ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان دیگر نمی خواهد پناهجویان را در کشورش جای دهد. او این موضوع را به صورت روشن ابراز داشته است. اما پناهجویان باز هم به مرزهای این کشور می رسند. به طور مثال به کلیبیا.

مردم با امیدواری به سوی کلیبیا می آیند تا از این گذرگاه عبور کنند. دولت صربستان و مجارستان توافق کرده اند که روزانه تا به۲۰ مهاجر اجازه عبور داده شوند. بعد از اینکه آنها ثبت نام شدند برای شان یک وقت ملاقات برای مصاحبه داده می شود تا به مرز بیایند. در اینجا آنها توسط مقامات مجارستان مصاحبه می شوند و اسناد آنها بررسی می گردد.

کارها به درستی پیش نمی رود. محمد جمال ۱۸ ساله سوریایی بعد از اینکه نامش را در لیست مصاحبه شوندگان دید، به کلیبیا آمد. اما یک مقام مرزی به او گفت که وقت مصاحبه از یک مهاجر مصری به همین نام بوده است و اسناد او تاکنون اصلاَ به اینجا نرسیده است.

جمال بدون امکانات انتخاب در کمپ عبوری گذرگاه مرزی باقی مانده است. جایی که حدود ۱۰۰ نفر برای رسیدن زمان مصاحبه خود انتظار می کشند. در کمپ فقط یک نل آب وجود دارد و از سازمان های امداد رسانی هم همه روزه کسی به آنجا نمی آید. متقاضیان پناهندگی مجبورند عملا به تنهایی این وضعیت را تحمل و سپری کنند. این دختر یکی از ۹ فرزند یک خانواده ایزدی است که هفته ها در این کمپ مانده اند.

جمال به دویچه وله گفت: «من راه دیگری پیدا می کنم». او با قاچاقچیان در کمپ صحبت کرده است. جمال ماه گذشته ۱۵۰۰ یورو پرداخت کرد تا از حصار مرزی عبور کند اما گرفتار شد و دوباره به بلگراد بازگشت داده شد. گشت و گذار هلیکوپترها و نیروهای پولیس عبور غیرقانونی از مرز را دشوار کرده است. جمال می گوید: «باور کن، اگر از پولیس تیزتر باشی، سگ را به جانت ایلا می کنند.»

اطفال ولید خالد، انجنیر موتر از اربیل عراق در نزدیکی حصار مرزی بازی می کنند. دو ماه پیش خالد همراه با خانواده اش به اینجا آمدند. از آن وقت مشکلاتی در اسناد مهاجرت آنها وجود دارد. او می گوید: «پولیس همیشه در پاسخ به سرنوشت مان می گوید که من نمی دانم». او ادامه می دهد: «اینجا وضعیت بسیار خراب است اما باز هم از جاهای دیگر بهتر است».

کلیبیا یکی از دو کمپ این منطقه است. پناهجویان از شرق میانه به اینجا می آیند. افغان ها و پاکستانی ها در هورگوس می مانند. خالد در حالی که در کمپ آتش را با کالای کهنه روشن می کند، می گوید که او ترجیحا در کلیبیا می ماند. حتی اگر کار پناهندگی او پیش نرود. در کمپ های دیگر او و فامیلش چندین بار مورد دزدی و چپاول قرار گرفته اند.

سیدنی فرناندرز از سازمان امدادی صربستانی "نورد ستار" می گوید: «در یونان مردمی که با شما صحبت می کنند به طور معمول ابراز همدردی و مهربانی می کنند». او همچنان گفت: «در اینجا مردم محلی فکر می کنند که باید در خانه هایشان بمانند و برای کشورشان مبارزه کنند».

براساس توافقنامه ای که قرار است میان دولت افغانستان و آلمان امضا شود، دولت افغانستان فقط با پذیرش عودت کنندگان و کسانی موافقت کرده که درخواست پناهندگی شان پس از طی همه مراحل قانونی پذیرفته نشده باشد.

