در اجلاس کوچک در بروکسل در مورد سیاست پناهندگی، که به درخواست انگلا مرکل، صدراعظم آلمان که تحت فشار وزیر داخله اش قرار گرفته بود، برگزار شد، هیچ تصمیمی اتخاذ نگردید و هیچ سندی هم نوشته نشد. با این حال، از سخنان ۱۶ رهبر کشورهای عضو که در این اجلاس شرکت داشتند، روشن است که سفر به کدام مسیر پیش می رود. تنها سوال این است که آیا اقدامات پیشنهادی، مرکل را در اختلافات با هورست زیهوفر وزیر داخله اش، کمک خواهد کرد و یا بیشتر زیهوفر سود خواهد برد. وزیر داخله آلمان روی رد پناهجویان در مرزهای آلمان در کوتاه مدت اصرار می کند. انگلا مرکل بر توافقات دوجانبه برای بازگشت پناهجویان اتکا دارد. پس تا چه حد تاثیر سیاست های داخلی روی این پیشنهادات یا ایده ها از بروکسل، خواهد بود؟

مرز های خارجی اتحادیه اروپا باید بهتر حفاظت شوند:

قرار است اداره حفاظت از مرزهای بیرونی اروپا یا "فرونتکس" ۱۰ هزار کارمند جدید مرزی را تا سال ۲۰۲۱ استخدام  کند. در حال حاضر این کارمندان دارای صلاحیت های محدود هستند. اما این ماموریت باید گسترش داده شود. سوال این است که این کارمندان در حقیقت چه و کی را باید حافظت کنند. آیا از ورود همه کسانیکه تقاضای پناهندگی می دهند و یا هم از ورود پناهجویان یا مهاجران باید جلوگیری شود؟ برای حفاظت از مرزهای آبی مدیترانه به یک گارد ساحلی بزرگتری نیاز است.

تأثیر بر اختلافات روی سیاست های پناهندگی در داخل ائتلاف حکومتی آلمان محدود است، زیرا برای پیاده سازی این ایده زمان طولانی نیاز می رود. هورست زیهوفر می خواهد اقدامات فوری روی دست گرفته شود.

ایجاد اردوگاه ها در خارج از اتحادیه اروپا:

اتریش و شماری از کشورهای دیگر خواستار ایجاد اردوگاه ها در لیبیا و یا جاهای دیگر در شمال افریقا اند تا از این طریق بتوانند پناهجویان، مهاجران و کسانیکه دنبال پناهندگی در کشورهای اروپایی اند، زمانیکه در بحیره میدترانه نجات داده می شوند و یا کشف می گردند، به این اردوگاه ها انتقال داده شوند. بنابراین می شود از ورود پناهجویان به اتحادیه اروپا جلوگیری شود. در این اردوگاه ها باید تصمیم گرفته شود که چه کسی حق پناهندگی دارد و چه کسی ندارد. این ایده جدید نیست. ۱۴ سال پیش توسط اتو شیلی وزیر داخله آلمان از حزب سوسیال دموکرات (اس پی دی) این مساله به بحث کشانده شده بود. اما ایجاد چنین اردوگاه های در خارج از کشور تا به امروز شکست خورده بود؛ زیرا هیچ کشوری حاضر نشده است که چنین اردوگاهی را در داخل خاک اش راه اندازی کند. از لحاظ قانونی نیز این اقدام بسیار حساس است. اکنون برخی از کشورهای اتحادیه اروپا می خواهند با در اختیار گذاشتن پول بیشتر به لیبیا به اجرای این کار کمک کنند. برای برخی حتی یک جزیره غیرمعمول در مدیترانه به عنوان چنین اردوگاهی قابل تصور است. این "مدل استرالیا" است که صدراعظم اتریش درخواست می کند.
این امر تاثیر محدود بر اختلافات ائتلاف بزرگ در برلین دارد. هورست زیهوفر، وزیر داخله آلمان، با ایجاد چنین اردوگاه ها احتمالا خوشبین است، اما در اجرا درآوردن آن ممکن است چند ماه یا چند سال طول بکشد.

مراکز پذیرش در داخل اتحادیه اروپا:

فرانسه، اسپانیا و ایتالیا ایجاد اردوگاه ها در شهرهای بندری اتحادیه اروپا را تصور کرده می توانند، که در آن ها پناهجویان، مهاجران و کسانیکه دنبال پناهندگی اند و از آب ها نجات داده شده اند، انتقال یابند. پس از آن باید در همین جا روی پذیرش و یا اخراج مستقیم پناهجویان تصمیم گیری شود. این اردوگاه ها باید برای جلوگیری از ورود پناهجویان به کشورهای اتحادیه اروپا کاملا تحت محافظت قرار داشته باشند. این مدل را از دیر زمانی مجارستان یا هنگری در مرز زمینی خود با صربستان مورد استفاده قرار داده است. پناهجویان و مهاجران در "مناطق ترانزیتی" در مرز نگهداری می شوند و بعد از یک روند بسیار کوتاه پناهندگی دوباره بازگردانده می شوند. انگلا مرکل، صدراعظم آلمان نیز تصمیم گیری در مورد روند پناهندگی در مرزهای خارجی را پیشنهاد کرده است. مرکل حتی یک "اداره اروپایی پناهندگی مشترک" را پیشنهاد می کند.

تاثیر این امر بر اختلاف ائتلاف بزرگ در برلین چگونه خواهد بود؟ این اصل مطمئنا برای هورست زیهوفر بد نیست، اما پیاده سازی آن ماه ها، و حتی سال ها طول خواهد کشید.

