حکومت چین زیر پوشش نگرانی  از بابت تروریسم اسلامگرا عملاً آزادی های مذهبی و حق خودارادیت فرهنگی اویغورها را به شدت محدود ساخته است. مناطق اویغورها به طور بی نظیری به نواحی تحت نظارت مبدل شده اند.

ینینگ شهری در شمال غرب شین جیانگ است. این منطقه رسماً به نام "اداره خودمختار منطقه اویغورها" یاد می شود. مسلمانان ترک اویغور با حدود ده میلیون جمعیت، تقریباً نیم نفوس این شهر را تشکیل می دهند. عاقله، دختر ۱۷ ساله ای که در یکی از رستورانت های این شهر به عنوان خدمتگار یا گارسون اشتغال دارد، در مورد نظارت مردم توسط پولیس چین می گوید:

" در هر کوچه اکنون یک مأموریت پولیس ساخته شده است. هر دوشنبه همه ما باید در برابر پرچم چین ادای احترام کنیم. ما جمعاً ۵۰۰ نفر می شویم که باید اجباراً از تمام روستاهای محل در این اجتماع حضور یابند.»

 با چنین مراسمی برای اویغورها، به اصطلاح «درس وطندوستی» داده می شود. استفاده از نمادهای اسلامی به شمول ستاره و هلال از سوی حکومت کاملاً ممنوع شده است. علاوه بر این والدین دیگر اجازه ندارند به فرزندان خود اسم اسلامی بگذارند. برای کنترول و نظارت بیشتر بر اویغورها، همچنان سیستم اجباری والدین تعمیدی در شین جیانگ معمول است. پدران و مادران تعمیدی اکثراً مأمورین رسمی دولت اند که به داخل خانواده ها رفته و طور مثال دقت می کنند که در خانواده ها به زبان چینایی صحبت گردد.

عاقله نیز از چنین چیزی در خانواده اش می گوید:

"آنان وقتی که به خانه ما می آیند، شب را نیز با ما سپری می کنند و می بینند که ما در تمام روز چه می کنیم و چه مشکلاتی داریم. در گذشته هیچ کس توجهی به این مسأله نداشت. این مأموران رسمی اکثراً دو نفره می آیند و مؤظف اند تا سه بار در ماه، شب را با ما سپری کنند. یک بار دو مرد یکجایی آمدند و بار دیگر هم یک زن و یک مرد. مرد مهمان بعداً در اتاق با پدرم خوابید و مهان زن نیز در کنار مادرم."

رسانه رسمی چین: سرکوب ایغورها برای جلوگیری از "سوریه شدن" است

در سال های اخیر ایالت شین جیانگ چندین بار دستخوش ناامنی و حملات تروریستی گردید. حکومت چین گروه های اویغور را مسئول این وضعیت خوانده و به شدت در برابر آنان مبارزه را آغاز کرده است.

حکومت چین در مبارزه علیه این گروه ها روز تا روز با شدت بیشتر عمل کرده و حتی در شکل و چگونگی زندگی مردم اویغور نیز دخالت می کند.

طور مثال اطراف مسجد شاآنشی که ۲۶۰ سال قدامت دارد، اکنون حصار گرفته اند و این مسجد تحت نظارت می باشد. این درحالیست که در گذشته ها مسجد شاآنشی یکی از مراکز دید و بازدید به شمار می رود. این مسجد اقامتگاه اقلیت مسلمان هویی به شمار می رود. 

اکنون یک لوحه بزرگ طلایی رنگ در مقابل این مسجد آویزان می باشد که در آن نوشته شده است: "اعضای حزب کمونیست و اتحادیه های جوانان کمونیست چین، مأمورین دولتی، مأمورین متقاعد، معلمان، شاگردان مکاتب، دانشجویان و افراد زیر سن حق ورود به این مسجد را ندارند."

در حویلی مسجد نیز پرچم چین دیده می شود. در دروازه ورودی این مسجد نیز کمره هایی ۳۶۰ درجه نصب می باشند. کمره هایی که حکومت می تواند توسط آن به دقت رفت و آمد عابدان مسجد را کنترول و نظارت نماید.

خشونت های مرگبار در منطقه ناآرام شین جیانگ چین

علاوه بر این، حکومت چین نه تنها آزادی های دینی را در این مناطق محدود ساخته است، بلکه اقدامات دیگری را نیز برای نظارت بیشتر انجام می دهد. به این معنی که ادارات محلی چین شبکه ها و اردوگاه های تربیت مجدد را در این مناطق ایجاد کرده اند. اینکه چه تعدادی در این اردوگاه ها بندی می باشند، هنوز روشن نیست. با آنهم براساس گمانه زنی های حکومت های غربی، سازمان های حقوق بشر و دانشمندان، حدوداً از ۱۲۰ هزار تا بیش از یک میلیون تن در این اردوگاه های تجدید تربیت زندانی اند.

به این ترتیب منطقه شین جیانگ به یک محل به شدت تحت کنترول و نظارت مبدل شده است. از چایخانه ها تا رستورانت یا هم بازارهای مواد اولیه روزانه و یا هوتل ها، همه با کمره های نظارتی مجهز بوده و تحت کنترول می باشند. در شهر ینینگ در فاصله های کمتر از صد متر یک پُسته پولیس دیده می شوند که بر فراز آنان تمام وقت  چراغ های سرخ و آبی به طور متداوم علامت هشدار می دهند. تمام موترهایی که داخل این شهر می شوند از چندین پسته کنترول عبور کرده، مورد بازجویی قرار می گیرند.

نویسنده: دارلوف اکسل/ ن. ف