اما پناهجویان افغان در آلمان می گویند فشار دولت آلمان براساس قانون جدید پناهندگی بر آنان بیشتر شده و شمار بیشتری از پناهجویان افغان جواب منفی به دست می آورند.

در حال حاضر پذیرش درخواست های پناهجویان افغان در آلمان کمی بیشتر از 47 درصد است و براساس قانون جدید پناهندگی آلمان، حتی از دوره های آموزش زبان و ادغام اجتماعی هم تا زمانی که قبول نشده اند، بهره مند نیستند.

وزیر داخله آلمان بارها گفته است که برخی نقاط افغانستان زون های امنی هستند که می توان مهاجران را به آنجا فرستاد. این موضوع با انتقادهای گسترده دیگر سیاستمداران آلمانی هم روبرو شده است.

دولت افغانستان از جوانان این کشور خواسته تن به مهاجرت ندهند و در کشورشان بمانند. آلمان هم از این برنامه دولت حمایت می کند. بخش عمده ای از مهاجران تازه وارد افغان در اروپا را جوانان تشکیل می دهند.

به تازگی انگلا مرکل صدراعظم آلمان گفته است، شمار بیشتری از مهاجران باید به کشورهای دومی امن برگردند که از آنجا به آلمان آمده اند. وی خواهان امضای توافقنامه هایی همانند موافقتنامه اروپا با ترکیه با کشورهایی چون افغانستان، عراق و پاکستان شده است.

اگرچه مهاجران افغان خودشان را در مقایسه با دیگر پناهجویان برخوردار از حقوق کمتری می دانند، به تازگی گیرد مولر وزیر امور انکشافی آلمان گفته است که نیمی از پناهجویان سوریایی در آینده باید خاک آلمان را ترک کرده و به کشورشان برگردند.

افغان ها بعد از سوریایی ها دومین موج بزرگ پناهجویان را به اروپا تشکیل می دهند.

شمار کودکان در میان پناهجویان افغان بالاست. کودکانی که همه شان حالا در امنیت به مکتب می روند و با محیط نو خو گرفته اند.

مقصد بیشتر پناهجویان افغان در جریان بحران مهاجرت به اروپا، آلمان، سویدن، دنمارک و ناروی بود.

بخش بزرگی از پناهجویان افغان در اروپا، در آلمان زندگی می کنند. اروپا در حال حاضر به پناهجویان افغان به گونه ای به عنوان پناهجویان اقتصادی می بیند.

این روزها در پی اینکه اعلام شد به زودی آلمان با افغانستان تفاهنامه ای امضا خواهد کرد، شهرهای مختلف آلمان شاهد برگزاری تجمعات اعتراضی پناهجویان هستند.

گروه های حامی پناهجویان نیز از برخورد دولت های اروپایی با پناهجویان افغان انتقاد کرده و به خاطر وضعیت امنیتی در افغانستان، بازگشت پناهجویان افغان را به کشورشان ناممکن می دانند.

پناهجویان افغان می گویند وضعیت فعلی در سیاست پناهندگی اروپا، آنان را به شدت تحت فشار روحی قرار داده است. تنها در شش ماه سال جاری سه هزار پناهجوی افغان داوطلبانه اروپا را ترک کردند.

چندی قبل سفارت افغانستان در برلین گزارش های نشر شده در مورد تصمیم اروپا برای اخراج 80 هزار مهاجر افغان را رد کرد.

اما همزمان سفارت افغانستان در برلین تایید می کند که با مقامات آلمانی رایزنی می کند تا به خاطر وضعیت امنیتی در افغانستان با مهاجران افغان سخاوتمندانه برخورد کرده و آنان را اخراج نکنند.

وزارت داخلۀ آلمان فدرال می خواهد تا پایان سال روان میلادی با افغانستان روی بازگرداندن پناهجویان رد شدۀ افغان به وطن شان به توافق برسد.

در حال حاضر هزاران پناهجوی افغان در آلمان زندگی می کنند که برگه تاخیر ترک خاک در دست دارند و یا با ویزای تحمل "دولدونگ" زندگی می کنند.