حلیمه «نام مستعار» در شماری از کمپ‌های مهاجران زندگی کرده است. او به دویچه وله می‌گوید که خاطرات حملات و خشونت‌ها در سودان خواب را از چشمان او ربوده است. در ماه جون ۲۰۲۳ جنگجویان گروه شبه نظامی نیروهای پشتیبانی سریع (آر اس اف) به الجنینه، پایتخت دارفور غربی حمله کردند، جایی که حلیمه و خانواده‌اش زندگی می‌کردند.

حلیمه شاهد بود که جنگجویان با موترسایکل به منطقه آمدند. این زن جوان می‌گوید: «چهار تن از آنها من را با سلاح تهدید کردند. یکی از آنها گلوی من را گرفت و بر من تجاوز کرد.»

جراحات زیادی بر این زن جوان وارد شد، اما بالاخره توانست فرار کند و از مرز عبور کرده و وارد چاد شد. در آنجا او احساس امنیت می‌کرد، اما کمک درمانی مورد نیاز را دریافت نکرد. 

شمار زیادی از زنان و کودکان در کمپ‌های چاد از چنین رویدادهایی صحبت می‌کنند. همچنین گزارش‌ها در مورد خشونت جنسی در کمپ‌ها رو به افزایش است. 

خشونت جنسی

اکثر مردمی که از جنگ سودان فرار کرده و وارد چاد شده اند، حالا در کمپ‌هایی در شرق این کشور مانند منطقه «ادری» زندگی می‌کنند. حلیمه یکی از آنها است. او به این باور است که شبه نظامیان نیروهای پشتیبانی سریع (آر اس اف) عمدتاً به این دلیل آنها را مورد تجاوز قرار دادند که از گروه قومی «مسالیت» هستند. تا سال گذشته که شبه نظامیان نیروهای پشتیبانی سریع علیه باشندگان شهر الجنینه حملات وحشیانه‌ای انجام دادند، مسالیت‌ها اکثریت باشندگان این شهر را تشکیل می‌دادند.

صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید!

خدیجه نام مستعار یک زن جوان دیگر در این کمپ است. او سخنان حلیمه را تایید می‌کند و به یاد می‌آورد که مهاجمان از او در مورد تعلق قومی‌اش سوال کرده بودند. او به دویچه وله گفت: «برای آنها نگفتم که مسالیت هستم.» او افزود: «برایشان گفتم که از گروه قومی فور هستم.» او می‌گویند که مهاجمان او را تهدید کردند که اگر از مردم مسالیت باشند، او را می‌کشند و مسالیت‌ها در آینده در سودان صاحب زمین نخواهند بود. 

حوا، زن نجات یافته از رویداد مشابهی در ماه جون ۲۰۲۳ است. او می‌گوید یکی از جنگجویان نیروهای پشتیبانی سریع به خانه او آمد و به پسر عمه ۲۰ ساله‌اش شلیک کرد، مادر و عمه‌اش را نیز لت و کوب کرد. او می‌گوید: «من را هم با یک شلاق، چوب و بوتل آب زد.» او می‌افزاید: «من را به روی یک تخت خواب انداخت و تجاوز کرد.» او چند روز بعد توانست به شفاخانه مراجعه کند.

گزارش‌های این بازماندگان از سوی سازمان دیده‌بان حقوق بشر  تائید شده است. این سازمان حقوق بشری شمار زیادی از اعمال جرمی مشابه را مستند کرده است و نسبت به نسل‌کشی احتمالی در دارفور غربی هشدار داده است.

شبه نظامیان نیروهای پشتیبانی سریع (آر اس اف) به سوال‌های دویچه وله در این رابطه پاسخی نداده اند.

بزرگترین بحران آوارگی در جهان

بیش از یک سال می‌شود که درگیری شدید میان نیروهای امنیتی سودان و شبه نظامیان نیروهای پشتیبانی سریع (آر اس اف) بر سر کنترول این کشور جریان دارد.

این درگیری‌ها از ماه اپریل ۲۰۲۳ تا کنون باعث آوارگی میلیون‌ها تن شده است. چنانچه کمیته بین المللی نجات «آی آر سی» گزارش داده است، حالا شمار آواره‌ها احتمالاً به حدود ۱۲ میلیون تن افزایش یافته است. این بزرگترین بحران آوارگی در جهان خوانده می‌شود. سازمان‌های امدادی گفته اند که پول کافی برای رسیدگی به وضعیت سودان و در کل منطقه وجود ندارد.

از آرشیف دویچه وله 

در گزارشی که در اواخر سال ۲۰۲۳ به نشر رسید، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در گزارشی در مورد خشونت مبتنی بر جنسیت در اواخر ۲۰۲۳ گزارش داد که زنان و دختران در سودان بیشترین پیامدهای منازعه به شمول خشونت جنسی را متحمل شده اند.

براساس این گزارش، شماری از زنانی که در جاهای دیگر پناه جسته اند، گفته اند که در حین فرارشان از جمله آزار و اذیت، اختطاف، خشونت و تجاوز و بهره کشی جنسی را تجربه کرده اند.

بر اساس معلومات کمیته بین المللی نجات «آی آر سی» ۹۰ درصد کسانی که از مرزهای این کشور عبور کرده اند، زنان و کودکان اند. یک پنجم این کودکان از سوء تغذیه حاد رنج می برند.

مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید!

بعد از آغاز درگیری‌ها در سودان، این کشور به دلیل بی‌ثباتی دراز مدت سیاسی و فشار اقتصادی با بحران بشری شدید مواجه شده است.

به اساس معلومات کمیته بین‌المللی نجات تقریبا ۲۵ میلیون نفر، یعنی بیش از نیمی از جمعیت سودان در وضعیت اضطراری به سر می‌برند. بیش از ۶۰۰ هزار تن به چاد آواره شده اند، کشوری که پیش از شروع درگیری‌ها هم میزبان ۴۰۰ هزار سودانی بود.