مقامات و سازمان های حفاظت از محیط زیست حمایت گردشگران و ساکنان محل در عدم استفاده از پلاستیک های یکبار را انتظار دارند. اما همه هنوز متقاعد نگردیده اند.

در ساحل "هوگادا" آب آنقدر شفاف است که از سطح آن می توان مرجان ها و ماهی ها را مشاهده کرد. از دور یک گروهی از دلفین ها خود را نزدیک می کنند: پنج، شش، هفت حیوان بزرگ. این دلفین ها با چرخ زدن به دور خودشان در داخل آب خیز می زنند، از آب بالا می پرند و هوا می گیرند و دوباره در داخل آب غوطه ور می شوند. بعد از مدتی دوباره این دلفین ها به سمت بحر حرکت می کنند.

آندریاس کریگ یکی از راهنما های غواصی در مورد این برخورد دلفین ها می گوید:

"این حیوانات بازی می کردند، برخی شان در مرحله خواب بودند و برخی هم در مرحله بازی قرار داشتند، و شما هم دیدید که آنها با جانور "عروس بحر" هم بازی می کردند".

این کنجکاوی برای دلفین ها باعث مشکلات هم می گردد. زیرا آنها با خریطه های پلاستیکی نیز بازی می کنند که در دریای سرخ یا "بحیره احمر" به مقدار زیادی وجود دارند. زیست شناس سویسی آندره زیلتنر می گوید که "زباله های مردم محل و گردشگران اغلب در آب ها دوباره پیدا می شوند و همچنین از این طریق در معده حیوانات. زیلتنر در مورد رفتار دلفین ها در دریای سرخ تحقیق می کند. او در ادامه می گوید: «خریطه های پلاستیکی در آب ها اغلب چون مواد غذایی برای حیوانات بحری معلوم می شود. دلفین ها از ماهی ها و یا سنگ پشت های بحری و امثال این حیوانات بحری تغذیه می کنند. به این دلیل پلاستیک در بحر که با مواد غذایی اشتباه گرفته شود، برایشان خطرناک تمام می شود. دلفین ها اغلب با سبزه های دریایی و همه چیزهایی که در اطراف شان شنا می کنند، بازی می کنند و بنابرین می توانند گیر بیفتند و نتوانند خود را نجات بدهند که این امر می تواند سپس منجر به مرگ شان شود.»

حیوانات در حال از بین رفتن، سواحل پر از زباله های پلاستیکی، این همه چیزی های اند که احمد عبدالله، شهردار "بحیره احمر" می خواهد جلوشان را بگیرد. عبدالله به همین دلیل ممنوعیت استفاده از پلاستیک های یکبار مصرف را اعلام کرده است. در حال حاضر در "هوگادا" و به زودی در سایر نقاط این ولایت، سوپرمارکیت ها اجازه استفاده از پلاستیک های یکبار مصرف را دیگر نمی داشته باشند. مشتریان نیز باید از استفاده پنجه و قاشق و یا کارد های یکبار مصرف خودداری کنند. اگر چه این ممنوعیت تنها در "بحیره احمر" است اما این ساحل حدود ۸۰۰ کیلومتر در امتداد این بحیره تا مرز با سودان گسترش یافته است. احمد عبدالله می خواهد که این منطقه جذاب باقی بماند. او می گوید: «برای ما در اینجا در "هوگادا" و در منطقه دریای سرخ گردشگری مهم ترین منبع درآمد است. ما می خواهیم این صنعت را حفظ کنیم و کیفیت را افزایش دهیم. به منظور بلند بردن کیفیت، ما باید به محیط زیست و سلامتی  توجه داشته باشیم.»

