مسکو که یک جنگ پرفاجعه و طولانی مدت را در افغانستان پشت سر گذاشته، نگران تهدید متشکل از مواد مخدر و تروریسم و رسیدن آن از طریق جمهوری های شوروی پیشین در آسیای مرکزی به روسیه می باشد.

اندری اوستیسیان، شام روز پنجشنبه (26 ثور/16 می) در سفارت روسیه در کابل به رویترز گفت: «ما برای متوقف کردن این تهدیدها ترجیح می دهیم که با این مشکل در مرز افغانستان مبارزه کنیم». 

در محوطه بیرونی سفارت مسکو در کابل، یک موتر ولگای آبی و سبز ساخت شوروی دیده می شود که پرسونل سفارت آن را ترمیم کرده اند و یادبودی است از 15 هزار سرباز شوروی که در جنگ علیه مجاهدین جان باختند.

او گفت: «ما پیش از این حضور جدی در مرز افغانستان با تاجیکستان داشتیم، در آن زمان وضعیت بسیار بهتر بود. این به نفع روسیه، تاجیکستان و حتی افغانستان می باشد، اگر که روسیه (در نقاط مرزی) حضور داشته باشد».

اوستیان گفت که ممکن است نیروهای مرزی روسیه در این زمینه وارد عمل شوند، اما از ارایه هرگونه ارقامی خودداری نمود. محافظان مرزی روسیه معمولا در مرز تاجیکستان با افغانستان گزمه می زنند، اما در سال 2005 مرز را ترک گفتند و قدرت را کاملا به نیروهای محلی واگذار کردند.

البته اوستیسیان گفت که در مورد گماشتن نیروهای مرزی روسیه باید موفقیت تاجیکستان حاصل گردد. تشدید خشونت در سرتاسر افغانستان، کمی کمتر از دوسال پیش از خروج نیروهای خارجی، نگرانی روسیه را برانگیخته است که با شورشگری اسلامی در قفقاز شمالی، همچنین استفاده گسترده از هرویین و افزایش گسترده موارد ابتلا به ویروس اچ آی وی و ایدز مبارزه می کند.

روسیه یک سلسله از پروژه های بلندپروازانه بازسازی در افغانستان را پیش می برد که بازسازی مرکز فرهنگی زمان شوروی از آن جمله می باشد. هدف روسیه از این فعالیت ها، تقویت ثبات در کشوری است که 90 درصد تریاک در سطح جهانی را تولید می کند.

 اوستیسیان که در طول جنگ شوروی با افغانستان برای حکومت شوروی در کابل کار می کرد، گفت که جنگ در شمال افغانستان که به طور سنتی مرکز استقرار نیروهای ضد طالبان است، نشانگر «بی ثبات شدن عمومی وضعیت» در این کشور می باشد.

مقایسه دو جنگ

به صورت فزاینده میان جنگ نیروهای شوروی با مجاهدین و جنگ کنونی نیروهای ناتو با طالبان مقایسه صورت می گیرد. طالبان بار بار به واشنگتن هشدار داده اند که به سرنوشت شوروی سابق دچار خواهد شد.

پس از خروج شوروی از افغانستان در سال 1989، حکومت کمونیستی افغانستان فروپاشید و رقابت جنگ سالاران برای به دست گرفتن قدرت به جنگ داخلی منجر شد. در طول این سال ها بخش های گسترده ای از کابل ویران گشت و راه برای به قدرت رسیدن طالبان در سال 1996 گشوده شد.

اوستیسیان در مورد حضور امریکا در افغانستان که درازمدت ترین جنگ این کشور می باشد، گفت: «این ها در طول 12 سال چه کرده اند؟». او افزود که در افغانستان جنگ علیه تروریسم با 150 هزار نیرو بدون هیچ گونه موفقیتی جریان دارد و ادامه حضور این نیروها پس از سال 2014 «بی معنی» می باشد.

انتظار می رود که بارک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده به زودی اعلام کند که چه شمار از نیروهای جنگی کشورش پس از خروج بخش اعظم اردو در افغانستان می مانند. بسیاری از افغان ها علاقه شدید به دانستن شمار نیروها پس از سال 2014 دارند. آن ها از این هراس دارند که با رفتن نیروهای خارجی، هرج و مرج و جنگ داخلی در افغانستان حکمفرما شود.

رییس جمهور افغانستان گفته است که ایالات متحده احتمالا پس از سال 2014 نه پایگاه در افغانستان نگاه می دارد. اما فرستاده روسیه در افغانستان گفت که هرگونه نقش اردوی امریکا در آینده باید براساس یک توافق بین المللی قانونی باشد که شورای امنیت نیز آن را تایید کرده باشد. روسیه در شورای امنیت حق ویتو دارد.

اوستیسیان گفت: «حضور درازمدت یا دایمی نظامی یک نیروهای خارجی (در افغانستان) می تواند دلیلی برای نگرانی ما باشد، به خصوص اگر آنها پایگاه های نظامی داشته باشند. ما می خواهیم بدانیم کمه هدف آنها چیست و هنوز جوابی نیافته ایم».