در یک خانه متروکه، مادری که چهار فرزند دارد، پیاز سرخ می‌کند. او که امکانات بسیار اندکی برای آشپزی دارد، سعی می‌کند به هر قیمتی که شده یک غذای ویژه عراقی بپزد تا فرزندانش را خوشحال کند.

خانواده الحیانی از جمله صدها مهاجری است که از کشورهای خاورمیانه و افریقا به صربستان آمده اند. آن‌ها در قریه‌هایی در نزدیکی مرز این کشور با مجارستان و رومانیا در خانه‌های متروکه ساکن شده اند.

بیشتر مهاجران سعی می‌کنند که از طریق رومانیا به اروپای غربی راه یابند. طی دو سال گذشته، شمار مهاجرانی که سعی کردند از این طریق به کشورهای مرفه اروپایی برسند، به سرعت افزایش یافته است.

رومانیا در سال ۲۰۱۵ از بحران مهاجرت زیاد متاثر نشد. در آن زمان، دهها هزار نفر به گونه مستقیم از صربستان به مجارستان و کشورهای اروپایی دیگر سفر کردند.

اما عبور از مرز رومانیا برای مهاجران در مقایسه با کرواسیا یا مجارستان آسان‌تر است. کرواسیا به خاطر سیاست سختگیرانه‌اش در قبال مهاجران شهرت دارد و مجارستان در سال ۲۰۱۵ یک حصار سیم خاردار را در امتداد مرز ایجاد کرد تا از ورود پناهجویان جلوگیری کند.

خانواده الحیانی به امید این که فرصتی به دست بیاورد و به سفر ادامه دهد، در یک خانه متروکه مسکن گزین شد. صاحبان اصلی این خانه دهه‌ها پیش آن جا را برای جستجوی یک زندگی بهتر ترک کرده اند.

این خانواده شب‌ها بر روی زمین نمناک می‌خوابند و دائما از این هراس دارند که مبادا سقف بسیار قدیمی خانه فرو بریزد.

دختر ۱۶ ساله این خانواده تنها کسی است که در طول سفر زبان انگلیسی را آموخته است. او گفت: «البته این خانه رویایی ما نیست. اما چه می‌توانیم بکنیم؟ باید این جا بمانیم تا بتوانیم در آینده آرزوهای مان را برآورده کنیم.»

خانواده الحیانی سه سال پیش از عراق آواره شد و بعد از گذراندن دو سال در یکی از کمپ‌های یونان، سعی کرد از طریق بوسنیا وارد کرواسیا شود، اما موفق نشد.

آن‌ها بالاخره یک ماه پیش به شمال صربستان رسیدند و از آن زمان هر روز سعی می‌کنند وارد رومانیا شوند. اما تا به حال موفق نشده اند.

سفر از مسیر رومانیا شاید آسان‌تر باشد. یک گروه از مهاجران سوریایی که در یک اتاق کوچک جمع شده و برای دومین بار آمادگی عبور از مرز را می‌گیرند، از این مسیر به عنوان «مسیر مردم فقیر» یاد می‌کنند.

برای مهاجرانی که پول شان تمام شده است، ورود به رومانیا عملاً تنها گزینه‌ای است که در برابرشان قرار دارد. اما سفر پناهجویانی که از این مسیر استفاده می‌کنند، طولانی‌تر می‌شود و سرانجام باید خود را به مجارستان برسانند که عضو حوزه شینگن است. شهروندان کشورهای عضو برای سفر در این حوزه نیازی به پاسپورت ندارند.

یک مرد ۳۰ ساله سوریایی که نخواسته است نامش ذکر شود، به خبرگزاری فرانسه (ای اف پی) گفت: «اگر پنج هزار تا شش هزار یورو (۶۱۰۰ یا ۷۳۰۰ دالر) می‌داشتم، (به یک قاچاقبر) پول می‌دادم تا مستقیماً از صربستان به مجارستان بروم.»

