حسین نصرت، هماهنگ کننده حقوق اطفال در کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید: "ما قاچاق انسان را یک مشکل خطرناک می دانیم، زیرا شمار زیادی زنان و اطفال در افغانستان در برابر آن آسیب پذیر می باشند". این فعال حقوق بشر می افزاید: "قربانیان قاچاق انسان هم در درون و هم در خارج از افغانستان مورد استثمار قرار می گیرند. آنها به کار اجباری، فحشا، فروش مواد مخدر و بسیاری فعالیت های غیرقانونی مجبورساخته می شوند".

مطابق به گزارش ماه جاری کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، اکثر قربانیان قاچاق انسان زنان و اطفالی می باشند که از مواظبت والدین برخوردار نیستند، در فقر زندگی می کنند و پیش از وقت به ازدواج مجبورساخته می شوند. این گزارش بر اساس تحقیقی در بین قرباینان قاچاق انسان، اعضای خانواده های آنها و مردم عادی در 20 ولایت از 34 ولایت افغانستان تهیه شده است.

گزارش حاکی از آن است که بیشترین کسانی که قاچاق شده اند، دوشیزگانی بوده اند که پیش از رسیدن به سن قانونی ازدواج کرده اند. قریب 81 درصد این افراد پیش از رسیدن به 18 سالگی و 50 درصد آنها پیش از عمر 15 سالگی ازدواج کرده اند. قریب 29 درصد این افراد هنگامی مجبور به ازدواج شدند که مورد تجاوز، گروگانگیری، تخویف و خشونت قرار گرفتند. گزارش ضمن بیان این مطالب در حقیقت آنچه را که نزد 1889 مورد قاچاق زنان واطفال اتفاق افتاده است، جمع بندی و بیان می کند.

مطابق به گزارش وزارت خارجه ایالات متحده امریکا در مورد قاچاق انسان درسال 2011، افغانستان یک مرکز حمل و هم کشور هدف برای آن مردان، زنان و اطفالی می باشد که مجبور به کار اجباری و تجارت برای فحشا می گردند.

گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان حاکی از آن است که 60 درصد این قاچاق برای درون افغانستان صورت گرفته است؛ درحالی که 40 درصد دیگر به ایران، پاکستان و چند کشور دیگر برده شده اند. در ایران بسیاری کسانی که قاچاق شده اند، پسرانی هستند که معتاد به مواد مخدر شده اند. آنها در کشتزارها و کارخانه ها کارهای دشوار را انجام می دهند و یا اینکه مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرند.

حسین نصرت، به خبرنگار "ایرن" (آژانس منطقه یی ملل متحد) گفت: "درکل، به دلیل جامعه محافظه کار و زیرسلطهء مردان ، زنان و دوشیزگان نسبت به پسران بیشتر قربانی قاچاق انسان می باشند".

گلناز، زن 18 ساله ای است که مجبور به ازدواج با مرد معتادی شد که به او تجاوز کرده است. به هنگام ازدواج او صرف 15 سال داشت. پس از آن وی به ایران برده شد و مجبورساخته شد تا جهت پول در آوردن برای شوهرش به تن فروشی بپردازد.

بر اساس گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر، گلناز می گوید: "در پهلوی آنکه مرا مجبورمی ساخت برایش پول بیاورم، هر روز به شدت مرا لت وکوب می کرد". گلناز علاوه می کند: "پیش از آنکه خانواده ام در افغانستان در مورد من اطلاع یابد و مادرم برای نجات من به ایران بیاید، او مرا در برابر پول زیادی به یک فروشنده مواد مخدر ایرانی فروخت".

یافته های کلیدی

بنابراین گزارش، بیش از نصف قربانیان ازحمایت والدین شان محروم بوده اند، 17 درصد زنان خانه بوده اند، و 7 درصد گدایان و کودکان روی سرک ها بوده اند.

خانواده های بیش از نصف این قربانیان درآمد ثابتی نداشته اند؛ در حالیکه یک سوم قربانیان هنگامی قاچاق شده اند که فریب خورده اند. اکثر قربانیان در جریان و بعد از عملیاتی که ایشان را از یکجا به جای دیگر انتقال داده اند، توسط قاچاقبران مورد بدرفتاری واستثمار قرار گرفته اند.

70 درصد پسرانی که به ایران آورده شده اند در کارهای روستایی و یا زراعتی و 6 درصد آنها در امور مربوط به سوء استفاده های جنسی به کار گماشته شده اند. در پاکستان 30 درصد دوشیزگان مورد استثمار جنسی قرار گرفته اند. نکتهء مورد توجه آن است که 40 درصد آنها به دلیل فقدان امنیت، ترس از مرگ و آبروی شان، بیکاری ، فقر و بی ثباتی سیاسی نمی خواسته اند به خانه و کاشانه خود برگردند.

اکثر تدارک کنندگان (سربراه کنندگان) این قاچاق انسانها به دادگاه کشانده نشده اند. بنا بر گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، فقط 17 درصد کسانی که مورد پرسش قرار گرفته اند، از بازداشت تدارک کنندگان قاچاق سخن گفته اند. این در حالی است که صرف 13 درصد یک تدارک کننده را می شناسند که مجازات شده است. کسانی که به کار قاچاق انسان اشتغال دارند، شامل متنفذان محلی و گروههای سازمان یافته داخلی و بین المللی، گروه های طالب و گروه های مخالف حکومت می باشند.

نصرت می گوید: "ما عمیقاً ازیافته های این گزارش نگران می باشیم"، به ویژه به دلیل آن که هنوز فقر بسیار گسترده می باشد، جنگ موجود اطفال را از والدین شان محروم می گرداند و ازدواج های پیش از وقت و اجباری هنوز به طور گسترده ای رواج دارند.

آژانس اطلاعاتی منطقه یی ملل متحد / رسول رحیم
ویراستار: عاصف حسینی