دوستان، اصلاً کار درستی نیست.»

جماعت هواداران مرکل در سطح جهانی، بزرگ است اما در یونان قدری کوچک تر است. در هیچ نقطه جهان وی به اندازه سال 2014 یونان مورد دشمنی قرار نگرفته بود. این مصادف با بحران مالی و قروض یونان بود. در این راستا تصویر قدیمی دشمن دوباره فعال شد، با اینهم صدراعظم آلمان در موضع خود محکم ایستاد و این به معنای آنست که صرفه جویی، اصلاحات، کاهش بودجه دولتی تقاضاهایی بود که از حکومت در آتن به عمل می آمد.

بر افاده های صورت مرکل صرفه جویی حاکم است، اما در مسابقات قهرمانی در ریودو ژنیرو او همه اجبارات تشریفاتی و پروتوکولی را کنار گذاشت. در این مسابقات او با گاوک رئیس جمهور آلمان تیم آلمان را تشویق می کنند. او در اوج محبوبیت اش است و تیم ملی فوتبال نیز در اوج محبوبیتش قرار دارد. هر دوی آن ها در جهان نمایندگی از آلمان می کنند.

مرکل اکنون مضمونش را پیدا کرده است؟ هنگامی که صدها هزار پناهجو از راه بالقان به آلمان آمدند، صدراعظم گفت که قانون مهاجرت یک حد نهائی نمی پذیرد. شعار مرکل در بحران مهاجرت این بود که «ما از عهده آن می براییم». اما بسیاری از آلمانی ها در عین زمان سوال می کردند که «آیا می توانیم از عهده آن براییم؟» تا هنوز پاسخی به آن داده نشده است.

با قتل عام سیزدهم نوامبر در فرانسه حالت اضطراری اعلام شد. انگلا مرکل به کشور همسایه وعده «هرگونه همکاری» داد. ترس از ترور گسترش یافت. صدراعظم آلمان فدرال در دهمین سال حکومتداری اش با بزرگترین چالش این دوران مواجه می باشد.

این نهایت مجازات صدراعظم آلمان فدرال بود. هورست زیهوفر رئیس "سی اس یو" یا حزب اتحاد سوسیال مسیحی در کنگره ماه نوامبر ۲۰۱۵ آن حزب مرکل را تحت انتقاد قرار داد که سیاست پناهندگی اش موجب آن گردیده است که کشور کنترولش را بر مرزهایش از دست بدهد. این تحقیری بود که مرکل باید تحمل می کرد و مجال پاسخ دادن نداشت.

آرامتر خواهد شد. در آغاز در قبال اوباما شک و تردیدهایی داشت. قضیه جاسوسی سازمان استخباراتی اداره امنیت ملی ایالات متحد امریکا از تیلفون همرای مرکل شاهد خویشتنداری وی بود. اما اکنون این شریک قدرتمند از صحنه قدرت می رود و جایش را دونالد ترامپ می گیرد. اکنون نیویارک تایمز از مرکل تقاضا می کند که «از غرب لیبرال دفاع کند».

او رهبر حزب دموکرات مسیحی و اولین صدراعظم آلمان (غربی) پس از جنگ جهانی دوم بود. آلمان غربی که در پی جنگ تحت اشغال نیروهای متفقین بود، در دوره زمامداری او به جمهوری فدرال بدل شد و دوباره استقلال سیاسی خود را بازیافت. به لحاظ سیاست بین ‌المللی آلمان تحت رهبری آدناور در اردوگاه غرب قرار گرفت. سبک حکومت او آمرانه توصیف شده است. دوران صدراعظمی آدناور از سال 1949 تا 1963 ادامه داشت.

ارهارد هم مثل آدناور از حزب دموکرات مسیحی بود و دوران صدراعظمی او از 1963 تا 1966 ادامه داشت. ارهارد در دوران آدناور وزیر اقتصاد بود و به سبب طرح‌ هایش در راستای ایجاد اقتصاد بازار با جهت‌ گیری‌های اجتماعی، محبوبیت یافته بود. هنوز هم از وی به عنوان پدر "معجزه اقتصادی" آلمان پس از جنگ یاد می شود. علاقه به سیگار نیز شاخص دیگری برای ارهارد بود و معمولا سیگاری در دست یا میان لب‌ هایش دیده می‌شد.