اخراج پناهجویان رد شده:

اخراج پناهجویان رد شده، ازلحاظ قانونی از دیر زمانی امکان پذیر بوده و بارها کمیسیون اتحادیه اروپا  نیز این کار را تقاضا کرده است. هدف این است که حداقل ۷۰ درصد از افرادی که رد شده اند، به کشورهای شان بازگردانده شوند. تا کنون آلمان، ایتالیا و دیگر کشورها به این میزان نرسیده اند. روند پناهندگی از جمله بررسی قضایی باید سریعتر گردد. در آلمان این روند سال ها طول می کشد. در دستور العمل اروپا حداکثر باید شش ماه روند پناهندگی دوام پیدا کند.

تاثیر این امر در اختلافات ائتلاف فعلی در آلمان چگونه خواهد بود؟ آلمان باید کارخانگی اش را انجام دهد. احزاب اتحاد دموکرات مسیحی (سی دی یو) و اتحاد سوسیال مسیحی بایرن (سی اس یو) چندین بار تلاش برای انجام این کار کرده اند.

جلوگیری از مهاجرت های "ثانوی":

پناهجویان، مهاجران و کسانیکه دنبال پناهندگی اند، کشورهای را که از طریق آنها برای اولین بار وارد خاک اروپا شده اند،  مثلا ایتالیا یا یونان را به صلاحیت خود ترک می کنند. اما بسیاری نیز با یک ویزای معتبر وارد آلمان می شوند و بعد از انقضای ویزه شان در این کشور می مانند. در آلمان، به گفته وزارت داخله کشور، حدود ۵۰ هزار نفر به طور غیرقانونی وارد شدند. ۱۲ هزار نفر در مرزها یا میدان های هوایی دوباره برگشت داده شده اند؛ زیرا آنها بدون اسناد معتبر بودند و یا هم نمی خواستند درخواست پناهندگی بدهند. اتحادیه اروپا پیشنهاد می کند که مجازات بیشتری را برای مهاجرت های ثانوی اعمال کند و ازتمامی مزایای اجتماعی، از قبیل اقامتگاه و غذا برای این پناهجویان خودداری گردد. قرار است از این طریق جلو مهاجرت های غیرقانونی گرفته شود.

تأثیر این امر بر اختلافات ائتلاف بزرگ در آلمان چگونه است؟ این برخورد می توانند هورست زیهوفر را خشنود گرداند.

اما برگشت دادن همه مهاجران غیرقانونی به طور مستقیم در مرز، در حال حاضر از لحاظ قانونی امکان پذیر نیست. هر کسی که درخواست پناهندگی می دهد، حق بررسی مجدد را دارد که کدام کشور اتحادیه اروپا در واقع مسئول قضیه او است. اما امروزه در مرزها این کار به سختی ممکن است، زیرا داده های "یوروداک" برای چنین پرس و جوهای سریع، طراحی نشده است و هنوز هم خلاء های زیادی در آن موجود است. بنابراین سیستم معلوماتی "یوروداک"،  یک فایل است با تنها اثر انگشت پناهجویان ثبت شده، که باید این سیستم گسترش یابد.

قرارداد دو جانبه و سه جانبه:

صدراعظم آلمان از چنین قراردادهای سخن می زند، زیرا او آگاه است که نمی توان به زودی به یک راه حل جامع اروپایی دست یافت. اما مشخص نیست که با کی او می خواهد روی چنین قراردادی به توافق برسد. نه اتریش و نه ایتالیا علاقه ای به بازگرداندن افراد رد شده از مرز آلمان به کشورهای شان دارند. وزیر داخله ایتالیا این امر را همواره رد کرده است. اگرچه "توافقنامه دوبلین" ساحه مسئولیت های کشورها را مشخص کرده است.

تاثیر این امر بر اختلافات ائتلاف در آلمان چه خواهد بود؟ این نوع قرارداد ها در صورت که به زودی تاثیرگذار باشد، باعث خشنودی هورست زیهوفر می گردد.

خداحافظی از توافقنامه دوبلین؟

ایتالیا می خواهد تا توافق در قبال مسئولیت پذیری کشورهای اولیه که از طریق آنها، پناهجویان برای اولین بار وارد خاک اروپا می شوند، از میان برداشته شود و پناهجویان بر اساس سهمیه بندی به همه کشورهای عضو تقسیم گردند. به عنوان یک استثنا، مرکل و وزیر داخله اش، هر دو به طور مشترک، پایان توافقنامه دوبلین را رد کرده اند. این دوسیاستمدار به این باور اند که توافقنامه دوبلین باید حفظ گردد، در غیر آن شمار بیشتری از مردم سعی می کنند به طور مستقیم به آلمان سفر کنند و هیچ جا ثبت نام نکنند. مرکل، با این حال از ایده تقسیم پناهجویان به منظور کم کردن فشار از ایتالیا حمایت می کند اما زیهوفر سیستم سهمیه بندی را رد می کند.

به طور کلی، صدراعظم  آلمان هنوز به یک "راه حل اروپایی" دست نیافته است. توقفگاه بعدی: نشست بزرگ اتحادیه اروپا با تمام ۲۸ کشور عضو روز پنج شنبه و جمعه دایر می شود. پس از آن، هورست زیهوفر، وزیر داخله آلمان می خواهد تصمیم بگیرد که آیا او به "تلاش های انفرادی ملی " در قبال سیاست های پناهندگی ادامه می دهد و به این ترتیب ائتلاف حکومتی از احزاب دموکرات مسیحی، سوسیال مسیحی و سوسیال دموکرات را به خطر بیندازد. زیهوفر خواهان اقدامات موثر در سطح اتحادیه اروپا و در سطح ملی است. دقیقا این امر به چه معنی است، تنها او خودش می تواند آنرا تعریف کند.

nka. pa (riegert)