پولیس رومانیا می‌گوید که در سال گذشته، بیش از ۴۵ هزار مورد تلاش برای «عبور غیرقانونی از مرز» را ثبت کرده است. این رقم در مقایسه با سال ۲۰۱۹ چهار برابر شده است. مقام‌های پولیس رومانیا می‌گوید که تقریبا از ورود ۸۰ درصد این مهاجران جلوگیری شده است.

ماموران پولیس رومانیا در گذشته نسبت به همکاران شان در مجارستان و کرواسیا خوشنام‌تر بودند، اما حالا آن ها نیز متهم به رفتار خشونت آمیز و نقض قوانین بین المللی شده اند.

یک مهاجر سوریایی که در کشورش به کار وکالت مشغول بوده، به خبرگزاری فرانسه گفت: «پولیس رومانیا دو بار پای من را و یک بار هم دست من را شکسته است». او گفت: «برخی از آن‌ها خوب و برخی دیگر بد هستند.»

لیوبیمکا میتروویچ، از کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان به خبرگزاری فرانسه (ای اف پی) گفت، بیش از ۲۵ هزار نفر گفته اند که در سال ۲۰۲۰ از مرز رومانیا به عقب رانده شده اند. به این ترتیب رقم این گروه از مهاجران در مقایسه با یک سال قبل از آن بیش از دو برابر شده است.

میتروویچ به این اشاره کرد که به عقب راندن اجباری مهاجران، بدون این که به آن‌ها فرصتی برای ارائه درخواست پناهندگی داده شود، غیرقانونی است. او افزود که ۱۲ درصد از مهاجرانی که توسط پولیس رومانیا به عقب رانده شده اند، از رفتار خشونت آمیز ماموران مرزی شکایت کرده اند.

خبرگزاری فرانسه چند بار سعی کرد با پولیس رومانیا تماس بگیرد و در مورد ادعاهای بدرفتاری با مهاجران سوال کند. اما پولیس رومانیا پاسخ نداد.

مقام‌های پولیس رومانیا پیش از این ادعاهای رفتار خشونت آمیز با مهاجرانی را که از مرز به عقب رانده می‌شوند، رد کرده اند. همان گونه که پولیس کرواسیا و مجارستان این ادعاها را نمی‌پذیرند.

از مهاجرانی که دراین بخش از صربستان گیر مانده اند، استقبال نمی‌شود. مردم در این منطقه مرزی عمدتا به زبان مجاری صحبت می‌کنند. بسیاری از آن‌ها دهقانان مسنی هستند که اطلاعات شان را از رسانه‌های ملی مجارستان به دست می‌آورند و این رسانه‌ها عموماً بر ضد مهاجرت گزارش می‌دهند. 

یک مرد کهنسال که بر روی شانه اش خالکوبی نیروهای نظامی داشت، گفت: «اگر این مهاجران این جا را ترک کنند، زندگی دوباره خوب می‌شود. آن ها مانند موش‌های صحرایی هستند.»

مردم محلی که در مقابل تنها دکان این منطقه نشسته اند، به مهاجرانی که وارد آن می‌شوند، دشنام می‌دهند. پولیس شبانه روز گزمه می‌زند تا از بروز درگیری بین مردم محلی و مهاجران جلوگیری کند.

ولادیمیر کوچیچ، رئیس سازمان پناهندگان در صربستان به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما پیشنهاد ساخت یک کمپ را در این جا دادیم. اما مردم محلی رد کردند. آن‌ها نمی‌خواهند مهاجران بیشتری به این جا جذب شوند.»

مسیر بالکان مانند پنج سال پیش که بحران مهاجرت به اوج رسیده بود، پرازدحام نیست. اما هنوز هم سالانه ده‌ها هزار مهاجر از این مسیر عبور می‌کنند.

کوچیچ گفت که شمار مهاجران در آینده نزدیک بسیار افزایش خواهد یافت. او گفت: «همان گونه که نمی‌شود جلو جریان آب را گرفت، مهاجران را هم نمی‌شود متوقف کرد.»

این گزارش ابتدا در رسانه همکار ما اینفومایگرانتس نشر شده است.

Me/af (AFP)