هندوستان خود را یک قدرت هسته یی، قدرت بزرگ در منطقه و ابر قدرت آینده می خواند. به این ترتیب این کشور، با اتکا و اعتماد به نفس، به اهمیت روزافزون خود در جامعه جهانی تبلیغ می کند. اما چنین ادعایی با واقعیت هنوز فاصله دارد.

هندوستان سیاست خارجی خود را مدت زیادی بیشتر به کشورهای منطقه جنوب آسیا متمرکز ساخته بود. از همین رو این کشور در زمان جنگ سرد خود را در جمع کشورهای غیر منسلک جهان قرار داده بود.

جواهر لعل نهرو، نخستین صدراعظم هندوستان نیز یکی از حامیان اصلی تأسیس جنبش عدم انسلاک در سال 1961 بود. اما هندوستان، با وجود غیرمنسلک بودن اش، مدت زیادی از اتحاد جماهیر شوروی پیشین اسلحه و تجهیزات نظامی خود را وارد می کرد. از این روست که هندوستان از دیر زمانی یک متحد نزدیک روسیه محسوب می شود.

اما هربرت ولف، کارشناس امور هندوستان و پژوهشگر مسایل جنگ و صلح از دانشگاه دویسبورگ آلمان سیاست خارجی فعلی هندوستان را در وضعیت پیچیده ای می بیند. ولف در گفتگویی با دویچه ویله گفت: "هندوستان هرچند تلاش می کند وضاحتی را در سیاست خارجی خویش نشان بدهد، با آنهم روشن نیست که این سیاست دقیقاً در چه جهتی عیار شده است."

سیاست اتحاد انعطاف پذیر

در آغاز دهه نود هندوستان سیاست خود در مورد شرق را معرفی کرد، که با آن می خواست به کشورهای جنوب آسیا، مثل تایلند، مالیزیا و ویتنام نزدیک گردد. در جریان بحران مالی و بانکی، کشورهای نوظهور اقتصادی به روزنۀ امید برای رشد اقتصادی جهانی مبدل گردیدند.

کشورهای نوخاسته صنعتی، مثل برازیل، روسیه، هندوستان، چین و افریقای جنوبی پس از سال 2009 اجلاس سران خود را دایر می کنند تا وزنه اقتصادی خود را از راه سیاسی به اثبات برسانند.

اکنون هندوستان با ترک روابط سنتی اش با مسکو، روز تا روز به ایالات متحده امریکا نزدیکتر می شود. بارک اوباما رئیس جمهور ایالات متحدۀ امریکا نیز پس از پیروزی اش در انتخابات سال 2008 از منموهن سینگ به عنوان نخستین شخصیت سیاسی در کاخ سفید پذیرایی کرد. قبل از آن نیز، پس از بستن قرارداد همکاری دو کشور در زمینۀ استفادۀ ملکی از نیروی هسته یی در سال 2005، مناسبات هند و ایالات متحده امریکا به وضاحت روبه بهبود بود. اما مناسبات هندوستان با چین، به گفته هربرت ولف، سه خصلت دارد: تنش، رقابت و همکاری.

قدرتمند متزلزل با خواسته هایش

هرچند هندوستان از آغاز هزارۀ سوم به بعد تا ده درصد رشد سالیانۀ اقتصادی داشته است، با آنهم از چند سال به این طرف با ضعف رشد اقتصادی و تورم پولی درگیر است. این کشور برای مبارزه با این وضعیت ناگزیر است اصلاحات اساسی را روی دست گیرد. با وجود این وضعیت هندوستان در مبارزه با فقر و در عرصه های تعلیمی دست آوردهایی داشته است.

هندوستان که با 1،2 میلیارد جمعیت بزرگترین دموکراسی جهان شناخته می شود، ضامن ثبات در یکی از مناطق ناآرام جهان است. بنابر این، این کشور از شورای امنیت تقاضای یک کرسی برای کشورش را دارد.