او مات و مبهوت دراز کشیده بود در حالی که اطرافش را داکتران ناشناس کلینیک، تحت مدیریت داکتران بدون مرز (MSF) احاطه کرده بودند.

هرچند او از زایمان روز قبل خسته بود، اما راحت به نظر می‌رسید. زایمانش موفقانه انجام شده و نوزاد ضعیفش در همان نزدیکی در گهواره ای آهنی خوابیده بود.

این زن که سن خود را نمی‌داند، می‌گوید: «اگر در خانه زایمان می‌کردم، ممکن بود برای کودک نوزاد و خودم مشکلاتی ایجاد شود.» همه زنان آن قدر خوشبخت نیستند که در شفاخانه زایمان کنند.

صفحه اینستاگرام دویچه وله را دنبال کنید!

ترزا توییسابینگره، رئیس بخش قابلگی در مرکز داکتران بدون مرز در خوست، گفت بعضی از زنان در خانه زایمان می کنند: «بعضاً مریضانی به ما مراجعه می کنند که برای نجات جان شان خیلی دیر است.»

این مرکز سالانه ۲۰ هزار نوزاد را به دنیا می آورد، تقریباً نیمی از نوزادان متولد شده در این ولایت، و فقط حاملگی های پرخطر و پیچیده را شامل می شود. بسیاری از زنان حامله شامل مادرانی اند که هیچ معاینه ای انجام نداده اند.توییسابینگره گفت: «این برای ما چالش بزرگی است تا جان های بیشتری را نجات دهیم.»

او و حدود ۱۰۰ قابله در کلینیک در خط مقدم نبرد برای کاهش میزان مرگ و میر مادران در افغانستان قرار دارند، جایی که داشتن فرزندان زیاد مایه افتخار است، اما هر تولدی خطرات جدی را به همراه دارد و این خطر برای زنان در حال افزایش است.

مرتبط: مشکل تنظیم خانواده در افغانستان؛ «اطفالم شیر به شیر هستند»

استفن دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل، اوایل ماه جاری گفت «هر دو ساعت یک زن باردار جان خود را در افغانستان از دست می دهد» و این کشور در میان بدترین کشورهای جهان از نظر مرگ و میر در هنگام زایمان قرار دارد.

وزارت صحت أفغانستان که حالا تحت اداره طالبان است، با وجود درخواست مکرر برای پاسخ دهی در این مورد این گزارش، جوابی نداد.

بر اساس آخرین آمار سازمان جهانی صحت، از سال ۲۰۱۷، از هر۱۰۰ هزار تولد، ۶۳۸ زن در افغانستان جان خود را از دست می دهند، در حالی که این رقم در ایالات متحده آمریکا ۱۹ تن است.

این رقم، علاوه بر این، نابرابری های بزرگ بین مناطق روستایی و شهری را پنهان می کند.

ترجه واتردال، رئیس کشوری کمیته غیرانتفاعی ناروی برای افغانستان (NAC)، گفت که آنها شاهد پنج هزالر مرگ مادر در هر ۱۰۰ هزار تولد در مناطق دور افتاده افغانستان بوده اند. او گفت: «مردان زنان را بر شانه های شان انتقال می دهند و زنان در جریان انتقال به شفاخانه در کوه ها جان می دهند.»

قبل از بازگشت طالبان به قدرت در اگوست ۲۰۲۱ و پایان شورش این گروه، بعضاً برای دریافت کمک شجاعت به خرج می دادند، اما اکنون با چالش های جدید، از جمله فرار افراد متخصص، روبرو گردیده اند. واتردال گفت: «شمار زیادی از قابله های متخصص کشور را ترک کرده اند.»

او گفت که علاوه بر این، مقامات طالبان می‌خواهند از شر تیم‌های پزشکی سیار که زنان را ملاقات می‌ کنند خلاص شوند؛ زیرا «آنها نمی‌توانند پیام‌های صحی را که این تیم ها می‌دهند، کنترول کنند.»

در حاکمیت طالبان، زنان از زندگی عمومی محروم شده‌اند و دسترسی آن ها به آموزش نیز محدود شده که آینده عرصه صحی زنان را در کشوری که بسیاری از خانواده‌ها از فرستادن زنان نزد پزشکان مرد اجتناب می‌کنند، تهدید می‌کند.

فیلیپ ریبیرو، مدیر نهاد داکتران بدون مرز در افغانستان گفت: «دسترسی به مراقبت های قبل از زایمان و پس از ولادت برای یک زن در افغانستان (همیشه) بسیار پیچیده بود و امروز حتی پیچیده تر شده است.»

این عرصه به دلیل اقدامات انجام شده توسط مقامات و همچنین نارسایی های سیستم مراقبت های صحی، از جمله حمایت ساختاری از سوی اهداکنندگان خارجی متاثر شده است. ریبیرو با اشاره به عرضه خدمات صحی برای زنان گفت: «آنچه کم بود، تحت فشار بیشتری قرار گرفت.»   

نور خانم احمدزی، هماهنگ کننده صحت سازمان غیردولتی "تره د هومس" در کابل، گفت که فشار مالی بر خانواده ها در زمان بحران اقتصادی کشور، خطرات را افزایش می دهد.

در یک شفاخانه دولتی که قابله ها بیش از حد کار می کنند و دستمزد کمی دارند، زنان مجبورند خودشان داروی خود را بیاورند.

مرتبط: سازمان جهانی صحت: روزانه ۱۶۷ نوزاد در افغانستان جان می دهند

هزینه زایمان حدود دو هزار افغانی یا ۲۹ دالر است که برای بسیاری خانواده مبلغ قابل توجه می باشد. احمدزی گفت، با وجود خطرات، «زنانی که قبلا به زایشگاه دولتی می رفتند، اکنون ترجیح می دهند در خانه زایمان کنند؛ زیرا پول ندارند.»

مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید! 

تخمین زده می شود که ۴۰ درصد از زنان افغان در خانه زایمان می کنند، اما این زایمان در مناطق دورافتاده تا ۸۰ درصد اتفاق می افتد، اغلب با کمک اقارب یا قابله های محلی، و حتی گاهی به تنهایی. 

   

Hs/rsm (AFP)