این فعالان اقلیم چند روز پیش از کنفرانس گردهم آمدند تا خواهان کاهش تولید جهانی پلاستیک شوند. مذاکرات در نایروبی پایتخت کنیا روز دوشنبه آغاز شد. این سومین دور از پنج دور مذاکرات است. در طول سال گذشته، ۱۷۵ کشور توافق کردند که تا سال ۲۰۲۴ به یک توافق الزام آور در سطح ملل متحد برسند.

هدف سازمان ملل متحد کاهش شدید آلودگی پلاستیکی تا سال ۲۰۴۰ است. این شامل کشورهایی مانند کینیا نیز می‌شود. این کشور آفریقای شرقی در سال ۲۰۱۷ نقش رهبری را بر عهده گرفت و بوتل‌های پلاستیکی را کاملاً ممنوع کرد. اما هنوز هم با زباله پلاستیکی مبارزه می‌کند. سایر اقدامات اتخاذ شده شامل سیستم‌های دسته بندی پلاستیک است، مانند این دستگاه نصب شده در دریای گیتاتورو.

این بوتل‌های پلاستیکی از دریای گیتاتورو در کنیا جمع آوری شده است. طبق گزارش انجمن تولید کنندگان پلاستیک اروپا، در سال گذشته حدود ۴۰۰ میلیون تن پلاستیک تولید شده است. این میزان تقریباً دو برابر سال ۲۰۰۲ است. هنگامی که پلاستیک به طبیعت راه پیدا می‌کند، خطرات جدی را متوجه گیاهان و حیوانات می‌کند.

آلودگی آب در آلمان نیز یک مشکل است. در سال ۲۰۲۱ تخمین زده شد که حدود ۴۱۷۰۰ کیلوگرام پلاستیک تنها از طریق دریای البه به بحر نفوذ کرده است. سازمان‌های محیط زیستی در تلاش کاهش زباله ها هستند. به عنوان مثال، سازمان غیردولتی گرین کایاک، قایق های رایگان را به کاربرانی که برای جمع آوری زباله پارو می زنند، ارایه می‌دهد.

پلاستیک چرخه عمر طولانی دارد و این مشکل بزرگی ایجاد می‌کند. تجزیه شدن پلاستیک ممکن قرن‌ها طول بکشد. اکنون قرار است مقررات الزام آور وضع شود. این مقررات می‌تواند از محدود کردن مقدار تولید گرفته تا طراحی محصولات پلاستیکی و دفع و بازیافت زباله‌های پلاستیکی اعمال شوند.

در کنیا، مردم محل راه‌های خلاقانه‌ای برای مقابله با سیل بی‌پایان زباله‌های پلاستیکی پیدا کرده اند. این قایق‌ساز در حال ساخت «فلیپ فلوپی»، یک قایق بادبانی سنتی است که از زباله‌های پلاستیکی ساخته شده است. کار او بخشی از ابتکاری است که هدف آن نشان دادن امکانات نوآورانه‌ای است که برای بازیافت ارائه می‌دهد.

این نقاشی دیواری از زباله‌های پلاستیکی ساخته شده است. این هنر خیابانی در کامارا دلوبوس، در پرتگال نقاشی شده است. بسیاری از محققان امیدوارند که مذاکرات در کنیا به یک تغییر جهانی در نحوه استفاده از پلاستیک منجر شود. مذاکره کنندگان تاکید کرده اند که هدف محکوم کردن یا ممنوعیت استفاده از پلاستیک نیست، بلکه تعیین میزان تولید پلاستیک‌های مختلف است.

ساکنان ایالات متحده امریکا بیشترین زباله را در جهان تولید می‌کنند. هر امریکایی به طور متوسط در سال بیش از ۷۰۰ کیلوگرام زباله تولید می‌کند. میزان تولید زباله در سال در امریکا ۲۵۴، روسیه، ۲۰۷، جاپان ۵۲ و آلمان ۴۹ میلیون تن است. سویس، اتریش و آلمان با ۵۲، ۵۰ و ۴۸ درصد، بیشترین میزان بازیافت زباله را در جهان دارند. ایرانی‌ها حدود ۱۹ میلیون تن زباله در سال تولید می‌کنند که ۵ درصد آن بازیافت می‌شود.

بازیافت یک قوطی المونیمی می‌تواند انرژی لازم برای سه ساعت تماشای تلویزیون را صرفه‌جویی کند. سال گذشته در هر دقیقه ۳۵۰هزار قوطی تولید شده، یعنی در هر سال ۸۰ میلیارد عدد. بازیافت قوطی ‌محصولات غذایی و آشامیدنی در کشورهای پیشرفته رایج است. شهروندان آلمان می‌توانند با بازگرداندن قوطی‌های خالی خود به فروشگاه‌ها و یا سپردن آنها به دستگاه‌های خودکار، مبلغ مشخصی را دریافت کنند.

