یک جوان مهاجر افریقایی می گوید: "اگر من در زادگاهم بمانم، صد درصد می میرم. در حالی که امکان مردن در فرار به سوی اروپا، برایم ۵۰ درصد است."

در یک نشست ویژه در برلین در باره سیاست آلمان و اروپا در قبال مهاجرت، کارشناسان دیدگاه های شان را در این باره بیان کردند. حزب اپوزیسیون چپ در پارلمان آلمان این نشست را برگزار کرده بود.

دلیل این نشست، برنامه ای به نام "روند خرطوم و رباط" است که اتحادیه اروپا برای همکاری ها و مشارکت در مورد مهاجرت با کشورهای شرقی و غربی افریقا تنظیم کرده است. براساس این برنامه، برای پایان دادن موفقانه مهاجرت به جانب اروپا، باید به کشورهای افریقای کمک پولی شود و در صورت عدم همکاری، آنها از جمله با محدودیت های تجاری مجازات شوند.

منتقدان می گویند که این برنامه دقیقاَ کاپی توافقنامه مورد منازعه میان ترکیه و اتحادیه اروپا است که در ماه مارچ نهایی شد. براساس این توافقنامه، مهاجرین غیرقانونی دوباره به ترکیه برگشت داده می شوند.

پاسخ روشن وجود ندارد

پرسش مرکزی در نشست برلین این بود: آیا سیل مهاجرت از افریقا، اصلاً از اروپا قابل کنترول است؟ اشتیفان دونوالد از سازمان "شورای مهاجرت بایرن" به این سوال پاسخ منفی داد. او به دویچه وله گفت: "براساس تجاربی که ما از برنامه "روند خرطوم و رباط" داریم، چندین بار چنین برنامه ای کارکرد خوب نداشته است، به این معنا که کشورهای مبدای مهاجرت مانند مالی یا سنیگال پول زیادی از پس گرفتن مهاجران شان از خارج کمایی می کنند. این به معنای آن است که در این جا باید یک پیشکش بسیار خوب از جانب اتحادیه اروپا صورت گیرد تا به این وسیله مثلاً مالی بگوید: "بلی، ما حالا مهاجرت را محدود می کنیم، ما با اتحادیه اروپا همکاری می کنیم".

یک مورد انتقاد دیگر در نشست کارشناسان امور مهاجرت در برلین، چگونگی برخورد با حقوق بشر بود. رسانه های آلمانی در ماه گذشته در باره توافقنامه مشاجره برانگیز انجمن همکاری های بین المللی آلمان "جی آی زید" گزارش داد که براساس آن، این سازمان با پول اتحادیه اروپا پروژه هایی مانند امن ساختن مرزها در سودان راه اندازی کند و نیروهای امنیتی سودان را تجهیز کند.

همکاری منازعه برانگیز با سودان

مارینا پتر از انجمن "سودان و سودان جنوبی" با این منطقه به خوبی آشنا است. او با انتقاد از این پروژه گفت: "ما باید متاسفانه بگوییم که حقوق بشری که در آلمان تبلیغ می شود، به صورت روز افزون به نفع همکاری برای به اصطلاح امنیت و ثبات قربانی می شود."

رژیم های مستبد در اریتریا و مصر نیز به عنوان شرکای پروژه اتحادیه اروپا مطرح شده اند. مارینا پتر نیز از چنین همکاری با این دو کشور انتقاد کرده گفت:"در این جا طبعاً باید این سوال را مطرح کرد: چگونه می توان حقوق بشر بیشتر و حکومت داری خوب را در مشارکت با این کشورها عملی کرد، در صورتی که در باره این پیش آمد ها سکوت شود؟ ما از آلمان چیزی نمی شنویم، از اتحادیه اروپا چیزی نمی شنویم که چنین برخوردهای خلاف حقوق بشر را محکوم کنند."

نیما مواسات سخنگوی حزب چپ آلمان در امور انکشافی نیز به همین نظر است. او به دویچه وله گفت: "قابل یادآوری است که حالا با رژیم سودان به صورت بسیار تنگاتنگ همکاری می کنند، در حالی که پیش از این، چنین همکاری را با این کشور به دلیل تخطی های حقوق بشر رد می کردند. حالا این رژیم ناگهان یک رژیم خوب تلقی می شود."

او به تازگی ها از حکومت آلمان فدرال خواهان معلومات در باره همکاری با این کشور های مستبد در شاخ افریقا شد.

عثمانی دیاره فعال حقوق بشر سودان با انتقاد از اتحادیه اورپا در گفتگو با دویچه وله گفت: "ما فعالان جامعه مدنی در دولت های صحرای افریقا متوجه شده ایم که یک فشار واقعی بر سیاست مداران افریقایی وجود دارد تا آنها به همه برنامه ها و تصمیم های اتحادیه اروپا موافقت کنند."