ستیفان لوفن، نخست وزیر سوسیال دموکرات سویدن به نظر می رسد که هیچگاه این قدر تنها نبوده است. احزاب راستگرا به خاطر سیاست درهای بازش در قبال پناهجویان، به شدت از او انتقاد کرده اند و بعدا چپ ها نیز به خاطر سیاست سختگیرانه اش با پناهجویان از او فاصله گرفتند.

همانند انگلا مرکل، لوفن نیز با تصمیمات دشواری در قبال مسئله مهاجرت روبرو بوده و حتا حمایت هایی را در حکومت خود از دست داده است؛ به ویژه در اواخر سال ۲۰۱۵ هنگامی که مرزهای سویدن را بست. با این حال، پیش تر، از هنگامی که لوفن قدرت را در سال ۲۰۱۴ به دست گرفت، بیش از ۲۴۰ هزار پناهجو وارد این کشور شده بودند.

لوفن ۶۱ ساله و کارگر سابق کارخانه فلزات و رئیس اتحادیه کارگران صنایع فلزی، حالا با بزرگترین چالش در زندگی سیاسی خود روبرو شده و کوشش می کند تا یکی از آخرین حکومت های چپ میانه (سوسیال دموکرات) در اروپا را هنوز در قدرت نگه دارد.

لوفن کیست؟

لوفن به عنوان کسی که فرزند یک مادر فقیر بوده و در پی ارتقا در اتحادیه تجارت خود را به رده های بالای سیاسی رسانده، می گوید که به خوبی می داند دغدغه رایدهندگان "عادی" جامعه چیست.

لوفن در سال ۱۹۵۷ در استکهولم به دنیا آمد. به دلیل فقر زیاد، مادرش مجبور شد او را هنگامی که ۱۰ ماهه بود به یک خانواده دیگر در ۵۰۰ کیلومتری شمال پایتخت بسپارد. لوفن بعدا کارگر کارخانه شد. او ۱۵ سال در یک کارخانه صنایع دفاعی به عنوان جوشکار کار کرد و در اوایل دهه ۱۹۸۰ به اتحادیه کارگران پیوست و نهایتا از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲، ریاست اتحادیه کارگران صنایع فلزی را به دست گرفت.

"سوسیالیست راستگرا"

نخست وزیر سویدن می گوید: «برخی اوقات من را یک سوسیالیست راستگرا معرفی می کنند چون من هنوز فکر می کنم که صنعت مهم است. من این توصیف را عجیب می دانم».

پیش از برپایی انتخابات پارلمانی سویدن، لوفن گفته بود که کوشش می کند تا چپگراها را به سوی خود بکشاند. شاید این کار بعدا در مذاکرات تشکیل حکومت ائتلافی نیز انجام گیرد.

حزب سوسیال دموکرات از دهه ۱۹۳۰ تاکنون بر سیاست سویدن تسلط داشته است؛ اما حالا این حزب در پایین ترین موقف سیاسی خود طی چندین دهه قرار گرفته است. این در حالی است که دموکرات های راستگرای افراطی و محافظه کاران میانه رو، در نزدیکترین فاصله با این حزب رقیب قرار گرفته اند.

اولف جیرلد، پرفیسور علوم سیاسی در دانشگاه گوتنبرگ می گوید که با وجود اختلاف نظرات، "ستیفان لوفن توانسته است تا حزب را متحد نگه دارد. در واقع رهبری او جای سوال ندارد". 

لوفن روز ۲۴ نوامبر سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که سویدن سیاست پناهجویی خود را با اتحادیه اروپا هماهنگ می سازد و مقررات الحاق خانواده ها را سخت تر می سازد. او در کنفرانس خبری گفت: «با اندوه می گویم که سویدن دیگر نمی تواند مانند گذشته شمار زیادی از پناهجویان را بپذیرد... سویدن باید کمی به خود مجال بدهد».

 در این نشست خبری، آسا رامسون، معاون او از حزب سبزها قرار داشت و اشک های خود را از صورتش پاک می کرد.

فقط دو ماه پیش تر از این خبر بود که لوفن گفته بود: «اروپای من دیوار نمی سازد، اروپای من آوارگان را می پذیرد».

در ماه می، روزنامه سویدنی "داگنس نیهتر" نوشت: «حتا انگلا مرکل در آلمان مجبور شد تا چرخشی در سیاست مهاجرت ایجاد کند، اما هیچ رهبر اروپایی مانند ستیفان لوفن به طور خشن مسیرش را تغییر نداد».

بسیاری از منتقدان لوفن می گویند که موقف او در قبال مهاجرت و ادغام "سهل انگارانه" و "غیرمسئولانه" است. لوفن برای مقابله با این گفته که سیاست سختگیرانه را پیش گرفته، مدام تاکید می ورزد که تازه واردها در سویدن "هم حقوق و هم مسئولیت هایی" دارند.

برخی او را سخنرانی ضعیف می دانند که قدرت کاریزماتیک ندارد؛ با این همه بسیاری از سویدنی ها او را "حقیقی" می دانند.

نظرسنجی های اخیر نشان می دهند که سویدنی ها باز هم به لوفن و حزب سوسیال دموکرات او رای خواهند داد تا به اولف کریسترسون، رقیب او از "حزب میانه رو سویدن".

خبرگزاری فرانسه / ع. ح.