این سفریست که با فلاکت و خطرات برای جسم و روح توأم است. صدها هزار انسان که غالباً از سوریه اند، برای فرار از جنگ و مصائب آن در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ به ترکیه و یونان سفر کردند. هنوز هم حدود ۱۰ هزار نفر در سواحل آن کشور در جزایر لسبوس، خیوس و ساموس وجود دارند. بیش از شش هزار پناهجوئی که تازه آمده اند از ماه می تا جنوری ثبت نام شده اند.

در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ بیش از یک میون انسان کوشیدند از طریق یونان یا ترکیه، از راه بالقان، بعد از عبور از مقدونیه، صربستان و هنگری به اروپا بیایند. این امواج مهاجران تنها هنگامی متوقف گردید که این راه رسماً مسدود گردید و بسیاری کشورها مرز های شان را بستند. امروز، بسیاری مهاجران راه بسیار خطرناک مدیترانه از طریق لیبیا را برای آمدن به اروپا برگزیده اند.

این عکس جهان را تکان داد. جسد آیلن طفل سه ساله کردِ سوریائی در سپتمبر ۲۰۱۵ توسط امواج بحر به ساحل ترکیه آورده شده است. این عکس در رسانه های اجتماعی وسیعاً دست به دست شد و نماد بحران مهاجران گردید. اروپا دیگر نمی توانست چشم از آن فرو بندد.

یورش در دقایق آخر: پس از آنکه معلوم شد راه به سوی اروپا دیگر باز نمی ماند، هزاران پناهجو کوشیدند تا در بس های مزدحم و قطار ها در کرواتسیا سوار شوند. در اکتوبر ۲۰۱۵ هنگری مرزهایش را بست و کمپ های کانتینری برپا نمود تا پناهجویان در طی مدتی که درخواست پناهندگی شان ارزیابی می شود، در آنجا بمانند.

یک ژورنالیست مجارستانی در ماه سپتمبر ۲۰۱۵ پس از آنکه با یک مرد سوریائی در آویخت که می خواست در منطقه روزسکه واقع در مرز بین صربستان و هنگری از نزد پولیس بگریزد، موجب سروصدا شد. در اوج بحران لحن علیه پناهجویان خشن تر شد. در آلمان حملات علیه اقامتگاه های پناهجویان افزایش یافت.

مسدود گردانیدن رسمی مرزها در راه بالقان در مارچ ۲۰۱۶ منجر به نا آرامی هائی حین عبور از مرز گردید. هزاران پناهجو در ساحل ماندند و گزارش هائی از خشونت های بیرحمانه وجود دارد. بسیاری مانند این پناهجویان در مقدونیه یونان پس از آنکه مرز بسته شد کوشیدند تا مرز را احاطه کنند.

یک طفل آغشته به خون و خاک آلود. این عکس عمران پنج ساله را نشان می دهد که با انتشارش در سال ۲۰۱۶، افکار عامه را تکان داد. این عکس تمثیل هنری برای دهشت در جنگ داخلی سوریه و رنج های مردم سوریه گردید. یک سال پوستر تصویر جدید یک پسر در انترنت انتشار یافت که او را خوشحال تر نشان می داد. حامیان اسد می گویند که این تصویر سال گذشته برای اهداف تبلیغاتی تولید شده است.

یک مرد سوریائی در روز بارانی در ایدومنی واقع در مرز مقدونیه یونان دخترش را بردوش دارد. او امیدوار است در اروپا امنیتی برای خانواده اش فراهم سازد. طبق قواعد دوبلین، پناهجویان می توانند در اولین کشور اروپائی که پا می گذارند، درخواست پناهندگی بدهند. بسیاری کسانی که به راه شان ادامه می دهند و به کشور دیگری می روند، شاید به همان کشور اولی که نخست آمده بودند، واپس فرستاده شوند.

مقامات در شمال فرانسه کمپ مشهور "جنگل" را در "کاله" برچیدند. در جریان تخلیه و نقل مکان در ماه اکتوبر ۲۰۱۶ این کمپ آتش گرفت. حدود ۶۵۰۰ باشنده آن در بین سایر پناهگاه در فرانسه تقسیم شدند. شش ماه بعد سازمان های امدادی گزارش دادند که بسیاری پناهجویان زیر سن به حیث بی سرپناهان در اطراف کاله زندگی می کنند.

با وجود خطر نهایت زیاد در جریان این سفر، بسیاری پناهجویان ، از فقر و جنگ در کشورهای زادگاه شان فرار می کنند. آن ها توقع دارند به آینده بهتری در اروپا دست یابند. قایق های انسان ها را بیشتر از ظرفیت شان حمل می کنند و قایق های رابری غالباً واژگون می شوند. تنها در سال ۲۰۱۷ میلادی ۱۸۰۰ نفر هنگام عبور از مدیترانه جان باخته اند. در سال ۲۰۱۶ شمار کسانی که جان سپرده اند ۵۰۰۰ نفر بود.

