در ۲۰ کیلومتری حومه شهر ابوجا، پایتخت نایجریا، خانه ای از بوتل های پلاستیکی، ریگ و بتون در دست ساخت است. تا به حال بیش از ۴۶ هزار بوتل پلاستیکی برای ساخت این خانه استفاده شده که سازندگان این خانه آن ها را یا از اشخاصی خریده اند که زباله جمع می کنند و یا که آن ها را تحفه گرفته اند.

زباله پلاستیکی در نایجریا که ۱۸۶ میلیون تن جمعیت دارد، یک مشکل بسیار عظیم است: بوتل های پلاستیکی سیستم های فاضلاب را مختل می کنند. باران های سیل آسا در این کشور به معنای وقوع حتمی یک فاجعه است. در نایجریا مدیریت کارآمدی برای تفکیک و استفاده صحیح از زباله ها وجود ندارد.

یحایا احمد، اینجینیر ساختمانی ۲۷ سال در آلمان زندگی و کار کرده است. او در دیدار از وطن اش به خاطر آلودگی شدید محیط زیست بسیار ناراحت شده است. احمد گفت: «من باید کاری می کردم... دوستی در آلمان با من راجع به این روش صحبت کرد» و گفت که او در امریکایی جنوبی چنین خانه هایی ساخته است: «من با خودم فکر کردم ما در نایجریا هم باید از چنین روشی استفاده کنیم».

یک چهارم از جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله در نایجریا معاش منظمی ندارند. بسیاری از آن ها در سرک ها زندگی می کنند و زندگی شان را با گدایی و دزدی می گذرانند. یحایا احمد، اینجینیر ساختمانی گفت: «شاید برخی از سیاستمداران از این جوانان به حیث آشوبگر سواستفاده کنند و یا شاید آن ها به گروه های افراطی در کشور ملحق شوند...به همین خاطر ما می خواهیم به آن ها گزینه های دیگری را نشان دهیم».

استفاده از بوتل های پلاستیکی برای ساخت خانه آسان و کارآمد است: بوتل های خالی با شن و زباله ساختمانی پر می شوند، روی هم گذاشته می شوند و بعد با یک بند پلاستیکی محکم می شوند. بعد دیواری از گل یا ملات به دور بوتل ها کشیده می شود. این نوع ساختمان سازی نه تنها با محیط زیست سازگار است، بلکه از روش های کنونی ارزان تر است. به این وسیله می توان دو سوم از هزینه ساختمان را صرفه جویی کرد.

زییبا، بنای نایجریایی در اصل بنایی سنتی را یاد گرفته است. او هفت سال است که به جای خشت و سمنت، بوتل های پلاستیکی را گچ کاری می کند. زییبا در گفتگو با دویچه وله گفت: «کار با بوتل در آغاز برای من اندکی عجیب بود...اما بعد از مدتی که تخنیک آن را آموختم، متوجه شدم که فرق چندانی با بنایی سنتی ندارد».

بوتل هایی که با شن پرشده اند، تقریبا به هیچ صورت خراب نمی شوند. در هندوراس، کشوری واقع در امریکایی جنوبی، خانه هایی که با این روش ساخته شده اند، حتی پس از زمین لرزه ۷.۳ ریشتری هم خراب نشدند. افزون براین به گفته صاحب کاران ساختمانی این ساختمان ها ضد گلوله هستند.

در این پروژه در ابوجا، از هرگونه بوتلی با هر اندازه و رنگی استفاده می شود. کارگران هنگام ساخت از قوه تخیل شان استفاده می کنند. آن ها با الهام از معماری سنتی در شمال نایجریا، برای دیوارهای این خانه از طرح های مختلف استفاده می کنند. یحایا احمد، اینجینیر ساختمانی می گوید برخلاف ساختمان های سمنتی، ساختمان هایی که از بوتل ساخته شده اند، گرما را جذب نمی کنند و به این خاطر نیازی به سیستم گرمایش ندارند.

یحایا احمد، شش ماه تمام به بناهای باتجربه تکنیک جدید را یاد داد. وزارت توسعه آلمان از او در این راه حمایت کرد. هفت سال پیش این استادان جدید کارآموز بودند. حالا آن ها به شاگردان بنایی این روش جدید را می آموزند و قرار است که این شاگردان امروزی نیز در آینده این حرفه را به جوانان دیگر یاد بدهند.

احمد ۱۵ ساله با خواهران و برادرانش به پایتخت نایجریا آمده است تا آن جا کار پیدا کند. او قبلا در یک فابریکه سیمان با دست خشت های بتونی می ساخته است. احمد در مصاحبه با دویچه وله گفت: «کار در این جا مثل کار در فابریکه پرزحمت نیست. افزون براین ما مرتب معاش یا غذا دریافت می کنیم». نویسنده: گوندولین هیلزه/م. ا.