اشعه نور به کلبه های پناهجویان در بلگراد می تابد. دود انبوه کثافاتی که آنها می سوزانند، فضای این اردوگاه را نیز در هم پیچیده است. پیش از پاکسازی این محل در ماه گذشته، ساختمان های نیمه به هم ریخته، پناهگاه 1200 پناهجو بودند. کراوفورد گفت: «زمانی که من بحران این جا را تحت پوشش قرار می دادم، با صدها تن صحبت کردم. تمام این مهاجرین هدف یکسان داشتند، و آن این که یک زندگی تازه و بهتر در اروپا پیدا کنند».

این اردوگاه سرپناه پناهجویان افغان و پاکستانی بود که به دلیل فقر و فعالیت های تروریستی، کشورهای شان را ترک کردند. کراوفورد توضیح داد: «زمانی که نیروهای غربی از افغانستان بیرون شدند، طالبان از پناهگاه های خود بیرون شده، اقدام تلافی جویانه از آنانی کردند که "همکاران دشمنان" تلقی می شدند. این همکاران نزد آنان اعضای نیروهای امنیتی افغان و هر آن کسی که با نیروهای غربی فعالیت می کرد، پنداشته می شود.»

با وارد شدن پناهجویان به اروپا در ماه های نخست این سال، آنان مکلف بودند که با مشکل دیگری دست و پنجه نرم کنند. این چالش زمستان سرد و هوای بهار بود. کمپل های خاکستری کمیساریای عالی سازمان ملل، وسیله نجات برای این پناهجویان پنداشته می شد. یک کمپل ساخته شده از الیاف اکریلیک یا پلی استر می تواند در برابر صفر درجه حرارت مقاومت داشته و سپر دفاعی در هوای سرد شود.

کراوفورد هیچ کسی را ندیده بود که از این کمپل ها در صربستان استفاده نکند. او افزود: "هزاران کمپل این چنینی در هر گوشه و کنار این اردوگاه به نظر می خوردند. مردم تحت این پارچه ها می خوابیدند، ولی برخی ها از آن به عنوان یک جمپر اضافی در برابر سردی هوا استفاده می کردند". برای این مرد، کمپل یک چیز ضروری بود، چنان که افزون بر لباس هایش، کمپپل یگانه چیزی بود که با خود داشت.

این کمپل ها به شکل خیمه و پرده در آورده شده و یا بجای جوراب از آن استفاده می شد. کمپل نه تنها یک سمبول مهاجرت بود که بدون آن احتمالآ هزاران پناهجو جان های خود را از دست می دادند بلکه مانند یک وسیله حاضر در همه جا، در زندگی روزمره آوارگان تلقی می شد. یک وضعیت معمول عکس برداری را کراوفورد نشان می دهد یک مرد آب گرم می ریزد، دیگری صابون می زند و فرد دیگری در کنار آنان ایستاده تا او را با کمپل خشک کند.

کراوفورت گفت: «معمولآ کمپل ها یکی از همراهان همیشگی این مردم در صربستان بوده اند. ولی در برخی مواقع آنان به دلیلی که از سرعت شان کاسته نشود، این کمپل ها را رها هم کرده اند. مالک این کمپل هنگام سوار شدن به قطار در شب گذشته اش، این کمپل را در اینجا ترک کرده بود.»

وضعیت پناهجویان اینجا نگران کننده اعلام شده است. چنان که مقامات گفته اند که حدود 40 درصد جمعیت این کمپ را اطفال و نوجوانان تشکیل می دهند. این عکاس بریتانیایی گفت: «این یک مرد جوان بود که به مادرش تماس تیلفونی برقرار کرده بود. برای من این مطلب جنبه بحران خانوادگی بحران مهاجرت را برجسته ساخت چنان که تمام مردان این اردوگاه اولاد، برادر و یا پدر برای دیگران بوده اند.

به بیان کراوفورد، با وجود جمعیت زیاد و وضعیت ضعیف حفظ الصحه، اردوگاه های پناهجویان در صربستان نسبت به اردوگاه های دیگر در مسیر بالقان مناسب تر بودند. او گفت: «من در زمان بودنم آنجا، از اردوگاه های متعدد در صربستان دیدن کردم. من آنان را با توجه به شرایط به خوبی مدیریت شده یافتم». کراوفورد گفت، دفاتر امور مهاجرین صربستان تلاش می کردند که ترجمانان، داکتران و مامورین آموزش دیده با خود داشته باشند.

هرچند کراوفورد وضعیت در حال حاضر را با ثبات تر می بیند اما او از روش اتحادیه اروپا در برابر این بحران انتقاد می کند. به بیان او "صربستان باید وجه مالی بیشتر دریافت کند تا به وضعیت رسیدگی کرده و اردوگاه های مناسب حال انسان را ساخت و ساز کند. با توجه به این که پولند، جمهوری چک و هنگری از پذیرفتن سهمیه خود در قسمت پذیرش پناهجویان سر باز می زنند، ایده تقسیمات پناهجویان ناکام شده است".

کراوفورد خواستار تسریع روند بررسی تقاضاهای پناهجویان به هدف ساده سازی ورود قانونی آنان به اتحادیه اروپا شد. ولی پناهجویان چه نیاز دارند که وضعیت بهبود یابد؟ کراوفورت به قول مهاجران می گوید "مردم در اروپا از ما و روش ما شکایت می کنند. حالا که ما اینجا هستیم چرا ما را آموزش نمی دهند؟ برای ما بگویند که چه پذیرفتنی است و چه چیزی نه. زمانی که ما قوانین را نقض می کنیم، پیامدهای آن چه خواهد بود".

