یک سلسله حملات هم آهنگ شده توسط شورشیان روهینگیا بر نیروهای امنیتی در شمال میانمار، عملیات سرکوب نیروهای میانمار را برانگیخت و هزاران روستائی را مجبور به فرار به بنگله دیش ساخت. در این زد و خوردها در میانمار که اکثریت جمعیتش بودائی می باشند، بیش از صد تن کشته شده اند.

یک مرد روهینگیا کودکی را از بین سیم خاردار مرز با بنگله دیش عبور می دهد. میانمار شورشیان روهینگیا را متهم می سازد که هفت قریه، یک پوسته و بخش هایی از شهر ماونگداو را آتش زده اند.

این سرکوب توسط نیروهای میانمار همچنان سبب فرار هزاران تن از باشندگان بودائی منطقه نیز شده است. تنش های طولانی بین مسلمانان روهینگیا و بودائی های راخین منجر به شورش های خونین در ۲۰۱۲ شد. بودائی های راخین بعد از بروز جنگ ها، از ترس نا امنی به سمت جنوب به سوی مرکز ایالت در شهر ستوه پناه بردند که اکثریت جمعیت آن بودائی اند.

محافظان مرزی بنگله دیش مانع عبور افراد از مرز می شوند. هزاران روهینگیا از جنگ فرار کرده اند که حدود ۳۰۰۰ تن شان به بنگله دیش عبور کرده اند که قبلاً ۴۰۰ هزار بنگله دیشی را جاداده است و با وجود تقاضای انتنیو گوتریش دبیرکل ملل متحد از بنگله دیش، برای اجازه دادن به روهینگیاها، داکه می گوید که بیشتراز این پناهجویان را نمی پذیرد.

یک کارمند امدادی یک سازمان بین المللی در بنگله دیش گزارش می دهد: «ما می بینیم که بسیاری روهینگیاها مریض استند. این به دلیل آن است که آن ها پیش از آنکه بتوانند داخل بنگله دیش شوند در مرز گیر می مانند. اینها بیشتر زنان و اطفال می باشند.» با آنکه روهینگیاها می گویند که از قرن ها به اینسو در میانمار زندگانی داشته اند، در آن کشور به آن ها تابعیت داده نمی شود و مهاجران غیر قانونی شناخته می شوند.

یک گروه مهاجران روهینگیا در سرپناه های موقتی اردوگاه کوتوپالنگ در کوکس بازار بنگله دیش پناه جسته اند. برنامه حکومت بنگله دیش برای تغییر مکان روهینگیاها به یک جزیره دور دست که اکثراَ در جریان فصل توفان های مانسونی در معرض آبخیزی قرار دارد، نشان دهنده این است که تمایلی به قبول آنها ندارد.

اطفال روهینگیا راه شان را از طریق آب ها در اراضی ئی که متعلق به هیچ کشور نیست به سوی بنگله دیش باز می کنند. فکر می شود که حدود ۶۰۰۰ پناهجوی روهینگیا در مرز بنگله دیش گیر مانده اند.

در جمعه 10 می، حدود 600 نفر با چهار قایق به ولایت آچه در اندونیزیا رسیدند. تقریباً در همین وقت 1000 مهاجر دیگر با سه قایق در لانگکوی، جزیره ای در شمال مالیزیا لنگر انداختند. دست کم دو تا از این قایق هایی که بیش از حد مسافر داشتند، توسط ماهیگیران محلی با ریسمان به ساحل کش می شدند. آن هایی که نجات یافتند، توسط پولیس گرفتار شدند.

قاچاقبران انسان از قرار معلوم قایق هایی را که در عین زمان زنان و اطفال را با خود حمل می کردند، به حال خود رها کرده اند و مهاجران گرسنه را تنها گذاشته اند تا خود شان چاره کار شان را کنند. مقامات اندونیزیایی و سازمان های امدادی فکر می کنند که این گروه نجات داده شده برای یک هفته در بحر بوده است. بسیاری آن ها ضرورت به مراقبت طبی داشتند.

هر سال هزاران بنگله دیشی فقیر و مسلمانان روهینگیا از کشور میانمار با اکثریت بودایی مذهب، با کشتی های لق و لُق قاچاقبران، مانند آنچه اینجا دیده می شود، با تلاش خطرناک می کوشند به مالیزیا و اندونیزیا بیایند. کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد تخمین می کند که حدود 25 هزار مسلمان روهینگیا و بنگله دیشی در سه ماه اول امسال توسط کشتی های قاچاقبران آورده شده اند.

میانمار یا برمای سابق حدود 800 هزار جمعیت روهینگیای این کشور را مهاجران غیرقانونی بنگله دیشی می داند. بسیاری آن ها شهروند نیستند و با ظهور خشونت های فرقه یی مجبور به فرار می گردند. ماتیو سمیت، از گروه " تقویت حقوق" به دویچه وله گفت که «همه جمعیت روهینگیاها احساس می کنند که یگانه گزینه آن ها پناه جستن از طریق بحر است».

سمیت می گوید که برای فرار از این تبعیض، روهینگیاها معمولاً با قاچاقبران تماس می گیرند. این قاچاقبران انسان، آن ها را فریب می دهند که در برابر 200 دالر امریکایی مستقیماً به مالیزیا می برند. در طول این سفر آنها از دسترسی به مقدار کافی غذا، آب و جای محروم می باشند. برخی اوقات کشته می شوند.

بسیاری از روهینگیاها که در اردوگاه های نیمه مخروبه جنگلی در اسارت قاچاقبران قرار دارند، مجبور گردیده اند با استفاده از وسایط نقلیه قاچاقبران داخل تایلند گردند و تا زمانی که پول نجات شان را خویشاوندان شان در میانمار بپردازند، در این اقامتگاه ها می باشند. با توجه به سرکوب اخیر قاچاقبران انسان توسط حکومت تایلند و کشف چندین گور دستجمعی که در عکس دیده می شود، قاچاقبران تدابیر تازه ای روی دست گرفته اند.

در نتیجه سرکوب قاچاقبران توسط مقامات تایلندی، پناهجویان روهینگیا و بنگله دیشی در حال قدم زدن در اطراف جنوب تایلند و نزدیک به اردوگاه مشکوک در جنگل پیدا شدند. از قرار معلوم پس آنکه قاچاقبران آن ها را تنها و بیچاره رها کرده و خود فرار کرده بودند، آن ها به این کار روی آورده اند.

جنوب شرق آسیا قسماً به دلیل جنگ و پیگرد و قسماً در اثر فقر شاهد موجی از مهاجرت است. در حال حاضر در منطقه آسیا- پاسفیک قاچاق نزدیک به 11.7 میلیون انسان ثبت شده است که بزرگترین رقم نسبت به هر منطقه دیگر می باشد. در یک منطقه از حوزه بزرگ دریای میکونگ که شامل کمبودیا، چین، لاوس، میانمار، تایلند و ویتنام می شود برخی از وجوه سرازیر شدن انبوه مهاجران و قاچاق انسان دیده می شود.