بازیافت یک تن کاغذ می‌تواند هفت هزار گیلن آب، دو بشکه نفت، ۴۱۰۰ کیلووات ساعت برق صرفه‌جویی و ۱۷ درخت را از نابودی نجات دهد. با بازیافت کاغذ تا ۷۴ درصد آلودگی هوا کاهش می‌یابد و ۵۰ درصد در مصرف آب صرفه‌جویی خواهد شد. آیا می‌دانستید در جریان جنگ جهانی دوم به علت کمبود مواد اولیه بیش از ۳۰ درصد همه کاغذهای تولیدی را بازیافت کردند؟

بازیافت روزنامه منتشر شده تنها در روز یکشنبه در یک شهر بزرگ می‌تواند به طور متوسط ۷۵ هزار درخت را از نابودی نجات دهد. بازیافت همه روزنامه‌های منتشر شده در ایالات متحده امریکا می‌تواند سالانه جلو قطع ۲۵۰هزار درخت را بگیرد.

بازیافت یک بوتل شیشه‌یی می‌تواند به صرفه‌جویی انرژی لازم برای روشن کردن یک چراغ ۱۰۰ وات به مدت ۴ ساعت بیانجامد. بازیافت بوتل های شیشه‌یی آلودگی هوا را کاهش می‌دهد. همچنین با این اقدام ۲۰ درصد آلودگی آب‌ها و ۵۰ درصد تولید بوتل های جدید کاهش می‌یابد.

بسته‌بندی به طور متوسط ۱۰درصد از قیمت کالا را تشکیل می‌دهد. اگر قیمت کالا هزار افغانی باشد صد افغانی از آن مربوط به بسته‌بندی است. با بازیافت بسته‌بندی می‌توان ۳۰ درصد از کل هزینه مورد نیاز تولید یک محصول را صرفه‌جویی کرد.

یکی از برندهای معروف چاکلیت در ایالات متحده آمریکا Hershey’s Kisses (بوسه‌های چاکلیتی) است. روزانه ۸۰ میلیون از این نوع چاکلیت تولید می‌شود. تقریبا همه‌ی روکش‌های المونیمی آن‌ها پس از مصرف بازیافت می‌شوند. با این میزان روکش می‌توان ۵۰ هکتار زمین و یا ۴۰ زمین فوتبال را پوشاند. (عکس تزئینی است)

روغن موتر قابل بازیافت و استفاده مجدد است. با این کار می‌توان در مصرف هزاران بشکه سوخت فسیلی جلوگیری کرد. تصور کنید که اگر این کار در همه کشورها صورت گیرد به چه میزان در مصرف انرژی‌های فسیلی که تجدید ناپذیرند، صرفه‌جویی خواهد شد.

همه ساله در ایالات متحده امریکا ۲۵ میلیارد گیلاس اسفنجی دور ریخته می‌شود، که می‌توان با آنها ۴۳۶ بار به دور زمین کمربندی از آن‌ها ساخت. بازیافت خود به خود این ظروف در طبیعت ۳۰۰ تا ۵۰۰ سال طول خواهد کشید. به همین دلیل بازیافت صنعتی آن‌ها می‌تواند از آلودگی محیط‌ زیست بکاهد. کارشناسان محیط زیست، ایران را جز ۵ کشور اول مصرف کننده ظروف یکبار مصرف می‌دانند.

بازیافت زباله را باید از خانه آغاز کرد. زباله تر، قوطی‌های پلاستیکی و المونیمی، بوتل های شیشه‌یی مواد خوراکی، کاغذ و مقوا و همچنین برخی زباله‌ها که حاوی مواد صنعتی مضر هستند، مانند چراغ های جیوه‌یی را باید به صورت مجزا بسته بندی کرد و دور ریخت.

سیستم جداسازی زباله در خانه نیاز به جمع‌آوری نیز دارد. به عنون نمونه در آلمان جمع‌آوری زباله خانه‌ها به صورت هفتگی بر اساس انواع آن و در سطل‌های مجزا صورت می‌گیرد. در ایران بر طبق آمار تنها ۷ درصد زباله‌ها از مبدا تفکیک می‌شوند. به گفته محمد حقانی، رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران حداکثر ۴ درصد زباله های شهر از سوی شهروندان از مبدا و ۱۵ درصد از زباله‌ها از جانب زباله گردها تفکیک می‌شود.