رمزیه سعید، خانمی که پیش از تصرف قدرت توسط طالبان در یک اداره دولتی کار می کرد و معیشت خانواده پنج نفری اش را تامین می کرد، حالا بیکار است و در تامین نیازمندی‌های اساسی خانواده‌اش مشکل دارد.

رمزیه سعید می‌گوید: »من امروز برای خرید مواد اولیه خانه خود به مارکیت رفتم، اما گاز کیلوی ۱۰۲ افغانی، یک قوطی روغن ۱۶ کیلویی ۲۸۳۰ افغانی و یک بوجی آرد به ۲۴۵۰ افغانی فروخته می‌شود که من توان خریداری به این قیمت ها را ندارم و مجبور شدم که از هر کدام شان به میزان کم خرید کنم.«

قبلاً قیمت یک قرص نان در نانوایی های کابل ده افغانی بود، اما اکنون با افزایش قیمت آرد همین قرص نان به ۱۵ و حتی ۲۰ افغانی فروخته می شود. مردم شکایت دارند که با وجود این، وزن نان نیز کمتر شده است.

رمزیه سعید می گوید چون خریداری نان از نانوایی گران تمام می شود، او آرد از مارکیت می خرد و مادرش در خانه نان می پزد.»

رمزیه قبل از سقوط کابل در یکی از ادارات دولتی افغانستان کار می کرد و در یک دفتر شخصی نیز وظیفه داشت. او می گوید: »معاشی که از دولت و اداره شخصی دریافت می کردم، به سختی می توانست هزینه زندگی من و مصرف خانواده من را پوره کند، اما اکنون زیر سایه حکومت طالبان من نگرانی زندگی خود و خانواده خود هستم، چرا که هیچ نان آور نداریم و مقدار پولی که ذخیره داشتیم نیز مصرف شده است.»

این خانم افغان می گوید که بارها برای پیدا کردن وظیفه در ادارات دولتی طالبان و شرکت های خصوصی برای خود کار جستجو کرده است اما موفق به پیدا کردن کار نشده است.

پیش از این سازمان ملل متحد و نهادهای امدادرسان بارها هشدار داده اند که افغانستان با فروپاشی اقتصادی روبرو است و بیش از نیم جمعیت افغانستان در معرض گرسنگی قرار دارند.

امیرمحمد، باشنده کابل که تنها نان آور خانواده شش نفری خود است، وضعیت کنونی و آمدن فصل سرما را برای خود و خانواده اش نگران کننده می داند و نمی داند چه سرنوشتی در انتظار او او خانواده اش است.

عبدالمطلب حقانی، سخنگوی وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان به دویچه وله گفت: «به موسسات خارجی زمینه سازی می‌کنیم تا به افغان‌های نیازمند کمک کنند.»

حقانی می گوید که رقم دقیق خانواده های نیازمند به کمک در فصل زمستان مشخص نیست اما این گروه در تمام ولسوالی‌ها برنامه کمک رسانی آغاز می کند.

اما مشکل این است که تعداد خانواده‌های نیازمند محدود نیست تا سازمان‌های امدادی به همه رسیدگی کنند، بلکه تخمین می‌شود که نیم جمعیت مواد غذایی کافی ندارند.

«زمستان فاجعه آمیز»

سید مسعود، آگاه اقتصادی به دویچه وله گفت که زمستان پیش رو یک زمستان فاجعه آمیز خواهد بود، چرا که ۳۱.۸ میلیون افغان گرسنه اند و ۲۴ میلیون افغان در معرض فقر شدید قرار دارند و همچنان ۳.۵ میلیون کودک در خطر سوء تغذیه قرار دارند.

او گفت: «به نظر من اگر جامعه جهانی توجه جدی به وضعیت افغانستان نکند، تاریخ زمان داکتر نجیب تکرار خواهد شد: ارزش پول افغانی سقوط می کند، بیکاری به اوج می رسد و مهاجرت دسته جمعی شروع می شود.»

به گفته این کارشناس اقتصادی، طالبان تا هنوز برنامه مشخص برای مدیریت امور ندارند و همه مشکلات را به دوش حکومت قبلی واگذار می کنند که این مشکل کنونی را حل کرده نمی کند. او علاوه کرد که ۱.۵ میلیون کارمند دولت از ۱۵ آگست الی اکنون معاش دریافت نکرده اند و ۳۵۰ هزار نفر کارمندان سکتور صنعتی افغانستان نیز بیکار شده اند.