خانواده‌ها و اقارب 5000 تن از قربانیانی که در دوران حکومت‌های کمونیستی جان شان را از دست دادند، روز پنجشنبه به پولیگون پل چرخی رفتند، منطقه‌ای در شرق کابل که هزاران تن از زندانیان سیاسی در سال‌های 1357 و 1358 توسط حکومت‌‌های کمونیستی اعدام و در گورهای دسته‌جمعی زیر خاک شدند.

در این منطقه در دوران حکومت کمونیستی هزاران مخالف این حکومت مورد شکنجه و اعدام قرار گرفته اند و سپس به صورت دسته جمعی دفن گردیده اند. به ویژه در دوران حفیظ الله امین بیشتر این کشتارها صورت گرفته است.

شمار زیادی از خانواده های قربانیان با به نمایش گذاشتن تصاویر یک تعدادی از قربانیان سال های 1357 و 1358 خواستند نشان دهند که در این دوران چه وحشتی حاکم بود و حکومت کمونیتستی آن دوران به چه حد به کشتار گسترده فعالان سیاسی و اقشار مختلف مردم دست زدند.

شرکت کنندگان این حرکت اعتراضی به صراحت بیان داشتند که صلح بدون تامین عدالت ممکن نیست. حکومت افغانستان باید ناقضان حقوق بشر را مجازات کند و به فرهنگ معافیت از جنایات بشری پایان بخشد.

خانواده های قربانیان در این تجمع شان جنایاتی فرآموش ناشدنی که در دوران رژیم های کمونستی خلق و پرچم صورت گرفته است، محکوم کردند. آنها خواهان محکمه عاملان این جنایت گردیدند و گفتند که نباید این عاملان عفو گردند.

نهاد بازماندگان قربانیان قعطنامه ای را نیز نشر کردند که در آن خواسته شده است تا پولیگون پل چرخی منطقه غیر نظامی اعلام شود و به زیارتگاه عام تبدیل شود. همچنین در این قعطنامه در پهلوی دیگر چیز ها خواسته شده است تا قانون عفو لغو شود و عاملان کشتار در ولسوالی اچین ننگرهار و زابل پیگرد و مجازات شوند. یکی دیگر از خواسته های این حرکت اعتراضی شفافیت در گفتگوهای صلح از جانب حکومت است.

تاکنون تقاضاهای مکرر بازماندگان قربانیان جنگ ها در افغانستان پاسخ مثبت نیافته است.

جنگ‌های افغانستان سبب شده تا ده‌ها هزار تن در گورهای دسته جمعی زیر خاک شوند و بسیاری خانواده‌های قربانیان هنوز نشانی از محل دفن این قربانیان ندارند.