اینجا در ۱۰ کیلومتری شهر هرات، ده ها خانواده بیجا شده از ولایت های بادغیس، غور و فراه در خیمه ها مسکن گزین شده اند.

این انسان ها شش ماه پیش به خاطر جنگ و ناآرامی مناطق شان را ترک کرده و به منطقه شیدایی در حومه شهر هرات پناه آورده اند.

سوز سرمای زمستان زندگی را به این انسان ها که در خیمه های غیراستندرد زندگی می کنند، تلخکام کرده است. اکثر آنها به امکانات اولیه زندگی هم دسترسی ندارند.

بیشتر از همه کودکان و افراد کهنسال در معرض خطر قرار دارند. خطر سرما زدگی، بیماری های ساری به خاطر استفاده از آب آشامیدنی غیرصحی و سوتعذیه.

بیشتر کودکان در این خیمه گاه بیمار شده اند و به خدمات صحی دسترسی ندارند. مثل این نوجوان که پایش شکسته وامکانات تداوی اش را ندارد.

براساس آمار سازمان ملل متحد، سال گذشته ۳۰۰ هزار تن در افغانستان به خاطر جنگ بیجاشده اند و شمار مجموعی این انسان ها به بالاترین سطحش در یک و نیم دهه اخیر رسیده است.

این انسان ها چشم به راه کمک هستند، اما سازمان های امدادرسان داخلی و خارجی از کمبود بودجه و وضعیت بحرانی سخن می گویند.

علاوه بر افزایش سرسام آور شمار مهاجران داخلی، بازگشت مهاجران افغان از کشورهای همسایه پاکستان و ایران و همچنان برخی کشورهای اروپایی نیز بر چالش ها در زمینه ادغام اجتماعی و رسیدگی به این انسان ها افزوده است.

هرچند دشواری ها زیاد اند، مثلا کودکان این خانواده ها مکتب نمی روند و آینده شان نامعلوم است، اما برخی از آنها توانسته اند برای خود یک قطعه "سولر" تهیه کنند تا حداقل خیمه شان روشن شود. به هرحال انرژی این سولرها برای گرم کردن خیمه کفایت نمی کند و باید از هیزم استفاده کنند. عکاس: شعیب تنها / نویسنده: ر.ش

بنا به گزارش بنیاد تحقیقی "سامول هال"، در کابل بیش از پنجاه محلی وجود دارد که در آنجا بیجا شدگان داخلی و یا مهاجران عودت نموده از پاکستان و سایر مناطق زندگی می کنند.

در سال ۲۰۱۶ میلادی بیش از ۶۰۰ هزار مهاجر از پاکستان به افغانستان برگشتند. گفته می شود که انگیزه عمده آن اقدامات ضد مهاجران در پاکستان و برگشت داوطلبانه مهاجران به دلیل افزایش کمک ها به عودت کنندگان بوده است.

به اساس گزارش "سامویل هال" در کمپ هایی که در شهر کابل و اطراف آن ساخته شده است، بیجا شدگان داخلی و یا آن عده خانواده هایی که از کشورهای همسایه عودت کرده اند در شرایط نامناسب زندگانی می کنند. گفته می شود که عایدات متوسط هر خانواده ماهانه ۶۸۵۵ افغانی است.

در این کمپ های موقتی خانواده های افغان برای مقابله با سرما از چنین مواد سوخت استفاده می کنند. برخی مهاجرین عودت کننده با کمبود مواد خوراکی، لباس های گرم و محل رهایش مناسب مواجه اند.

شالی خان ۷۰ ساله در سال های ۱۹۸۰ از افغانستان به پاکستان مهاجر شد. او سه ماه پیش همراه با نواسه هایش دست خالی از پاکستان به افغانستان عودت کرد. شورای مهاجران ناروی برای خانواده شالی خان یک خانه ساخت. اکنون که در کابل سرمای سختی وجود دارد، شالی خان و خانواده اش سقفی بالای سرشان دارند.

یک پسر جوان با بمبه ای که توسط شورای مهاجران ناروی تهیه شده است، از چاه آب می کشد. شمار زیاد بیجا شدگان داخلی و مهاجران عودت نموده در اطراف این منطقه زندگی می کنند.

یک زن بیجا شده از جلریز ولایت میدان و وردک از آب برف برای شست و شوی لباس ها در حومه کابل استفاده می کند.

در هفته جاری در کابل برف بارید. برف و سرمای شدید برای آن افغان هائی که امکانات گرم کردن ندارند، مشکلات زیادی ایجاد می نماید.

اطفالی که به وطن شان برگشته اند، از بازی با برف خوش اند. شورای مهاجرین ناروی برای این اطفال کمپل، لباس های گرم و بوت کمک کرده است. این سازمان امدادی می گوید که هنوز هم در کابل بسیاری خانواده ها در فصل سرما به کمک نیاز دارند.

بی بی حوا ۷ ساله و شکریه ۱ ساله با وجود آسیب پذیر بودن شرایط زندگی شان در برابر کمره می خندند. بی بی حوا برای مقابله با سرمای زمستان به غذا و وسایل گرم کننده نیاز دارد.

شماری از مهاجرانی که از پاکستان به کشور شان عودت کرده اند، می گویند که به کمبود مواد غذایی مواجه اند. همچنان برای حفاظت اطفال شان در برابر سرما نه زغال دارند و نه چوپ.

شیمای ۱ ساله و بی بی عایشه ۸ ساله در بیرون خانه شان ایستاده اند که به کمک شورای مهاجرین ناروی ساخته شده است. خانواده آن ها بعد از ده ها سال زندگی در پاکستان، چهار ماه پیش به افغانستان برگشته است.