نگرانی های گسترده از این بابت وجود دارد که آن دستاوردهای ده ساله زنان افغانستان که به دنبال سرنگونی رژیم بیرحم طالبان حاصل شده اند، در تلاش حکومت برای آشتی با این اسلامگرایان تندرو، پس از خروج نیروهای ناتو در سال 2014 از میان بروند.

جان کوبیس، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان گفته است: "اکنون زمان آن است که تا به امنیت درازمدت و نیازمندی های حفاظت از زنان افغانستان پرداخته شود که در این مدت طولانی بار اصلی جنگ افغانستان را بردوش داشته اند".

به گفته کوبیس، "هنگامی که اردوی ملی و پولیس افغانستان برای در دست گرفتن فزاینده رهبری عملیات آمادگی می گیرند، و نیروهای آیساف زیرفرماندهی ناتو از عملیات جنگی به آموزش دادن و کمک به نیروهای افغانستان گذر می کنند، نیازهای حفاظت ویژه از زنان باید در مرکز برنامه گذاری هایی قرار گیرند که درحال تدوین شدن هستند".

این ملاحظات کوبیس در یک اعلامیه مشترک اداره معاونت ملل متحد برای افغانستان (یوناما)، گروه زنان ملل متحد و صندوق جمعیت ملل متحد، در آستانه برگزاری کنفرانس سران ناتو در شیکاگو به تاریخ 20 و 21 ماه می انتشار می یابد.

در اعلامیه آمده است که در کنفرانس شیکاگو، سران ناتو راه های تمویل نیروهای امنیتی افغانستان بعد از انتقال مسوولیت ها به نیروهای افغانستان و چگونگی ارتباط آن را در جهت تقویت حقوق بشر در نظر گیرند.

اعلامیه می افزاید که یکی از راه های اجرای این کار آن خواهد بود تا پولیس محلی طوری آموزش دیده و تجهیز گردد که نقش برقراری نظم اجتماعی را انجام داده بتواند و "به طور موثری در موارد خشونت علیه زنان و دختران حساس باشد".

قابل یادآوری است که طالبان مانع درس خواندن دختران در مکاتب می شدند؛ زنانی را که سراپا وجودشان را نمی پوشاندند، در سرک ها لت وکوب می کردند؛ و آن زنانی را که متهم به ارتباط نامشروع با مرد بیگانه می ساختند، سنگسار می نمودند.

درحالی که در حکومت مورد حمایت غرب حامد کرزی، دختران دوباره به مکتب می روند و زنان از حمایت بسیار زیاد برخوردار هستند. با این همه، سازمان امدادی بریتانیایی اکسفام در گزارشی می گوید که 87 درصد زنان افغانستان خشونت های فزیکی، جنسی، روانی و ازدواجهای اجباری را تجربه می کنند.

فرانس پرس/ رسول رحیم

ویراستار: عاصف حسینی