هنوز زمان دقیق گفتگوهای صلح مشخص نشده است و مقام‌های افغانستان و پاکستان اظهارات ضد و نقیضی در این مورد ارایه کرده‌اند. امریکا و چین نیز در این گفتگوی چهارجانبه حضور دارند.

رییس جمهور غنی روز پنجشنبه گفت که اولین نشست صلح در سطح معاونان وزارت خارجه دو کشور، قرار است در اسلام‌آباد برگزار شود و مرحله دوم گفتگوها در کابل انجام خواهد شد.

به باور نمایندگان، تقسیم طالبان به شاخه‌های مختلف سبب شده تا روند صلح با چالش‌های جدی مواجه شود زیرا هر گروه برای منافع کشورهای مختلف می‌جنگند و جمع کردن آن‌ها زیر یک چتر کار دشواری است.

عبدالرووف ابراهیمی، رییس ولسی جرگه در جلسه عمومی روز شنبه گفت: «جانب حکومت مکلف است که در مورد صلح، شورای ملی را در جریان بگذارد. ما باید در پایان برای مردم افغانستان شاهد ثبات و امنیت سراسری باشیم. طوری نباشد که ما با یک جناح صلح کنیم اما گروه‌های دیگر همچنان برای مردم فاجعه بیافریند و ما شاهد صلح نباشیم».

برخی از نمایندگان گفتند که صلح ضرورت اصلی و فوری افغانستان است اما حکومت باید در نظر داشته باشد که فعلا طالبان اهداف مختلفی دارند و گروه منسجمی نیستند.

لالی حمیدزی، نماینده قندهار گفت: «بسیاری رهبران طالبان وارخطا هستند. بدبختانه حالا هر کشور یک گروه طالب ساخته است. طالبان روسی، طالبان ایرانی، طالبان هندی و پاکستانی. در این میان بعضی طالبان استخدام شده‌اند و برخی دیگر به پروسه صلح حاضر خواهند شد».

حکومت افغانستان به این باور است که صلح زمانی تامین می‌شود که پاکستان دست از حمایت طالبان بردارد و این گروه را تمویل و تجهیز نکند. مقام‌های حکومتی بارها گفته‌اند که طالبان خود اختیار جنگ و صلح را ندارند بلکه به اشاره حلقاتی در پاکستان به جنگ در افغانستان می‌پردازد.

اما با چند پارچه شدن طالبان پرسش‌های جدیدی در این مورد به وجود آمده است. خلیل احمد شهید زاده، یک نمایندگان پارلمان گفت: «آیا واقعا طالبان نمایندگی خود را به پاکستان خواهد داد؟ ممکن است اگر پاکستان فشار وارد کند، این گروه‌ها پاکستان را ترک و در کشورهای دیگر برای خود مراکزی بسازند».

اما رییس جمهور غنی گفته است که روند صلح دو بعد دارد چنانچه با طالبانی که روند صلح را می‌پذیرند مصالحه می‌شود و چوکات سیاسی مشخصی برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود، اما دو کشور در مقابل آن عده از گروه‌ها و افراد طالبان که به پروسه صلح نمی‌پیوندند، برخورد مسلحانه خواهد شد.

صلح اجتماعی

جنگ افغانستان یک دلیل ندارد. گروه‌های شورشی که دست به جنگ و مخالفت مسلحانه می‌زنند، دلایل متعددی دارد. جنگ چهل ساله اختلافات و انتقام‌گیری‌های منطقه‌ای زیادی را دامن زده و مخالفت‌های مسلحانه دشمنی‌های اجتماعی را در پی داشته است.

آقای شهید زاده می‌گوید برگشت صلح و آرامی زمانی ممکن است که مردم افغانستان بین خود صلح کنند: «بهترین صلح آن است که ملی و افغانی باشد و مردم افغانستان طرف‌های درگیر خودرا که طالبان افغانستان است را قانع بسازد. درست است که صلح‌های شاید روی کاغذها و کنفرانس‌ها مطبوعاتی شود ولی صلح پایدار برای افغانستان نخواهد بود».

این در حالی است قاچاقبران مواد مخدر و گروه‌های جنایتکار نیز منافع خودرا در جنگ می‌بینند تا در صلح. این گروه‌ها نیز تلاش خواهند کرد تا موانع بزرگی در برابر صلح ایجاد کنند. اما این امیدواری وجود دارد که این بار روند صلح با جدیت پی‌گیری شود و پیامدهای مثبتی برای صلح و ثبات در افغانستان داشته باشد.