جنگ و منازعه عمده ترین سبب گرسنگی است، زیرا مردم از خانه ها و کشتزارهای شان فرار می کنند، بازار ها برهم می خورند و این منجر به قیمت بلندتر مواد غذایی می گردد.

کشاورزان قادر به رشد محصولات زراعتی و یا مالداری شان نیستند که این دو، منابع کلیدی درآمد را در مناطق مورد جنگ و منازعه تشکیل می دهند.

سازمان خوراکه و زراعت ملل متحد (فائو) و برنامه غذایی جهان (دبلیو اف پی) گفته اند که ۱۷ کشوری در جهان وجود دارند که خشونت به طور چشمگیری دسترسی مردم به مواد غذایی را متاثر گردانیده است.

این دو سازمان، کشورهایی مانند سوریه، یمن، لبنان، عراق، بروندی، جمهوریت افریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کانگو، گینه بیساو، ساحل عاج، لایبریا، مالی، سومالیا، سودان، سودان جنوبی، هایتی، کولمبیا و افغانستان را در این جمله قرار داده اند.

در این گزارش یک سلسله حقایق در مورد مردمانی آمده است که به بدترین شکل آسیب دیده اند و تحت تاثیر سؤ منازعه و امنیت غذایی قرار گرفته اند:

- یک بحران غذایی ۱۴ میلیون انسان را در یمن متضرر ساخته که این برابر است با بیشتر از نصف جمعیت آن کشور.

- نزدیک به ۵ میلیون انسان در سودان جنوبی و ۸،۷ میلیون سوریایی به طور عاجل به کمک های غذایی و سایر کمک ها نیاز دارند.

- در جمهوری افریقای مرکزی و کولمبیا، میلیون ها انسان مطمئن نیستند که غذای بعدی شان را از کجا به دست بیاورند.

- نزدیک به ۹۰ درصد مهاجران سوریایی در لبنان به طور عاجل به غذا و سایر کمک ها نیاز دارند.

- حدود نصف جمعیت بورندی و هایتی و ۵۰ درصد حمعیت جمهوریت افریقای مرکزی با بحران غذایی مواجه اند.

- -آن کشورهایی که از منازعه و جنگ خلاص شده اند و مردم شان غذای کافی برای سیر کردن شکم های شان نداشته باشند، در صورتی که به چاره جویی گرسنگی پرداخته نشود، ۴۰ درصد بیشر احتمال دارد که در خلال یک دهه دوباره به منازعه و جنگ بروند.