فقیریار، محصل رشته انجنیری اقتصادی بود و در عین زمان، در لیگ چهارم اولیندبورگ آلمان فوتبال بازی می کرد. مسابقات جام ملت های جنوب آسیا در سال 2013 میلادی زندگی اش را یک شبه تغییر داد.

منصور فقیریار، دروازه بان تیم ملی فوتبال افغانستان در بازی با تیم های نیپال و هندوستان در مسابقات ملت های جنوب آسیا در ماه سپتمبر سال 2013 چند پنالتی را دفع کرد و نامی از خود در تاریخ فوتبال افغانستان به جا گذاشت. این نخستین قهرمانی افغانستان در جام ملت های جنوب آسیا بود. در بازگشت از تیم ملی افغانستان سه روز در کابل و بسیاری نقاط دیگر افغانستان به صورت گسترده تجلیل شد.

فقیریار نه تصور می کرد که روزی برای افغانستان قهرمانی بیاورد و نه انتظار داشت که این گونه مورد استقبال مردم قرار بگیرد. او می گوید: «جالب ترین روز زندگی ام این بود که وقتی از مسابقات برگشتیم و از میدان هوایی به استدیوم غازی رفتم، مردم را در آنجا دیدم که جشن و شادی می کنند. فکر می کنم تا زمانی که بمیرم، این روز را فراموش نمی کنم».

فقیریار برای افغان ها شادی آفرید، افغان ها نیز او را در کسب لقب "بازیکن سال شمال آلمان" کمک کردند. همین که فقیریار به عنوان یکی از نامزدان "بازیکن سال شمال آلمان" در سایت شبکه "ان دی آر" مطرح شد، این سایت در میان افغان ها دست به دست شد و آنها به فقیریار رای دادند.

فقیریار می گوید: «باید از هموطنان عزیز خود تشکر کنم که برای من رای دادند. این جایزه را افغان هایی به من داده اند که برایم رای داده اند. این جایزه برای افغان هاست».

شش ساله بود که به عنوان یک کودک مهاجر در آلمان با دیگر کودکان فوتبال می کرد. خانواده وقتی کابل را ترک کردند و در آلمان مسکون شدند، فکر نمی کردند کودک یک ساله شان روزی در جوانی به وطن برگردد و چنین شادی بزرگی به ارمغان بیاورد.

به مرور زمان، وقتی وارد مکتب شد به ورزش مورد علاقه اش ادامه داد تا این که موفق شد وارد لیگ چهارم الندبورگ آلمان شود. اما به فوتبال به عنوان تنها حرفه زندگی اش ندیده است.

فقیریار در آلمان بزرگ شده است، اما برنامه ریزی اش در مورد آینده بیشتر به یک افغان شباهت دارد تا یک آلمانی: «در باره آینده خود زیاد فکر نکرده ام، دیده شود که نصیب و قسمت چیست».

عدم قاطعیت اش ناشی از واقعگرایی اوست. افراد زیادی اند که دوست دارند فوتبالیست شوند، اما همه به باشگاه ها و تیم های مطرح راه نمی یابند. فقیریار شرح می دهد: «در فوتبال آدم نمی فهمد که فردا چی می شود و چقدر دوامدار آدم فوتبال می تواند».

فقیریار 27 ساله در آینده یک انجنیر می شود یا فوتبالیست؟ شاید هم انجنیر فوتبالیست و فراتر از آن، مربی فوتبالیست های جوان در افغانستان. فعلا هرچند اولویت اش فوتبال است، اما تصمیم دارد تحصیلات اش را در رشته انجنیری اقتصادی در آلمان به اتمام برساند.

خوشبینی به آینده فوتبال افغانستان

استقبال گسترده افغان ها از ورزشکاران فوتبال، ایده ای را در ذهن فقیریار خلق کرد که می خواهد آن را به واقعیت تبدیل کند: «پیروزی در افغانستان بسیار برایم خوشایند بود. چنان احساس خوشبختی کردم و گفتم که می خواهم به هم وطنان خود کمک کنم».

فقیریار می خواهد یک باشگاه به سیستم اروپایی در افغانستان ایجاد کند تا کودکان و نوجوانان در آن به صورت روشمند آموزش ببینند. او البته خودش توانایی مالی این کار را ندارد، اما می گوید افرادی هستند که او را در این کار همکاری می کنند.

حالا فقیریار از هر فرصت استفاده می کند تا به افغانستان سفر کند. وقتی تعطیلات کریسمس در آلمان فرا رسید، او به افغانستان رفت و در آنجا، حامد کرزی رییس جمهور افغانستان او را برای غذای چاشت مهمان کرد. در این مهمانی، او با کرزی در مورد فوتبال افغانستان صحبت کرد.

آزمایش بعدی

فقیریار و تیم ملی افغانستان آزمون مهمی را پیش رو دارند. امسال مسابقات قهرمانی (چلنج کپ) در مالدیف برگزار می شود که از طریق آن تیم های آسیایی می توانند در مسابقات جام ملت های آسیا در سال 2015 راه یابند.

فقیریار به آینده فوتبال افغانستان خوشبین است: «افغان ها به بسیار زودی می توانند خود را به جایی برسانند. من به آینده خود، وطن و فوتبال افغانستان بسیار خوشبینانه می بینم. این استعداد را داریم که بسیار زود بتوانیم خود را به جایی برسانیم».

فقیریار به اعضای تیم ملی فوتبال افغانستان باور دارد و اطمینان دارد که همه با هم با روحیه قوی در این مسابقات حضور می یابند. او می گوید قهرمانی افغانستان در مسابقات جنوب آسیا، کار دستجمعی همه فوتبالیست های افغان بودند: «من یک عضو تیم هستم که 22 تن دیگر هم در کنارم ایستاد بودند. ما با همکاری و دستجمعی این قهرمانی را به دست آوردیم».