دویچه وله: «سازمان های جدید آلمانی» (ان دی او) شبکه ای متشکل از ۱۰۰ گروه فعال است که در راه تنوع جامعه و علیه نژادپرستی فعالیت می کند. اعضای آن عمدتا مهاجرتبار بوده و در خانواده های مهاجران بزرگ شده اند. شما در همین ارتباط می نویسید که از مهاجران و فرزندانشان در توافقنامه حکومت ائتلافی فقط به عنوان یک گروه مشکل ساز نام برده شده است. منظور شما چیست؟

فردا اتامان: در بخش مهاجرت و ادغام این توافقنامه فقط راجع به آوارگان و مهاجرت نیروهای متخصص فنی سخن زده شده است. این در حالی است که پیش از سال ۲۰۱۵ هم روند مهاجرت به آلمان جریان داشته است.  از انسان هایی که مدت های مدید است این جا زندگی می کنند، اصلا نامی برده نمی شود. افزون بر این (در این توافقنامه) راجع به این صحبت می شود که ما باید ظرفیت ادغام جامعه مان را در نظر بگیریم. معنای این جمله این است: دیگر گنجایش نداریم، به اندازه کافی مهاجر این جا هست و دیگر بس است. از مهاجرانی که نسل ها است این جا زندگی می کنند، فقط به طور غیرمستقیم نام برده شده است.

در فصل ادغام و مهاجرت فقط با یک جمله از ما نام برده می شود: قشر با سابقه مهاجرت یا مهاجرتبار باید در جامعه ما سهم داشته و در بخش خدمات عمومی حضور داشته باشد. همین و بس.

دویچه وله: درباره انسان هایی که خود شان سابقه مهاجرت دارند و یا نسل دوم یا سوم مهاجرانی اند که اینجا زندگی می کنند، چگونه باید در توافقنامه حکومت ائتلافی سخن گفته می شد؟

اتامان: در توافقنامه حکومت ائتلافی پیشین نوشته شده بود که آلمان به روی جهان باز است و از مهاجرت به عنوان «یک شانس» نام برده شده بود. در توافقنامه کنونی به این که آلمان یک کشور مهاجرپذیر است، اذعان نشده است. بلکه در آن آمده که مهاجرت باید کنترول و محدود شود. 

در هیچ کجای این توافقنامه راجع به این که ما در آلمان قبلاَ یک جامعه مهاجر داریم، سخنی به میان نیامده است. در این مورد نیز چیزی نیامده است که جامعه مهاجرپذیر ما متنوع است و چنین جامعه ای خوب است. به نظر من در این توافقنامه ترس ها و نگرانی های ما از سیر راستگرایانه در جامعه، در توافقنامه حکومت ائتلافی و در سیاست جدی گرفته نشده است.

«می گویند ما نمی خواهیم در جامعه آلمان ادغام شویم»

دویچه وله: «سازمان های جدید آلمانی» در یک بیانیه مطبوعاتی می نویسند: «این حکومت مبارزه برای آینده کشورمان را از همان روز اول پایان داده و به این ترتیب به نفع حزب راستگرای بدیل برای آلمان کنار آمده است.

اتامان: بله، لحن فرق کرده است. در توافقنامه حکومت پیشین ائتلافی آمده بود که ادغام یک پروسه «حمایت و مطالبه» است. (به این مفهوم که برای موفقیت ادغام، از مهاجران حمایت شود و در برابر از آنها مطالبه شود که خود را به جامعه ادغام کنند.) در توافقنامه جدید ائتلافی جای کلمات تغییر کرده و آمده است که ادغام «مطالبه و حمایت» است. این تصادفی نیست، بلکه انطباق با بحث های کنونی شهروندانی است که می گویند (آمدن این همه مهاجر) نگرانشان می کند.

آیا رفتار با مهاجران در زندگی روزمره فرق کرده است؟

اتامان: کسی که ریشه در یک خانواده مهاجر دارد، فعلاَ تشویش دارد. به ما گفته می شود که برویم شترهای مان را بچرانیم و ما را باید (مانند زباله) دفع کرد. من فکر کردم که این حرف ها دیگر تمام شده است. ما در زندگی روزمره حرف های نژادپرستانه ای را می شنویم که شاید پنج سال پیش تجربه نمی کردیم. مردم از ما (سازمان های جدید آلمان) می پرسند، به عنوان یک سازمان در این مورد که مسلمانان زنان را تحقیر می کنند، همجنس گرایان را قبول ندارند و ضد یهود هستند، چه می خواهیم بکنیم؟ 

دویچه وله: «سازمان های جدید آلمان» از حکومت جدید آلمان چه می خواهد؟

اتامان: ما خواهان این هستیم که به طور علنی به تنوع در جامعه اذعان شود. به خصوص حالا که دست راستی های عوام گرا و افراطی های راست گرا وارد پارلمان شده اند و احزاب راجع به وطن و مرزهای یک جامعه صحبت می کنند.

نسل دوم یا سوم خانواده های مهاجر می خواهند بشنوند که آن ها بخشی از این جامعه هستند.

افزون بر این موضوعاتی مانند نژادپرستی و مبارزه با راستگرایان افراطی و تبعیض باید به طور واضح تر در توافقنامه ائتلافی مطرح شوند. اما آن ها این کار را نمی کنند. در نظر بگیرید که هیچ کدام از اعضای کابینه جدید پس زمینه مهاجرت ندارند. این در حالی است که در سال  ۲۰۱۸ جامعه در مسیر راستگرایی پیش می رود.

فِردا اتامان، سخنگوی «سازمان های جدید آلمان» است.

دیانا هُدالی/ م. ا.