اخیراً موارد پناهندگی در کلیسا ها در آلمان، به دلیل شمار بالای پناهجویان افزایش یافت. یک رقم مشابه افزایش در این کشور در دهه ۱۹۹۰ به خصوص از زمان تشدید حق پناهندگی در سال ۱۹۹۳ به بعد وجود داشته است.

اما قدامت این مساله به قرن های بسیار پیش برمی گردد: از قرن چهارم میلادی روشن است که مهاجرین در کلیسا ها پناه می جستند. با رشد و پیشرفت در سیستم دولت های قانونمند، پناهندگی در کلیسا اهمیت اش را از دست داده و در قرن های ۱۸ و ۱۹ دراکثر کشور ها لغو شد.

در آلمان از جانب کلیسا ها، از زمان وضع حقوق جدید کلیسایی در سال ۱۹۸۳، رسماً دیگر پناهندگی در کلیسا ها وجود ندارد. به این دلیل اگر امروز یک نماینده کلیسا در آلمان فدرال به مهاجری پناه دهد، در این صورت از نگاه حقوقی، از قوانین معتبر کشور تخطی کرده است.

ادارات می توانند تنها از نگاه حقوقی، پناهجویان را از کلیسا ها یا مکان های مربوط  بیرون کنند. باوجود آن کلیسا ها در آلمان، به پناهندگی در کلیسا به عنوان "سهمی در راستای حفاظت از ارزش های بنیادی جامعه" می نگرند.

مطالب مرتبط:

دیمیزیر گفتگو پیرامون پناهندگی در کلیسا را ضروری می‌داند

تقاضای سیاست عاقلانه در قبال پناهجویان در کنفرانس «پناهندگی در کلیسا»

در ماه اگست سال ۲۰۱۵، اسقف های کاتولیک آلمان یک خط مشی را در این ارتباط نشر کردند که در آن از پناهندگی در کلیسا ها به عنوان آخرین امکان ذکر شده است و نسبت به برخورد دقیق هرچه بیشتر با این "سرمایه با ارزش" گوش زد کرده بودند.

در این سند افزوده شده است که مساله بر سر "شکلی از نافرمانی مدنی بدون خشونت" است.

در سال ۲۰۱۵، در اوج بحران مهاجرت، کلیسا ها و اداره آلمان فدرال برای مهاجرت و پناهندگی در زمینه شکل جدیدی از همکاری در موارد پناهندگی در کلیسا ها توافق کردند. براساس این توافق باید نمایندگان کلیسا ها این امکان را داشته باشند که از اداره مهاجرت و پناهندگی تقاضا کنند تا این اداره موارد خاص فردی پناهندگی را مجدداً بررسی کند؛ در موارد مطلوب این بررسی مجدد، پیش از آنکه  مهاجری به کلیسا ها پناه ببرد، عملی شود.

kna/si/hm