او تنها سه سال (1966 تا 1969) صدراعظم بود. او از حزب دموکرات مسیحی بود و برای اولین بار در تاریخ پس از جنگ توانست ائتلافی از این حزب و حزب سوسیال دموکرات شکل دهد و اقتصاد را دوباره رونق بخشد. سابقه کیسینگر، به خصوص در سال‌ های اول حکومت نازی‌ ها بحث بر‌انگیز بود. صدراعظم‌ شدن او به عنوان نمادی از عدم برخورد کافی و جدی نخبگان سیاسی آلمان با سال‌ های حکومت هیتلری و دست‌ اندرکاران آن تلقی می ‌شد.

برانت اولین صدراعظم سوسیال دموکرات آلمان پس از جنگ بود و تحولات گسترده ‌ای را در عرصه سیاسی و اجتماعی رقم زد. او با اقدام تاریخی خود یعنی زانو ‌زدن در برابر بنای یادبود قربانیان "قیام وارسا" علیه نیروهای حکومت هیتلر، عملا به اراده آلمان برای پوزش از گذشته خویش بعد تازه ‌ای بخشید. در عرصه داخلی ایجاد دولت رفاه در زمان برانت اوج تازه‌ای یافت. ویلی برانت در سال‌های 1969 تا 1974 صدراعظم آلمان بود.

شمیت پس از استعفای ویلی برانت صدراعظم آلمان شد. دوران او با بحران نفت، تورم و رکود اقتصادی همراه بود. او سعی کرد با برنامه و به گونۀ نتیجه ‌مند به مقابله با این مشکلات برود. فعالیت‌ های گروه‌ تروریستی "فراکسیون ارتش سرخ" هم در دوران دولت وی به اوج خود رسید. او در برابر این گروه و گروگان ‌گیری‌ها و ترورهای آن کوتاه نیامد و به درخواست ‌های آن بی‌ توجه ماند. شمیت تا سال 1982 صدراعظم آلمان بود.

کوهل از سال 1982 در رأس ائتلاف حزب دموکرات مسیحی و حزب دموکرات ‌های آزاد صدراعظمی آلمان را به عهده گرفت. او به مدت 17 سال در این مقام ماند و رکورد دار شد. سال‌ های زمامداری او به سال ‌های کم‌ تحرکی در زمینه اصلاحات معروف شده‌ اند. نقش او در وحدت دو آلمان پس از فروپاشی دیوار برلین، تاریخی و قابل اعتنا تلقی می‌ شود. در زمینه وحدت اروپا و گسترش و تعمیق روندها در اتحادیه اروپا نیز کوهل نقشی مهم داشت.

او پایان ‌بخش دوران دراز صدراعظمی کوهل بود. او سال 1998 با پیروزی حزب سوسیال دموکرات اولین ائتلاف با حزب سبزها در تاریخ معاصر آلمان را شکل داد و خود در رأس این ائتلاف قرار گرفت. در دوران شرودر ارتش آلمان در چوکات ناتو مجددا به ماموریت‌ های جنگی بیرون از مرزهای آلمان اعزام شد. اصلاحات انقباضی دولت وی در سیستم رفاه آلمان که به "منشور 2010 " مشهور است بحث‌ها و اختلافات فاحشی در حزب و جامعه برانگیخت.

مرکل که از سال 2005 در رأس دولت آلمان است اولین زن در تاریخ آلمان است که عهده ‌دار این مقام می‌ شود. یکی از بزرگترین چالش‌ های دوران او بحران مالی سال 2007 است که اتحادیه اروپا همچنان از آن رهایی نیافته و آلمان را هم به عنوان قدرتمند ترین اقتصاد این اتحادیه به خود مشغول کرده است. شیوه زمامداری او بیشتر عمل ‌گرا توصیف می‌ شود. یکی از شاخص ‌های مرکل تنوع رنگ‌ های کرتی‌ های مشابهی است که می ‌پوشد.