براساس عهد عتیق، داوود، شاه دو پادشاهی قسمی یهودا و اسرائیل در حدود ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد این شهر را از یبوسی ها تسخیر کرد. او مقر حکومتی را به اورشلیم انتقاد داد و آن را به مرکز دینی پادشاهی خود تبدیل کرد. در انجیل آمده است که سلیمان فرزند داوود نخستین معبد را برای یهوه، خدای اسرائیل ساخت. به این ترتیب، اورشلیم تبدیل به مرکز یهودیت شد.

چنانچه در انجیل آمده است، نبوخدنصر دوم پادشاه بابل نو (سوم از سمت چپ) در سال ۵۹۷ و سپس ۵۸۶ اورشلیم را فتح کرد. او شاه یهویاکیم (پنجم از سمت راست) و دیگر افراد طبقه بالای یهودیت را توقیف کرده به بابل فرستاد و معبد را تخریب نمود. بعد از این که کروش کبیر، پادشاه پارس بابل را گرفت، به یهودی‌های تبعید شده اجازه داد به خانه شان در اورشلیم برگردند و معبد را بازسازی کنند.

اورشلیم از سال ۶۳ میلادی تحت حکومت روم بود. جنبش مقاومت بسیار به سرعت در میان جمعیت شکل گرفت، بنابر این نخستین جنگ یهود و روم آغاز گردید. پس از چهار سال سرانجام جنگ با پیروزی روم پایان یافت و معبد بار دیگر در اورشلیم تخریب گردید. رومی ها و بیزانس ها تقریباً شش صد سال در فلسطین حکومت کردند.

نیروهای نظامی مسلمانان در جریان فتح سوریه بزرگ (سوریه الکبری) به فلسطین هم دست یافتند. به دستور خلیفه مسلمانان عمر (در گرافیک) اورشلیم محاصره شد و در سال ۶۳۷ میلادی تصرف گردید. در دوران حکومت مسلمانان، خصومت ها و تضاد های مذهبی حاکمان این شهر را از هم جدا ساخت. اورشلیم بارها محاصره و دست به دست می شد.

سلطنت مسلمانان سلجوقی از ۱۰۷۰ میلادی به گونه فزاینده جهان مسیحیت را تهدید کرد. پاپ اوربان دوم سرانجام خواستار جنگ صلیبی شد. در مجموع پنج جنگ صلیبی در جریان ۲۰۰ سال برای فتح اورشلیم صورت گرفت. در ۱۲۴۴ صلیبی ها سرانجام اداره شهر را از دست دادند و شهر دوباره زیر اداره مسلمانان قرار گرفت.

پس از فتح مصر و مناطق عربی از سوی عثمانی ها، اورشلیم در سال ۱۵۳۵ به یک منطقه اداری عثمانی ها مبدل گردید. در دهه اول حکومت عثمانی ها، شهر شاهد احیاء چشمگیر بود. با پیروز شدن بریتانیایی ها بر سربازان عثمانی، در سال ۱۹۱۷ فلسطین زیر اداره بریتانیایی ها قرار گرفت و بدون کدام درگیری اورشلیم بدست بریتانیایی ها افتاد.

پس از جنگ جهانی دوم، بریتانیا از قیمومیت خود بر فلسطینی ها دست کشید. سازمان ملل متحد برای ایجاد مکانی برای بازماندگان هولوکاست به تقسیم شدن کشور رای داد. شماری از کشور های عربی بر ضد اسرائیل جنگ را آغاز کردند و بخشی از اورشلیم را فتح کردند. این شهر تا سال ۱۹۶۷ به غرب اسرائیلی و شرق اردنی تقسیم شده بود.

در سال ۱۹۶۷ اسرائیل یک جنگ شش روزه را در برابر مصر، اردن و سوریه به راه انداخت. اسرائیل توانست سینای، نوار غزه، کرانه باختری رود اردن و شرق اورشلیم را زیر اداره اش آورد. چتربازان اسرائیلی به شهر قدیمی دسترسی پیدا کردند. بعد از سال ۱۹۴۹ چتربازان اسرائیلی توانستند برای نخستین بار به دیوار قدیمی اورشلیم بایستند. شرق اورشلیم نه به گونه رسمی، بلکه از نظر اداری مدغم شد.

اسرائیل مانع دسترسی به اماکن مقدس نشده است. کوه معبد یا حرم شریف زیر اداره یک حکومت خودگردان مسلمان است. مسلمانان می توانند داخل بروند و و از گنبد سنگی و مسجدالاقصی دیدار کنند و در آنجا عبادت نمایند.

اورشلیم یا بیت المقدس تا امروز برای رسیدن صلح میان اسرائیل و فلسطین به عنوان یک مانع باقی مانده است. اسرائیل در سال ۱۹۸۰ کاملاً شهر را به عنوان پایتخت همیشگی اش اعلام کرد. پس از آن که اردن در سال ۱۹۸۸ ادعایش را درباره کرانه باختری رود اردن و شرق بیت المقدس پس گرفت، فلسطینی ها مدعی تشکیل یک دولت شدند. فلسطینی ها نیز بیت المقدس را پایتخت دولت آینده شان می دانند.