جرارد هانسن یک هالندی که رئیس هوتلی در "هوگادا" است، نیز از این اقدام حمایت می کند. او اولین هوتل بدون پلاستیک در هوگادا را ایجاد کرده است. هانسن می گوید: «ما با سرپرست های بخش های مختلف هوتل نشستی داشتیم و همه نظرات شانرا در قبال این امر که چگونه می توانیم دیگر از پلاستیک استفاده نکنیم، جمع بندی کردیم. در این امر مدیر هر بخش، مشارکت خوبی انجام داد. مثلا مدیر بخش اقتصادی گفت من می توانم به جای گیلاس های پلاستیکی، گیلاس های کاغذی برای استفاده هوتل تهیه کنم.» هانسن و همکاران اش از تطبیق طرح جدید در هوتل بسیار خوش اند. در الماری های لباس در هوتل، کودبندهای چوبی جاگزین کودبند های پلاستیکی گردیده است و یا برای شامپو ها از بوتل های که می توان آنرا دوباره پر کرد، استفاده می شود. این همه قدم های کوچک ولی موثری اند. هانسن می گوید که این تحولات یکسال دوام کرد: «ما پنج طبقه داریم، ۵۵۰ اتاق که هر اتاق یک بالکن دارد و روی بالکن ها یک میز و دو چوکی از پلاستیک است. ما در اینجا چوکی ها و میز های که از چوب بمبوس است، جاگزین وسایل پلاستیکی کردیم.»

این هوتل از جانب سازمان غیردولتی مصری HEPCA کمک به دست می آورد. این سازمان حامی محیط زیست از سال ها به این طرف برای ممنوعیت پلاستیک های یکبار مصرف مبارزه می کند. حبا شوکی معاون رئیس این سازمان می گوید که اما در اینجا تنها محیط زیست مطرح نیست.

«ما می خواهیم در سطوح مختلف به هدفمان برسیم. اول و مهمتر از همه ما با سلامتی مردم روبرو هستیم. (...) علاوه بر این، ما می خواهیم ذهنیت ها را تغییر دهیم و واضح سازیم که بدون پلاستیک نیز می توانیم زندگی کنیم و باید مردم آگاه شوند که پلاستیک برای ما آسیب می رساند. علاوه بر این، ما می خواهیم میزان استفاده از پلاستیک را کاهش دهیم زیرا همین پلاستیک ها بالاخره در بحر فرو می روند و منابع طبیعی ما را از بین می برند.»

این امر، وظیفه آسان نیست. به ویژه در یک کشوری که مردم زباله های شانرا در هر جا که می خواهند می اندازند. در کنار جاده ها، روی زمین ها و در رود خانه ها.  بسیاری از مصری ها آگاه نیستند که پلاستیک می تواند برای محیط زیست مضر باشد و هم برای انسان ها. فقر و بیسوادی در این کشور گسترده است؛ حفاظت از محیط زیست برای بسیاری به عنوان یک مشکل تمدن به حساب می آید. این می تواند یکی از دلایلی باشد که چرا همه مردم محل از ممنوعیت استفاده از پلاستیک حمایت نمی کنند.

در سوپرمارکیت کوچک عبدالله، کالاها تا سقف دکان انبار شده اند. مشتریان از طفل تا مرد و زن از محله های همجوار مواد مورد نیاز شانرا از اینجا خریداری می کنند وهر کدام با یک و یا چند خریطه پلاستکی از مغاز بیرون می شود. برای صاحب مغازه هنوز غیر قابل تصور است که خریطه های کاغذی جای خریطه های پلاستیکی را بگیرند. او می گوید: «از یک کیلو پلاستیک، 200 خریطه می توان به دست آورد و مصرف اش 30 پوند مصری است. اما قیمت خریطه های کاغذی چقدر است؟ برای من مهم است که خریطه های کاغذی قیمت تر تمام نشود. باید برای من قیمت اش مناسب باشد.»

هر کسی که ممنوعیت پلاستیک را در "بحیره احمر" نقض می کند، ابتدا اخطار داده می شود و در صورت تکرار جریمه می شود. در صورتکه بار سوم تکرار می شود، مغازه اش بسته می گردد. حبا شوکی از سازمان غیر دولتی محیط زیست مصر HEPCA کمتر طرفدار مجازات است. او و همکارانش می خواهند آگاهی رسانی کنند تا مردم متقاعد شوند که استفاده از پلاستیک برای محیط زیست و سلامت انسان آسیب های بزرگی وارد می کند. کارمندان این سازمان در مکاتب در این مورد سخنرانی می کنند، خریطه های غیر پلاستکی به مردم توضیع می کنند و می خواهند مردم را آگاه سازند که بدون پلاستیک نیز می شود، زندگی را پیش برد. حبا شاکی می گوید: «ما استراتژی های زیادی داریم، اما زمان لازم است. من اینرا برای افرادی که هنوز دید مثبت در مورد ندارند، نیز بیان می کنم. برای رسیدن به برخی از اهداف به اشتیاق، زمان و تلاش نیاز داریم.»

nka,si (Allmeling)