زندان های کمپ در لیبیا انتظار صدها هزار پناهجو از بخش سفلی صحرای افریقا و خاور میانه را دارد که می خواهند از بحیره مدیترانه عبور کنند. قاچاقبران انسان کنترول این تجارت را در دست دارند. سازمان های حقوق بشری می گویند که شرایط در کمپ ها فاجعه بار است. شاهدان عینی از بردگی و فحشای اجباری گزارش داده اند. با اینهم زندانیان هرگز از رویای آمدن به اروپا منصرف نمی شوند.

محمد ۱۸ ساله از الجزایر آمده است. وقتی از او پرسیده شد که اینکار چقدر خطرناک است که خود را در قطار باربری پنهان می کند تا از یونان به این وسیله خارج شود او با لبخند گفت:« بدون خطر، هیچ چیز جالب نیست».

انور و احمد از الجزایر منتظر رسیدن قطار بعدی هستند. احمد می گوید: «من سه بار خود را در داخل قطار پنهان کردم اما هر سه بار پولیس من را پیدا کرد». انور اضافه می کند: « قیمت یک پاسپورت جعلی ۱۵۰۰ یورو است و قاچاقبر از بندر پاتراس تا ایتالیا مبلغ ۶۰۰ یورو می گیرد. اما برای من فقط ۲۵ یورو باقی مانده و تلاش می کنم آن را برای رسیدن به صربستان نگه دارم.».

ذکی ۲۹ ساله از الجزایر در یک واگن متروکه استراحت می کند. او ۹ ماه پیش به یونان آمد ومدت یک ماه در یک فارم زیتون کار کرد. او تا کنون شش بار تلاش کرده است که خود را به آلمان برساند. آخرین بار تا حدی موفق شد. او یونان را ترک کرد و اکنون در جایی در بالکان به سر می برد.

یک پناهجو از مراکش در اتاق موقتی اش در یک قطار مخروبه نشسته است و برنامه فرار خود را برنامه ریزی می کند. او تا کنون سه بار از مرز یونان مقدونیه در قطارهای باربری پیدا شده است و یک بار در بندر پاتراس هنگامی که او تلاش می کرد در یک موتر لاری پنهان شود و خود را به ایتالیا برساند.

جالوان ۱۶ ساله کمک می کند تا عبدالرحمن ۲۳ ساله خود را در قسمت پایین یک قطار باربری با فشار پنهان کند. قطار متوقف شده چون باید موتورها عوض شود. بر طبق گفته نیروهای امنیتی این محلی است که در مرحله نخست توسط پولیس مقدونیه بررسی می شود.

پناهجویان نمی دانند که قطارها به کجا می روند و غالباً هدف آنها جایی نیست که پناهجویان قصد رفتن به آنجا را دارند. به جای اینکه به سمت شمال بروند گاهی آن ها دوباره به آتن پایتخت یونان می رسند.

یک الجزایری به دوستش آخرین توصیه را می کند که چگونه خود را در قطار پنهان کند. خفه شدن و یا جل زدن در اثر تشنگی از جمله بسیاری از خطراتی است که آن ها با آن مواجه می شوند.

پناهجویان جوان در حال پریدن از یک قطارند و تلاش دارند خود را در یک سرویس امنیتی خصوصی پنهان کنند.

محمد آب ومواد غذایی را از کمپ پناهجویان سافیکس که در این نزدیکی قرار دارد برای دوستانش می برد که اکنون در یک واگن قطار باربری خود را پنهان کرده اند.

کارگران راه آهن یونان در جریان وقفه کاری قطعه بازی می کنند. پناگیوتیس ۳۳ سال است که در اینجا کار می کند. او می گوید: " در تابستان گذشته این همه روزه اتفاق می افتاد که آنها می رفتند و یک روز بعد دوباره پس می آمدند. این کار بسیار خطرناک است، اما ما نمی توانیم مانع این کار شویم. یک بار من یک مادر سوریایی را دیدم که همراه طفل کوچکش در یک مخزن آب پنهان شده بود».

مقامات یونان علائم هشدار دهنده را به زبان عربی برروی یک کیبل قوی برق وصل کرده اند. اما با آنهم ماه نوامبر گذشته یک مهاجر الجزایری بر اثر برق گرفتگی در هنگام پرش از بالای یک قطار جان خود را از دست داد. نویسنده: دیمیتریس توزیدیس/ پ.ع