اسوشتیدپرس روز یکشنبه در گزارشی نوشت که مظنون حمله به دو نیروی گارد ملی ایالات متحده امریکا از تنهایی و انزوا رنج می‌برد، قادر به ادامه شغل نبود.

وضعیت روانی این مرد أفغان اخیراً به اندازه‌ای رو به وخامت گذاشته بود که یک مددکار اجتماعی برای دریافت کمک به یک نهاد مهاجرتی تماس گرفت، زیرا نگران بود که مبادا او دست به خودکشی بزند.

ایمیل‌های به دست آمده توسط اسوشیتدپرس، هشدارهای فزاینده‌ای را در مورد رحمان‌الله ل.، پناهجویی که رفتار نامنظم او مدت‌ها قبل از حمله نشان می‌دهد. این حمله ‌پایتخت امریکا را در آستانه روز شکرگزاری در شوک فرو برد.

نگرانی‌های در مورد وضع این مهاجم، واضح‌ترین تصویر از چگونگی دست وت پنجه نرم کردن او در زندگی جدیدش در ایالات متحده را ارائه می‌دهد.

صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید!

با این حال، وقتی یکی از اعضای جامعه که با خانواده‌های افغان در ایالت واشنگتن کار می‌کند، در خبرها شنیدند که لکنوال به عنوان مظنون تیراندازی به گارد ملی معرفی شده است، مبهوت شد و درک نمی‌کرد که رحمان الله چگونه مرتکب چنین عملی شده باشد.

این فرد به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد، زیرا در تحقیقات "اف‌بی‌آی" جزئیات فاش نشده ای در اختیار آن‌ها قرار داده است.

سارا بکستروم و اندریو ولف که هردو در گارد ملی خدمت می‌کردند، پس از این حمله، بعد از ظهر چهارشنبه به شدت زخمی شدند و بکستروم روز بعد بر اثر جراحات وارده درگذشت.

سارنوالان هنوز در تلاشند تا انگیزه این حمله را مشخص کنند. رحمان الله، ۲۹ ساله، به قتل درجه یک متهم شده است.

وی در افغانستان در یک واحد ویژه موسوم به "قطعه ۰۱" کار می‌کرد. این واحدها توسط سازمان "سی‌آی‌ای" پشتیبانی می‌شدند. او در سال ۲۰۲۱ از طریق برنامه انتقال وارد ایالات متحده شد، برنامه‌ای که پس از خروج ایالات متحده از این کشور، ده‌ها هزار افغان را تخلیه و اسکان مجدد داد، که بسیاری از آنها در کنار سربازان و دیپلمات‌های امریکایی کار کرده بودند.

او به همراه همسر و پنج فرزندش، که همگی زیر ۱۲ سال سن داشتند، در بلینگهام در واشنگتن مسکن گزین شدند، اما براساس گفته‌های مددکاران اجتماعی، لکنوال با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد.

این فرد در جنوری ۲۰۲۴ در یک ایمیل نوشت: «رحمان‌الله از مارچ سال ۲۰۲۳ به عنوان یک شخص، پدر و تامین‌کننده، هیچ عملکردی نداشته است. او در آن ماه شغل خود را ترک کرد و رفتارش به شدت تغییر کرد.»

زندگی در اتاق تاریک!

این ایمیل‌ها مردی را توصیف می‌کردند که برای وفق دادن خود با جامعه تقلا می‌کرد و قادر به داشتن شغل ثابت یا شرکت در دوره‌های زبان انگلیسی نبود، در حالی که زندگی او بیشتر در انزوا و سفرهای برنامه ریزی نشده سپری می‌شد.

گاهی اوقات، او هفته‌ها را در «اتاق تاریکش» می‌گذراند و با هیچ‌کس، حتی همسر یا فرزندان بزرگترش، صحبت نمی‌کرد. در مقطعی در سال ۲۰۲۳، خانواده رحمان الله پس از آنکه نتوانست ماه‌ها کرایه خانه را بپردازد، با اخراج از خانه مواجه شدند.

این کارمند اجتماعی در مصاحبه‌ای گفت که آنها نگران بودند که رحمان الله آنقدر افسرده باشد که در نهایت به خودش آسیب برساند، اما هیچ نشانه‌ای از خشونت او علیه شخص دیگری را متوجه نشدند.

در یکی از ایمیل‌ها آمده که اعضای خانواده وی اغلب پسران خردسالش را به اتاق او می‌فرستادند تا تلفن یا پیام‌ها را برایش ببرند؛ زیرا او به هیچ کس دیگری پاسخ نمی‌داد.

چند بار، وقتی همسرش او را به مدت یک هفته برای دیدار با اقوام با بچه‌ها تنها می‌گذاشت، بچه‌ها حمام نمی‌کردند، لباس‌هایشان عوض نمی‌شد و خوب غذا نمی‌خوردند. مکتبی که این کودکان در آن آموزش می‌دیدند از وضعیت آنان ابراز نگرانی کرده بود.

اما طبق ایمیل، بعضاً هفته‌هایی وجود داشت که رحمان الله تلاش می‌کرد «کارها را درست انجام دهد» و طبق شرایط ورودش به ایالات متحده، دوباره با وزارت خدمات اجتماعی و صحت ایالت واشنگتن همکاری کند.

رانندگی طولانی و بدون وقفه!

در ایمیل آمده است: «اما این وضعیت به سرعت تغییر می‌کرد و او یک تا دو هفته با موترش بدون توقف رانندگی می‌کرد.»

مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید!

یک بار، او به شیکاگو و بار دیگر به آریزونا رفت. جینین پیرو، سارنوال ایالات متحده در واشنگتن دی‌سی، هفته گذشته گفت که رحمان الله از بلینگهام، حدود ۱۳۰ کیلومتری شمال سیاتل، تا پایتخت کشور رانندگی کرده تا حمله خود را انجام دهد.

در پاسخ به این دو ایمیل، کارمند اداره پناهندگان و مهاجران ایالات متحده، چند هفته بعد در مارچ ۲۰۲۴ به بلینگهام رفته و تلاش کرد با لرحمان الله و خانواده‌اش تماس بگیرد.

به گفته این کارمند اجتماعی، وقتی رحمان الله به آنان پاسخی نداد، این تصور به وجود آمد که از کمک آنها امتناع ورزیده است.  اداره مهاجرت و پناهندگان ایالات متحده به پرسش در این مورد پاسخی ارائه نکرد.