این سفریست که با فلاکت و خطرات برای جسم و روح توأم است. صدها هزار انسان که غالباً از سوریه اند، برای فرار از جنگ و مصائب آن در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ به ترکیه و یونان سفر کردند. هنوز هم حدود ۱۰ هزار نفر در سواحل آن کشور در جزایر لسبوس، خیوس و ساموس وجود دارند. بیش از شش هزار پناهجوئی که تازه آمده اند از ماه می تا جنوری ثبت نام شده اند.

در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ بیش از یک میون انسان کوشیدند از طریق یونان یا ترکیه، از راه بالقان، بعد از عبور از مقدونیه، صربستان و هنگری به اروپا بیایند. این امواج مهاجران تنها هنگامی متوقف گردید که این راه رسماً مسدود گردید و بسیاری کشورها مرز های شان را بستند. امروز، بسیاری مهاجران راه بسیار خطرناک مدیترانه از طریق لیبیا را برای آمدن به اروپا برگزیده اند.

این عکس جهان را تکان داد. جسد آیلن طفل سه ساله کردِ سوریائی در سپتمبر ۲۰۱۵ توسط امواج بحر به ساحل ترکیه آورده شده است. این عکس در رسانه های اجتماعی وسیعاً دست به دست شد و نماد بحران مهاجران گردید. اروپا دیگر نمی توانست چشم از آن فرو بندد.

یورش در دقایق آخر: پس از آنکه معلوم شد راه به سوی اروپا دیگر باز نمی ماند، هزاران پناهجو کوشیدند تا در بس های مزدحم و قطار ها در کرواتسیا سوار شوند. در اکتوبر ۲۰۱۵ هنگری مرزهایش را بست و کمپ های کانتینری برپا نمود تا پناهجویان در طی مدتی که درخواست پناهندگی شان ارزیابی می شود، در آنجا بمانند.

یک ژورنالیست مجارستانی در ماه سپتمبر ۲۰۱۵ پس از آنکه با یک مرد سوریائی در آویخت که می خواست در منطقه روزسکه واقع در مرز بین صربستان و هنگری از نزد پولیس بگریزد، موجب سروصدا شد. در اوج بحران لحن علیه پناهجویان خشن تر شد. در آلمان حملات علیه اقامتگاه های پناهجویان افزایش یافت.

مسدود گردانیدن رسمی مرزها در راه بالقان در مارچ ۲۰۱۶ منجر به نا آرامی هائی حین عبور از مرز گردید. هزاران پناهجو در ساحل ماندند و گزارش هائی از خشونت های بیرحمانه وجود دارد. بسیاری مانند این پناهجویان در مقدونیه یونان پس از آنکه مرز بسته شد کوشیدند تا مرز را احاطه کنند.

یک طفل آغشته به خون و خاک آلود. این عکس عمران پنج ساله را نشان می دهد که با انتشارش در سال ۲۰۱۶، افکار عامه را تکان داد. این عکس تمثیل هنری برای دهشت در جنگ داخلی سوریه و رنج های مردم سوریه گردید. یک سال پوستر تصویر جدید یک پسر در انترنت انتشار یافت که او را خوشحال تر نشان می داد. حامیان اسد می گویند که این تصویر سال گذشته برای اهداف تبلیغاتی تولید شده است.

یک مرد سوریائی در روز بارانی در ایدومنی واقع در مرز مقدونیه یونان دخترش را بردوش دارد. او امیدوار است در اروپا امنیتی برای خانواده اش فراهم سازد. طبق قواعد دوبلین، پناهجویان می توانند در اولین کشور اروپائی که پا می گذارند، درخواست پناهندگی بدهند. بسیاری کسانی که به راه شان ادامه می دهند و به کشور دیگری می روند، شاید به همان کشور اولی که نخست آمده بودند، واپس فرستاده شوند.

مقامات در شمال فرانسه کمپ مشهور "جنگل" را در "کاله" برچیدند. در جریان تخلیه و نقل مکان در ماه اکتوبر ۲۰۱۶ این کمپ آتش گرفت. حدود ۶۵۰۰ باشنده آن در بین سایر پناهگاه در فرانسه تقسیم شدند. شش ماه بعد سازمان های امدادی گزارش دادند که بسیاری پناهجویان زیر سن به حیث بی سرپناهان در اطراف کاله زندگی می کنند.

با وجود خطر نهایت زیاد در جریان این سفر، بسیاری پناهجویان ، از فقر و جنگ در کشورهای زادگاه شان فرار می کنند. آن ها توقع دارند به آینده بهتری در اروپا دست یابند. قایق های انسان ها را بیشتر از ظرفیت شان حمل می کنند و قایق های رابری غالباً واژگون می شوند. تنها در سال ۲۰۱۷ میلادی ۱۸۰۰ نفر هنگام عبور از مدیترانه جان باخته اند. در سال ۲۰۱۶ شمار کسانی که جان سپرده اند ۵۰۰۰ نفر بود.

زندان های کمپ در لیبیا انتظار صدها هزار پناهجو از بخش سفلی صحرای افریقا و خاور میانه را دارد که می خواهند از بحیره مدیترانه عبور کنند. قاچاقبران انسان کنترول این تجارت را در دست دارند. سازمان های حقوق بشری می گویند که شرایط در کمپ ها فاجعه بار است. شاهدان عینی از بردگی و فحشای اجباری گزارش داده اند. با اینهم زندانیان هرگز از رویای آمدن به اروپا منصرف نمی شوند.