سالاد جعفری (تبوله)، بابا غنوج که از بادنجان سیاه و انار درست می‌شود، فلافل و غذاهای دیگر فهرست غذاهای رستورانت‌ها را در آلمان رنگین‌تر کرده است.

صلاح داهان، مهاجری ۲۷ ساله‌ای است که در سال ۲۰۱۵ از سوریه به آلمان مهاجرت کرد. وی همراه با شماری دیگری از هموطنانش در "ایمبس رفوات" در برلین کار می‌کند: «ما مهاجران بسیاری غذاهای جدید را با خود به آلمان آوردیم». او می افزاید: «ما غذاهای خیابانی عربی را به خیابان‌های برلین آوردیم».

این گروه از مهاجران و تاثیرگذاری شان بر فرهنگ غذایی در آلمان فقط یک نمونه کوچک هستند. راگای الشمرقه، آشپز و عضو انجمن آشپزان آلمان می‌گوید که آلمان همیشه یک "کشور چند فرهنگی" بوده و فرهنگ غذایی‌اش بعد از ورود مهاجران در سال ۲۰۱۵ دچار تغییر و تحول شده است. پس از جنگ جهانی دوم و ورود میلیون‌ها کارگر مهاجر به این کشور، غذاهای جدید نیز وارد آلمان شد.

الشمرقه که متولد مصر است، می گوید قبل از همه غذاهای عربی مثل بامیه، یا سوس ادویه چاکالاکای افریقایی از سال‌ها به این فقط در فروشگاه‌های مخصوص موجود اند: «شاورما نیز حالا در کنار کباب دونر بازارها را گرفته است. شاورما نوعی ساندویچ گوشتی عربی است».

ساندرا واردن، مدیرعامل اتحادیه هوتل‌ها و رستورانت‌های آلمان (دهوگا)، تنوع غذایی در کشورش را بی‌نظیر می خواند و آن را مدیون کارمندانی از ملیت‌های مختلف می‌باشد: «هیچ بخش دیگری مثل صنعت مهمانداری در آلمان متنوع نیست». براساس آمار آژانس کار فدرال آلمان تا اخیر سال گذشته میلادی ۳۴ درصد از افراد شاغل در رستورانت‌ها و هوتل‌ها که بیمه اجتماعی پرداخته اند، افرادی با منشای خارجی بوده اند.

در میان این افراد مهاجرانی که به عنوان پناهجو وارد آلمان نشده اند نیز محاسبه شده اند؛ مثلا دانشجویان، همسران خارجی و یا کارگران خارجی که با قرارداد کاری به آلمان آمده اند. اما آمار صریحی از تعداد مهاجرانی که در بخش مهمانداری کار می کنند، از سوی آژانس کار فدرال ارائه نشده است. آماری که ارائه شده فقط به این اشاره کرده که در میان ۳۴ درصد از این افراد، ۱۳۷۸۳ تن از سوریه هستند. هشت تن از این افراد در "ایمبس رفوات" کار می‌کنند.

آشپزان حرفه ای؟

ایمان عضاوی، مسئول «ایمبس رفوات» که در برلین به دنیا آمده و ریشه سوریایی دارد، می‌گوید: «آنها (مهاجران) با غذاهایی که می‌پزند، بر  فرهنگ غذایی آلمان تاثیر می‌گذارند.» در رستورانت او مهاجران اجازه یافتند فهرست غذایی را خودشان تهیه کنند. مثلا صلاح "مولوخیا" را به بهترین نحو می‌پزد، غذایی عربی که از گیاه ملوخیه ساخته می‌شود و صلاح در خانه‌اش آن را یاد گرفته است. او با خنده می گوید: «آلمانی‌ها از این غذا بسیار خوششان می آید».

انستیتوت فدرال کارآموزی در آلمان می‌گوید در مورد مهاجرانی که خود را برای دوره های کارآموزی حرفه در بخش آشپزی ثبت نام کرده اند، آماری وجود ندارد. اما انجمن آشپزان می گوید شمار اندکی دوره های کارآموزی را آغاز کرده اند.

ریچارد بک، رئیس این انجمن می گوید این کار فیزیکی همیشه مورد علاقه جوانان نیست. در کنار این بسیاری از جوانان می خواهند درس بخوانند. علاوه بر این، بسیاری از مهاجران جوان بعد از سپری کردن دوره ادغام به تحصیل شروع می‌کنندز به گفته او، بسیاری مهاجرانی که دوره حرفه ای را شروع می‌کنند آن را به پایان نمی‌رسانند: «میزان ناکامی مهاجران در امتحان نهایی دوره های کارآموزی بالاست. کسانی که ادامه بدهند، باید امتحان کتبی بدهند که نیاز به دانش زبان سطح بالا و فارغ التحصیلی از مکتب دارد که در بسیاری از کشورها ممکن نبوده است». به گفته وی بخش عملی برای بسیاری از آنها آسان تر است.

برخی‌ها به آشپزی تغییر رشته می‌دهند. یکی از آنها صلاح است. وی اصلا یک میکانیک آموزش یافته در بخش تعمیر ماشین می باشد. وی می افزاید آشپزی قبلا برای وی فقط یک سرگرمی بود: «از پنج ماه قبل آشپزی برایم یک حرفه شده است.» صلاح این جمله را پشت ویترین غذاها زمانی گفت که سفارش یکی از مشتریان آلمانی اش را می گرفت؛ وی یک خوراک تبوله و باباغنوچ سفارش داد.

rsh/af/Infomigrants (dpa)